۱۶٫ در خواست عذاب از ولیّ خدا و فروفرستادن آن

در پی نافرمانی قوم حضرت صالح(علیه السلام) و درخواست عذاب از سوی آنها، عذاب الهی بر آنها فرود آمد.^[۲۹۵]
گفت صالح چون که کردید این حسد بعد ســه روز از خـدا نقمـت رسـد^[۲۹۶]
و در اینجا در پی سرپیچی­شان نشانه­ای دیگر نیز از صالح(علیه السلام) سر زد و آن اینکه به قوم خویش فرمود: «تَمَتَّعُوا فی‏ دارِکُمْ ثَلاثَهَ أَیَّامٍ ذلِکَ وَعْدٌ غَیْرُ مَکْذُوبٍ»پیش از نزول عذاب الهی، تنها تا «سه روز در سرایتان بهره‏مند گردید.»^[۲۹۷] و پس از آن، بلایی بر شما خواهیم فرستاد و چنین هم شد.^[۲۹۸]

۱۷٫ خواب‌های راستین

شاید در مدت عمر هر انسانی حتی برای یکبار هم که شده، رؤیای صادقه­ای رخ دهد اما هر خوابی شگفتی به بار نیاورده و نخواه آورد. اما خواب­های حضرت یوسف(علیه السلام) هماره با تأویل­های عجیب و سرنوشت­سازی همراه بوده است از این رو از آن خواب­ها، در قرآن کریم به عنوان خواب­های راستین یاد شده است.

۱۷-۱٫ خواب یوسف(علیه السلام)در کودکی

یعقوب(علیه السلام) راز خواب راستین کودک راست‌گو را برای او می‌گشاید و از رؤیای او، آینده­اش را به می­نمایاند، اما او را به سر به مُهر بودن آن رازواره توصیه می‌کند تا از بداندیشی برادران به دور بدارد. «إِنِّی رَأَیْتُ أَحَدَ عَشَرَ کَوْکَباً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَیْتُهُمْ لی‏ ساجِدین…‏: من یازده ستاره و خورشید و ماه را به [خواب‏] دیده‏ام. آنها را براى خود سجده‏کنان دیدم… پروردگارت تو را بر مى‏گزیند و از تأویل احادیث (تعبیر خواب) به تو مى‏آموزد و نعمتش را بر تو و بر فرزندان یعقوب تمام مى‏کند چنان که آن را پیش از این بر دو نیایت، ابراهیم و اسحاق تمام نمود.»^[۳۰۱]

۱۷-۲٫ تعبیر خواب یوسف(علیه السلام) برای هم‌زندانی‌هایش در زندان

تعبیری که آینده­ی تلخ و شیرین دو جوان هم‌زندان یک ولیّ خدا را برایشان آشکار ساخت. آنگاه که به آنها فرمود: «أَمَّا أَحَدُکُما فَیَسْقی‏ رَبَّهُ خَمْراً وَ أَمَّا الْآخَرُ فَیُصْلَبُ فَتَأْکُلُ الطَّیْرُ مِنْ رَأْسِهِ: یکى از شما به سرور خویش شراب خواهد نوشاند و امّا آن دیگر به دار آویخته خواهد شد.»^[۳۰۳]

۱۷-۳٫ بازخوانی خواب پادشاه از سوی یوسف(علیه السلام) درباره‌ی آینده‌ی مصر

یوسف(علیه السلام) خوابی را تعبیر کرد که سرنوشت تیره­ی مصر باستان و سرزمین فرعون‌ها را به تدبیری متمدنانه بدل نمود: «سَبْعَ بَقَراتٍ سِمانٍ یَأْکُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجافٌ وَ سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ یابِسات…: هفت گاو فربهى که هفت [گاو] لاغر آنها را مى‏خورند و هفت خوشه سبز و [هفت خوشه‏] دیگر خشک‏…»، «گفت: هفت سال پیاپى کشت کنید، آن گاه هر چه بدروید، آن را با خوشه‏اش بگذارید، مگر اندکى از آنچه مى‏خورید»، «آن گاه پس از آن، هفت [سال‏] سخت [و قحطى‏] پیش مى‏آید [که مردم‏] آنچه را که از پیش براى آن [سال‏] ها ذخیره کرده بودید، مى‏خورند مگر اندکى از آنچه که [براى کشت دوباره‏] انبار مى‏کنید»، «آن گاه، پس از آن [هفت سال‏] سالى مى‏آید که مردم باران مى‏بینند و در آن [سال افشردنیها] را بفشرند‏»….^[۳۰۴]

