ثانیا تلاش گردد حجاب را مقوله ای فطری زنانه که متعلق به قبل از اسلام بوده و اسلام فقط آن را تایید کرده است، نشان داد.
سوما خانواده، گروه های دوستی، فامیل، همسایه و… از موثرترین راه های تبلیغ موثر حجاب است. اطلاع رسانی و تبیین آسیب های بدحجابی و بدپوشی به خانواده، تذکر دوستانه و صمیمی نسبت به پوشش دوستان و بستگان و همسایگان و حتی در بعضی موارد ایجاد محرومیت از ارتباط صمیمی برای افراد بدحجاب می تواند از راهکارهای این مساله باشد(مصاحبه با حجت الاسلام زیبایی نژاد، ۱۷/۷/۹۰ ؛ دکتر کرمی،۲۰/۹/۹۰)

جمع بندی
شاید آن زمانی که هنوز چند صباحی از پیروزی شکوهمندانه انقلاب اسلامی نگذشته بود و ادعای “حجاب اختیاری نه اجباری!” که از جانب عده ای از مسئولین با مخالفت صریح مواجه شد، می توانست نوع دیگری از مواجهه را با خود به همراه داشته باشد. به عبارت دیگر اگر چه این ادعا در نگاه اول باطل و نادرست به حساب می آید اما با کمی تامل در آن می توان نکته ای را از آن دریافت کرد که اکنون از آن غفلت شده است. مفهوم حجاب اختیاری بیانگر این حقیقت است که هنگامی که چیزی با انتخاب و سلیقه شخصی برگزیده شود تعلق خاطر به آن نیز از ثبات و استحکام بیشتری نسبت به انتخاب اجباری و از روی ترس و الزام همان چیز خواهد داشت. یعنی اگر از همان ابتدای استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی، مسئولین و دست اندرکاران امور فرهنگی در جامعه به فراهم کردن زمینه ای سالم برای انتخاب سبک زندگی (از جمله نوع پوشش). اهتمام می ورزیدند و ارزش های جامعه اسلامی در زندگی را به جای اجبار، از راه فرهنگ سازی و درونی کردن به افراد جامعه منتقل می کردند اکنون معضلی به نام “بد حجابی” در میان مسئولین و دغدغه ای به نام “حجاب” در میان جوانان آن طور که باید وجود نمی داشت.
اگر فقط ۱۰ درصد توجه و اهتمام دولت های جمهوری اسلامی به مقولاتی چون “توسعه اقتصادی"، “جامعه مدنی” و مسائلی از این قبیل، صرف فرهنگ سازی در جهت حفظ ارزشهای انقلاب در میان نسل های بعدی جامعه می گردید الان ذهنیت هائی این چنین آشفته و پر از اما و اگر در میان جوانان نسل سومی و نسل چهارمی انقلاب پیرامون ارزشها و آرمانهای نظام وجود نمی داشت. احتمالا! دور از ذهن می نماید اگر انتظار داشته باشیم که با بهبود یافتن وضعیت اقتصادی و سیاسی جامعه و برطرف ساختن تمامی مشکلات معیشتی مردم، همزمان آرمانها و ارزشهای نظام اسلامی نیز در سبک زندگی آنها جاری و ساری می گردد. در جهانی که با پیشرفتهای عظیم در تکنولوژی های ارتباطی، فاصله های زمانی و مکانی بی معنا گشته اند و ارتباط فرهنگ ها صرفا وابسته به چند عدد کلیک کردن و یا فشردن چند دکمه می باشد، صرف اهتمام به مقولات اقتصادی و سیاسی و اکتفا کردن به شعارها و سخنرانی ها در عرصه فرهنگی، هیچگاه به انسجام فرهنگی و همگونی در ارزشها نخواهد انجامید.
امروزه دیگر باید یقین داشت که عدم هماهنگی میان اجزای مختلف نظام جمهوری اسلامی آسیبی غیر قابل انکار در مسیر