۲-۹-۴- تأثیر شوری بر فنل
فنل­ها ترکیبات آلی ساده با وزن مولکولی پایین می­باشند (شکوهی و همکاران، ۱۳۸۴). پلی­آمین­ها با ترکیبات فنلی هم­یوغ شده، آمید­های فنلی را بوجود می­آورند که در پیوند کووالانسی به ماتریکس دیواره سلولی در ساختار لیگنین وجود دارند. ترکیبات فنلی به عنوان شاخص­ های تنش اکسیداتیو محسوب می‌شوند (Gorecka et al, 2007). کاهش رشد در طی تنش عمدتاً به افزایش تجمع فنل­ها مربوط است که سبب توقف رشد می­ شود (Schutzendubel et al, 2007). تجمع ترکیبات فنلی در شرایط تنش به عنوان یک علامت برای راه ­اندازی زنجیره­ای از واکنش­ها عمل می­ کند و منجربه افزایش مقاومت می­ شود (Anderson and Jordheim, 2005).

۲-۹-۵- تأثیر شوری بر تانن
پلیمر­های تانن عمدتاً محلول در آب و به شدت واکنش­پذیر هستند(Krauns et al, 2003) . تانن و پروتئین مجموعه ­ای مقاوم به میکروب­ها را تشکیل می­ دهند (Bradley et al, 2000). Elfeel و Bakhashwain (2012) گزارش کردند که میزان تانن در درخت اقاقیا تحت غلظت­های مختلف شوری تفاوت معنی­داری را نشان داده و با افزایش نمک میزان تانن نیز افزایش یافته است.
۲-۱۰- مکانیسم­های مقاومت به شوری
گیاهان از لحاظ مقاومت به شوری به دو دسته کلی شیرین‌رست و شوررست تقسیم می‌شوند. عمده گیاهان زراعی شیرین‌رست هستند که شوری رشد و عملکرد آنها را کاهش می‌دهد. در گیاهان شوررست شوری کم یا تاثیری بر رشد ندارد و یا حتی سبب افزایش رشد می‌شود.
برای تولید محصول در مناطق شور ارقامی موردنیاز است که در شرایط آبیاری با آب شور از رشد مناسب و کافی برخوردار باشند و آستانه­ کاهش عملکرد و تحمل آنها بالا باشد. برخی گیاهان به وسیله­ توسعه مکانیسم­هایی نمک را از سلول­های خود حذف می­ کنند یا سلول­های خود را نسبت به نمک متحمل می­ کنند. گیاهان برای مقابله با شوری مکانیسم­های بیوشیمیایی و مولکولی متعدد ایجاد می‌کنند که تحمل به تنش شوری را بهبود می­بخشد. این استراتژی­ها شامل تجمع و دفع انتخابی یون­ها، کنترل جذب و انتقال یون­ها از ریشه به برگ، بخش‌بندی یون­ها در سلول­ و پیکره­ گیاه، سنتز اسمولیت­های سازگار، ایجاد تغییر در مسیر فتوسنتزی، دگرگونی در ساختار غشایی، القاء آنزیم­ های آنتی­اکسیدانتی و القاء هورمون­های گیاهی می­باشد (Munns, 2008).
از استراتژی­ های گیاه در تحمل شوری تجمع محلول­های سازشی شامل یون­های ضروری مانند K⁺، محلول­های آلی اسموتیک شامل قند­های محلول (از جمله گلوکز، ساکارز، فروکتوز، ترهالوز و رافینوز)، قند­های غیر محلول (مانند نشاسته، آمیلوز و آمیلوپکتین) و اسید­های آمینه چهارگانه (پرولین) در گیاه است (Nuccio et al, 1999). بـرای اجـرای این روش گیاه باید مـواد قابل حل سازگار را در سیتـوزول و ارگـانــل‌هـای سلـول­هـای خـود انباشتـه کنـد و تنظـیم اسمـزی انجـام دهـد (Yokoi et al, 2002).
۲-۱۱- گیاه شناسی ختمی
۲-۱۱-۱ گونه­ های ختمی
جنس‌ ختمی از خانواده­ی پنیرک (Malvaceae)، دارای گونه‌های زیادی است که برخی از آنها در جدول ۲-۱ گزارش شده است. در این بین گونه Althaea rosea L. به عنوان یک گیاه زینتی و دارویی کشت می شود و گیاهی باغی و پرطرفدار است.
جدول ۲-۱: نام علمی و فارسی برخی گونه های ختمی (سایت گوگل)