۱۸٫ جوشیدن شگفت‌انگیز آب از زمین

به­جز چشمه­های سرازیر از کوه و طبیعی، راه رسیدن به آب از زمین، کندن مقداری از آن است که البته در مناطق آب و هوایی و جنس خاک مختلفه عمق حفر چاه متغیر است اما اینکه به یک­باره بی­اندک زحمتی چشمه­ای پدید آید و آبی فوران کند امری است بس شگفت و از هر کسی ساخته نیست.

۱۸-۱٫حیرت‌آوری در رهایی پیامبری شکیبا، حضرت ایوب(علیه السلام)

حضرت ایوب(علیه السلام)، آن پیامبر و ولیّ خدا، همین که دردهای جسمی‌اش به رنجش انداخته بود به پیشگاه حق برد و اجابت شد و پا به زمین کوبید چشمه­ای نمایان گشت که هم، آب گرمش مهیای غسل بود و هم آماده سرد نوشیدن، و هم دوای دردهایش. چرا که ما «[فرمان دادیم:] ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَراب‏: پایت را به زمین بزن. [به ناگاه‏] آن [چشمه‏اى شد] مهیّاى غسل، خنک و آشامیدنى.»^[۳۰۵]

۱۸-۲٫ فواره کردن آب از تنور

نخست امر شگفتی که در روند ساخت کشتی حضرت نوح(علیه السلام) رخ داد آنگاه بود که کشتی آماده شد ناگاه از تنور، آب فوران کرد: «وَ فارَ التَّنُّور: و [آب از] تنور فوران کرد»^[۳۰۶] و سیاق سخن، گواه بر این است که ای پیام­آور بزرگ من، این کار شگفت­انگیز، نشانه عذاب الهی بر روی‌گردانان از دین خداست. که از تو و سالیان دراز هدایتگری‌ات طرْفی نبستند، به کژ راهه رفته و راه شماری را نیز بستند.

۱۸-۳٫ جوشش آب از صخره ای خشک با وارد کردن و زدن عصا بر آن

یکی از نشانه های شگفت آور موسی(علیه السلام) برای بهانه جویان بنی اسرائیلی این بود که به عصای خود به سنگی زد و یک باره از دوازده گوشه آن سنگ چشمه وار آب جوشید. تا آنان بنوشند و به گفته های او باور بیاورند: «اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَهَ عَیْنا».^[۳۰۷]

۱۹٫ انجام کاری زمان‌بر، در اندک زمان

در بیشتر نوشته­ های عرفان و تصوف که برای شدنی نشان دادن انجام کرامات از سوی وحی و
قرآن، گواه آورده می‌شود همین مورد شگفت­آفرینی آصف بن برخیا در انجام کاری زمان‌بر، در
اندک زمان را می‌آورند. یعنی خارق عادتی که یکی از دست­یاران بزرگ سلیمان پیامبر(علیه السلام)
یا وزیر ایشان رو نمود. او با اعلان و اعلام خود، ماه‌ها کار را در کم‌تر از چشم به­هم­زدنی انجام داد:
«أَنَا آتیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُک‏». البته کس دیگری این بار از جنّیان نیز در آن مجلس
بودند که می‌گفت می­توانم همین کار را در کم‌تر از بلند شدن آدمی از جایش به پایان رساند.^[۳۰۸] این
دو به دنبال پرسش سلیمان(علیه السلام) به بزرگان حکومتش از آوردن تخت پادشاه سبأ به پیشگاه ایشان بود.^[۳۰۹]
نکته­ی قابل یادکرد این است که قرآن کریم، آنچه مایه و زیربنای آن شد که آن بزرگوار (آصف)، توانِ انجام این کار شگفت را داشته باشد و اعلان قدرت کند را «عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ»^[۳۱۰] بخشی از علم کتاب الهی می‌داند. «کسى که به نزدش علمى از کتاب [الهى‏] داشت، گفت: من پیش از [یک‏] چشم به هم زدنت آن را نزد تو مى‏آورم. و چون آن را در نزد خود مستقر یافت….»^[۳۱۱]