بوردیو (۱۹۸۵)

منابعی که در دسترسی به خدمات گروه را آسان می کند

جامعه شناسی

سرمایه اجتماعی

مشارکت اجتماعی

۲

کلمن (۱۹۸۸)

جنبه هایی از ساختار اجتماعی که کنش گران برای رسیدن به منافع شان از انها به عنوان منبع استفاده می کنند

جامعه شناسی

مبادله اجتماعی- انتخاب عقلانی

اعتماد- حمایت اجتماعی

۳

پوتنام (۲۰۰۳)

اعتماد، هنجارها و شبکه هایی که همکاری برای منافع متقابل را تسهیل می کند

جامعه شناسی

سرمایه اجتماعی

آگاهی مشارکت اجتماعی- نهادهای مدنی

۴

فوکویاما (۲۰۰۰)

اشتراک اعضای گروه در مجموعه ای از هنجارها یا ارزش های غیر رسمی ای که تعاون میان شان مجاز است

جامعه شناسی

سرمایه اجتماعی

مشارکت اجتماعی- اعتماد اجتماعی ( هنجارها و ارزش های غیر رسمی)

۵

آپهوف(۲۰۰۰)

سرمایه اجتماعی را در شکل ساختاری آن با شکل های گوناگون سازمان اجتماعی پیوند می زند

جامعه شناسی

مشارکت و سرمایه اجتماعی

سرمایه اجتماعی (ساختاری و شناختی)

۲-۲-۳- تاثیر سرمایه اجتماعی بر کیفیت زندگی :
امروزه تقریبا همگان هدف نهایی انواع توسعه را افزایش کیفیت زندگی می‌دانند، به عنوان مثال کافی است نگاهی به شاخص‌های توسعه اجتماعی از نگاه بانک جهانی بیندازیم. بانک جهانی توسعه اجتماعی را در ابعاد زیر می‌بینید: ریشه کنی فقر، اشتغال، انسجام اجتماعی، برابری جنسییتی و دسترسی به آموزش و پرورش و بهداشت (بانک جهانی^[۴۲]، ۲۰۰۴). تمام این شاخص‌ها می‌توانند شاخص کیفیت زندگی هم باشند. همانطور که گفته شداساسا برخی مولفان، شاخص توسعه انسانی را همان شاخص کیفیت زندگی می‌دانند. بنابر این مفاهیم توسعه و کفیت زندگی بسیار به هم نزدیک هستند.
حال باید دید چگونه مردم می‌توانند به [شاخص های] کیفیت زندگی دست یابند. اگر بگوییم دسترسی به کیفیت زندگی هزینه و لوازمی دارد، آنگاه استفاده از مفهوم سازی «بوردیو» بسیار مفیدخواهد بود. هزینه‌ها و لوازم را می‌توان در سرمایه خلاصه کرد. سرمایه دارایی ای است که می‌توان از آن برای دست یابی به منابع مطلوب استفاده کرد و همچنین آن را سرمایه گذاری کرد تا خود را افزایش دهد. سرمایه‌های یک فرد در جامعه را می‌توان با الهام از دیدگاه « بوردیو» به چهار نوع تقسیم کرد. اول سرمایه مادی که عبارت است از دارایی‌های ارزشمند مادی فرد، مثل پول و یا دیگر اموال، دوم سرمایه فرهنگی که عبارت است از: آن ارزش‌ها و توانایی‌های اجتماعی که فرد درونی کرده و می‌توانند به او در دست یابی به منابع کمیاب کمک کنند. سوم، سرمایه اجتماعی که روابط اجتماعی مفید برای دسترسی به منابع کمیاب هستند، چهارم سرمایه انسانی که عبارت است از: مهارت‌ها و دانشی که فرد اندوخته است. هر کدام از انواع این سرمایه‌ها می‌توانند برای دست یابی به دیگر انواع آن یاریگر هم باشند. هر کدام از شاخص‌های گوناگون کیفیت زندگی فردی را می‌توان با برخی از انواع این سرمایه‌ها تهیه کرد.
در میان انواع سرمایه، سرمایه اجتماعی ویژگی‌های خاصی دارد. اول آن که مانند برخی دیگر از انواع سرمایه به طور کامل قابل انتقال نیست. ویژگی مهم تر آن که سرمایه اجتماعی فرد، رابطه روشنی با جایگاه او در شبکه‌های اجتماعی جامعه دارد. به عبارت دیگر، سرمایه اجتماعی فرد در واقع ارزش جایگاه او در شبکه‌های اجتماعی گوناگون است. حال همین جایگاه فرد در شبکه‌های گوناگون اجتماعی است که میزان بهره او از کیفیت مطلوب زندگی را مشخص می‌سازد. بنابراین می توان گفت که مفهوم سرمایه اجتماعی و مفهوم کیفیت زندگی همبستگی فراوانی دارند. از آنجایی که سرمایه اجتماعی بخشی از توانایی فرد برای بهره مندی از شاخص های کیفیت زندگی را فراهم می کند، پس فرضیه ما آن است که سرمایه اجتماعی بر کیفیت زندگی مؤثر است.
پاتنام معتقد است که همبستگی خیلی روشن و مثبتی بین متغییرهای سلامت و سرمایه اجتماعی، همچنین رابطه قوی و منفی بین شاخص سرمایه اجتماعی و نرخ مرگ و میر وجود دارد. وی معتقد است افراد با سرمایه اجتماعی بیشتر، طول عمر بیشتری دارند و کمتر از ضعف سلامتی جسمانی و روانی رنج می‌برند. وی به رابطه و همبستگی بین سرمایه اجتماعی و تمام شرایط اجتماعی مثل نرخ پایین جرم و جنایت و بزه، سطح بالای تولید ثروت، حد بالای سلامت و احساس خوشبختی و رضامندی از زندگی اشاره کرده و سرمایه اجتماعی را در تولید یا عدم تولید این مولفه ها موثر میداند (محمدی، ۱۳۸۴: ۷۴-۸۰).