۰/۵۲۳۹
۰/۶۰۷۳
۰/۴۶۶۵
P2
۰/۳۵۰۱
۰/۲۸۴۳
۰/۲۴۵۳
۰/۲۹۵۴
P3
۰/۲۲۵۵
۰/۱۹۱۶
۰/۱۴۷۲
۰/۲۳۸۰
گام۳: تشکیل سوپرماتریس: مفهوم سوپرماتریس شبیه به فرایند زنجیره مارکوف است. جهت بدست آوردن اولویت‌های نهایی در یک سیستم که متأثر از وابستگی درونی است، بردارهای اولویت محلی به تناسب در ستون‌های ماتریس وارد می‌شوند که این ماتریس به عنوان سوپرماتریس شناخته می‌شود(جدول ۴-۱۸). ابتدا سوپرماتریس جهت تبدیل به یک سوپرماتریس احتمالی تغیر پیدا کند، بدین معنی که جمع هر ستون ماتریس واحد شود. رویکرد پیشنهاد شده توسط ساعتی(۱۹۹۶) به تعیین اهمیت نسبی دسته ها در سوپرماتریس با ستون دسته (بلوک) به عنوان جزء کنترل کننده می‌پردازد. بدین صورت که درایه‌ها غیر صفر سطر در بلوک خود در یک بلوک ستون، بر اساس تأثیراتشان بر درایه‌های آن بلوک ستون مقایسه می‌شوند. با بهره گرفتن از ماتریس مقایسات زوجی درایه‌های سطر با درایه‌های ستون مربوطه، می‌تواند بردار ویژه‌ای بدست آورد. این فرایند برای بدست آوردن بردار ویژه هر بلوک ستون انجام می‌شود. برای هر بلوک ستون، اولین بردار ویژه وارد شده در تمامی درایه‌های اولین بلوک همان ستون ضرب می‌شود، بردار ویژه دوم در تمامی درایه‌های بلوک آن ستون ضرب می‌شود و این کار تا آخر ادامه می‌یابد. بدنی طریق بلوک‌ها در ستون هر سوپرماتریس، دارای وزن می‌گردند و در نتیجه به آن سوپرماتریس وزین که احتمالی است گفته می‌شود. به توان رساندن یک ماتریس برای هر یک از درایه‌ها آن تأثیر نسبی بلندمدتی خواهد داشت. جهت دست‌یابی به همگرایی اوزان نسبی، سوپرماتریس به توان ۲k+1 رسانده می‌شود که k یک دلخواه بزرگ است و این ماتریس جدید سوپرماتریس کران نامیده می‌شود. سوپرماتریس کران همانند سوپرماتریس وزین دارای یک شکل است، اما تمامی ستون‌های سوپرماتریس کران یکی هستند.
با نرمالایز کردن هر یک از بلوک‌های این سوپرماتریس، اولویت نهایی تمامی درایه‌های ماتریس را می‌توان به دست آورد. در این پژوهش با توان رساندن سوپر ماتریس به توان ۱۹، همگرایی حاصل شد. نتایج در جدول(۴-۱۵) نشان داده شده است.
جدول۴- ۱۲ سوپرماتریکس
P1
P2
P3
C1
C2
C3
C4
C5
C6
A1
A2
A3
A4
P1
۰
۰
۰
