۲- از آنجایی که بیشتر پژوهش های این حوزه با روش کمی و تعداد کمی با روش کیفی صورت گرفته است، پیشنهاد می شود با روش ترکیبی اقدام به مطالعه­ رفتارهای پرخطر گردد.
۳- پیشنهاد می شود پژوهشگران به مطالعه­ رفتارهای پرخطر و به ویژه سبک زندگی پرخطر در بین گروه های مختلف سنی مانند سبک زندگی پرخطر دانشجویان و یا در محیط های مختلف مانند زندان ها یا خوابگاه ها پرداخته و عوامل مرتبط با آن را مورد بررسی قرار دهند.
۴- انجام مطالعات تطبیقی چه از بعد شرایط اقتصادی، چه از نظر منطقه­ محل سکونت مانند شهر و روستا نیز پیشنهاد می گردد. انجام مطالعات تطبیقی در تبیین عوامل مرتبط با رفتارهای پرخطر می تواند بسیار مفید و مؤثر باشد.
۵- با توجه به این نکته که در این پژوهش از روشی واحد(روش گزارش فردی) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است، پیشنهاد می شود در پژوهش های بعدی از روش های مختلف در جمع آوری اطلاعات استفاده شود و آمارهای به دست آمده از روش های مختلف باهم مقایسه گردد.

۶-۴- محدودیت های پژوهش
این پژوهش مانند هر پژوهش دیگری دارای محدودیت هایی بوده است که به شرح زیر ارائه می­ شود:
۱- فقدان چهارچوب نمونه گیری دقیق با مشخصات جزیی و نقشه­ی راهنمای جامع برای پوشش مناطق مختلف شهر شیراز، انتخاب افراد نمونه را با مشکل جدی مواجه می سازد. علاوه بر این، عدم همکاری سازمان­های ذیربط مانند شهرداری جهت در اختیار قرار دادن آمار و اطلاعات لازم، این مشکل را مضاعف می کند.
۲- عملیاتی نمودن متغیرهای مطرح شده در رابطه با رفتارهای پرخطر و مهارت های اجتماعی و ارتباطی یکی دیگر از محدودیت های پژوهش بوده است. هر دو مفهوم از مفاهیمی هستند که به ندرت در جامعه شناسی مورد سنجش تجربی قرار گرفته اند. بنابراین، سنجش تجربی این مفاهیم و به ویژه معرف های رفتارهای پرخطر با در نظر گرفتن زمینه­ فرهنگی جامعه ما مشکل آفرین بود.
۳- جا نیفتادن مقوله­ی پژوهش به طور کلی در کشور ما و اینکه ارائه­ آمار صحیح می تواند هم در برنامه­ ریزی و هم اجرای برنامه ها در عرصه های مختلف نقش مهمی داشته باشد، از دیگر محدودیت های پژوهش بود. این مشکل باعث می شد تا بسیاری از افراد تمایلی به پاسخگویی نداشته باشند و این خود منجر به اتلاف وقت بیشتری می گردید.
۴- یکی از مشکلات دیگر این پژوهش، محدودیت در شیوه­ جمع آوری اطلاعات است.در پژوهش های جامعه ­شناسی انحرافات و جرم شناسی، از روش های مختلفی مانند اسناد و داده ­های رسمی جنایی، گزارش فردی و روش پیمایش قربانیان جرایم برای جمع آوری اطلاعات مربوط به رفتار بزهکارانه استفاده می شود. هیچ کدام از این روش ها به تنهایی نمی توانند برای جمع آوری داده های مربوط به جرم و بزهکاری با توجه به اهداف گوناگونی که پژوهش های اجتماعی در زمینه­ جرم و جنایت و بزهکاری دارند، مناسب باشد(احمدی، ۱۳۷۶). در این پژوهش به دلیل محدویت های موجود، صرفاً از روش گزارش فردی استفاده شده است.
۵- حساسیت هایی که افراد نسبت به برخی از موضوعات(مانند رفتارهای بزهکارانه و مسائل جنسی) دارند، آن­ها را از پاسخگویی صحیح برحذر می داشت. اگرچه با به کار گیری پرسشگران کارآزموده و مجرب تلاش شد تا این نقیصه برطرف گردد، با این وجود، برخی از پاسخگویی به این طیف سؤالات واهمه داشتند. از طرف دیگر، طولانی بودن پرسشنامه نیز مزید بر علت شده بود.
۶- عدم حمایت مالی از دانشجویان، یکی دیگر از محدودیت های پژوهش است. پژوهش هایی از این دست نیازمند صرف هزینه های مختلفی است، اما سازمان های ذیربط یا دانشگاه حمایت چندانی از فعالیت های پژوهشی دانشجویان به عمل نمی آورند.
منابع و مأخذ
الف: منابع فارسی
احمدی، حبیب (۱۳۸۴). جامعه شناسی انحرافات. تهران: انتشارات سمت.
احمدی، حبیب (۱۳۷۷). نظریه های انحرافات اجتماعی. شیراز: انتشارات زر.
احمدی، حبیب (۱۳۷۶). “رهیافت جامعه شناختی بر بزهکاری جوانان طبقه متوسط." نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه کرمان، سال اول، شماره ۲، صص ۱-۱۳٫
احمدی، حبیب؛ بیژن خواجه نوری و سید مجید موسوی (۱۳۸۸). “عوامل مرتبط با بزهکاری دانش ­آموزان دبیرستانی." فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی، سال نهم، شماره ۳۳، صص ۱۰۵- ۱۲۲٫
احمدی، حبیب و سلمان کونانی (۱۳۸۹). “اوصاف و ویژگی­های شخصیتی نوجوانان پسربزهکار.”