-
-
-
-
-
-
- ریسک‌پذیری
-
-
-
-
-
ازنظر دراکر[۷۴] (۱۹۸۵) در کتاب نوآوری‌ها و کارآفرینی، کارآفرینان موفق بیش از تمرکز بر ریسک به فرصت‌ها توجه می‌کنند. به‌بیان‌دیگر، سازمانی که گرایش کارآفرینی داشته باشد، بیشتر مایل به توجه و تلاش برای دست‌یابی به فرصت‌ها است. ریسک‌پذیری[۷۵] نیز همانند نوآوری همواره به‌عنوان یکی از مشخصات اصلی کارآفرین و کارآفرینی موردتوجه بوده است. کانتیلون[۷۶] نویسندهی فرانسوی به‌عنوان نخستین فردی که در سال ۱۷۳۴از اصطلاح کارآفرینی استفاده نموده است مشخصه اصلی کارآفرین را ریسک‌پذیری او می‌داند (آگچا[۷۷] و همکاران،۲۰۱۲). موضوع ریسک یک مؤلفه مهم در مطالعات رفتار کارآفرینانه است. تمایل به ریسک‌پذیری به موقعیت‌ها تنوع می‌بخشد. مدیران نوآور دولتی درواقع کارآفرین هستند. آن‌ها خطرات را با تمایل فرصت‌طلبانه به اقدامات و محاسبات آگاهانه از دیوانسالاری و موانع سیاسی در مقابل نوآوری می‌پذیرند (وفائی و مقیمی، ۱۳۸۹).
-
-
-
-
-
-
- رویکرد نوآورانه
-
-
-
-
-
شومپیتر[۷۸] (۱۹۳۶) را می‌توان در زمرهی نخستین اقتصاددانانی دانست که از نوآوری به‌مثابه موتور پیشران رشد اقتصادی یاد می کند. همل[۷۹](۲۰۰۰) در کتاب رهبری انقلاب خود، از نوآوری به‌عنوان مهمترین بخش راهبردی شرکت یاد می‌کند. از اصلی‌ترین مشخصات فرایند کارآفرینی سازمانی، نوآور بودن است که منعکس‌کننده‌ی میزان حمایت سازمان از فعالیت‌های کارآفرینی می‌باشد. در بیان اهمیت نوآوری باید گفت که کارآفرینی بدون نوآوری وجود ندارد. دمان پور ویسچنفسکی[۸۰] (۲۰۰۶) در تعریفی کوتاه، رویکرد نوآورانه[۸۱] را این‌گونه تعریف کرده اند:"ایجاد و استفاده از ایده‌ها یا رفتارهای جدید در سازمان"(کروگر و اسچرر[۸۲]،۲۰۰۷). نوآوری مطرح‌شده در گرایش کارآفرینانه به معنای تمایل شرکت برای به‌کارگیری و پشتیبانی از ایده‌های جدید، مواد بدیع و نوظهور، آزمایش‌ها و فرآیندهایی است که به نتایج ارزشمندی ازجمله تولید محصولات و خدمات جدید و پیشرفت تکنولوژیکی منجر می شود. از طرفی، رویکرد نوآوری بازتاب گرایش یک شرکت به درگیر شدن با ایده‌های جدید، آزمایش و فرآیندهای خلاق است که ممکن است منتج به محصولات، خدمات یا فرآیندهای تکنولوژیک جدید شود. نوآوری می تواند تدریجی[۸۳] یا رادیکال[۸۴] باشد، بدین معنا که ممکن است از مهارت های موجود به‌منظور ایجاد بهبود تدریجی استفاده کند یا به‌جای آن با ایجاد مهارت های جدید و از بین بردن مهارت ها و قابلیت های موجود-در طی یک فرایند- ایده‌های جدید را توسعه و پرورش بدهد (لامپکین و دس[۸۵]،۱۹۹۶؛ بالان و لیندسی[۸۶]،۲۰۱۰).
ازنظر اینکه رویکرد نوآورانه صرفاً بیانکننده تمایل و گرایش مدیران کارآفرین به نوآوری در سازمان است، بنابراین با عملکرد نوآوری به‌عنوان اجرا و پیادهسازی نوآوری در محصولات، فرآیندها و شیوه های مدیریتی متفاوت است.
