^ns04/0-

^**۷۳/۰

^**۷۳/۰

^ns18/0-

^ns09/0-

^ns12/0

^ns14/0

۱

۹)شاخص سطح برگ

^**۷۵/۰

^ns2/0-

^**۶۴/۰

^**۶۵/۰

^**۶۱/۰

^**۶۶/۰

^**۷۲/۰

^ns11/0-

۱

*و ** به ترتیب معندار در سطح پنج و یک درصد و ns غیر معنی دار

فصل پنجم
نتیجه گیری و پیشنهادات
فصل پنجم
نتیجه گیری و پیشنهادات
۵-۱ نتیجه گیری
نتایج تجزیه داده‌های این پژوهش نشان داد که اکثر صفات فیزیولوزیکی اندازه گیری شده تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفتند. درصد لوله شدن برگ با افزایش فواصل آبیاری بیشتر شد. لوله شدن برگ‌ها باعث کاهش سطح برگ و در نتیجه کاهش سرعت فتوسنتز گردید. غشاهای سلولی اولین هدف تنش‌های غیر زنده در گیاهان هستند که اختلال در فعالیت‌های فیزیولوژیکی را به دنبال دارد. پایداری غشا در گیاه ذرت در این پژوهش با افزایش تنش خشکی کاهش یافت. بنابراین یکی از راهکارهای مهم در اصلاح برای افزایش مقاومت به خشکی این است که غشای سلولی پس از مواجه شدن با تنش آبی انسجام خود را حفظ کند و واپاشیده نشود و به همین علت محققین ثبات غشا سلولی تحت شرایط تنش رطوبتی را به عنوان یک جزء اصلی تحمل به خشکی در ژنوتیپ های مقاوم مطرح کرده‌اند. غلظت کلروفیل به عنوان یک شاخص برای ارزیابی قدرت منبع شناخته می‌شود، زیرا غلظت کلروفیل برگ‌ها یکی از عوامل کلیدی در تعیین سرعت فتوسنتز و تولید ماده خشک می‌باشد. تنش خشکی باعث کاهش میزان کلروفیل گردید. در کلروفیل a تنش شدید باعث کاهش حدود ۲۸ درصد و در کلروفیل b کاهش حدود ۳۸ درصد نسبت به شرایط بدون تنش گردید. در شرایط تنش شدید کلروفیل b بیشتر تاثیر می‌پذیرد.

نیترون برگ نیز در اثر تنش خشکی کاهش یافت. زیرا در شرایط تنش میزان رطوبت خاک کم شده و حرکت عناصر و در نتیجه مقدار جذب کاهش می‌یابد. نیتروژن دانه نیز با توجه به اندازه دانه‌ها در شرایط تنش شدید افزایش پیدا کرد.
به طور کلی می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که هیبرید سینگل کراس ۲۶۰ در کشت دوم در مناطق سرد حدود ۲۰-۱۵ روز زودرس‌تر از ارقام هیبرید رایج کشور است که در نتیجه تعداد آبیاری‌ها کمترشده و در مصرف آب با توجه به خشکسالی‌ها و محدودیت آب در کشور صرفه جویی می‌شود و در صورت مواجه شدن با تنش‌های محیطی با کوتاه کردن مراحل زندگی خود مکانیسم کاهش اثرات تنش را در پیش می‌گیرد.
کاربرد کود زیستی ازتوبارور۱ در تلفیق با کودهای شیمیایی توانسته نتایج قابل قبولی در اکثر صفات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی و عملکرد بر جای گذارد. کود زیشتی باعث کاهش اثرات تنش خشکی بر درصد لوله شدن برگ گردید. محتوای رطوبت نسبی در شرایط کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و کاربرد ۵۰ درصد کود شیمیایی و کود زیستی به صورت سرک اختلاف معنی داری با هم نداشتند. پایداری غشاء نیز تحت تاثیر کود قرار گرفت و کاربرد ۵۰ درصد کود شیمیایی+ کود زیستی به صورت تلفیق با هم تنها با حدود ۱۰ درصد نسبت به کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی میزان پایداری غشاء را کاهش داد. همچنین کلروفیل a و b در شرایط کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و کاربرد ۵۰ درصد کود شیمیایی+ مصرف کود زیستی به صورت سرک تلفیق با هم تفاوت معنی داری با هم نداشتند. نتایج نشان داد کود زیستی تاثیر معنی داری بر میزان نیتروژن برگ داشته و تیمار ۱۰۰ درصد کود شیمیایی بیشترین میزان نیتروژن برگ را داشته و بعد از آن تیمار تلفیق ۵۰ درصد کود شیمیایی+ کود زیستی به صورت سرک با ۱۰ درصد کاهش در رتبه‌ی بعد قرار داشته است. بیشترین مقدار نیتروژن دانه در تیمارهای ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و تلفیقی کودشیمیایی و کود زیستی به صورت بذرمال و سرک به دست آمد که این سه تیمار از لحاظ آماری اختلاف معنی داری با هم نداشتند. در صفات آنالیز رشد گیاه کاربرد کود زیستی همراه با کود شیمیایی نتایج قابل قبولی نسبت به کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی حاصل شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که صفات مورفولوژیک از جمله ارتفاع گیاه، طول بلال و طول کچلی انتهای بلال تحت تاثیر کاربرد کود زیستی قرار گرفت. بیشترین ارتفاع گیاه بعد از کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی، مصرف ۵۰ درصد کود شیمیایی+ کود زیستی به صورت سرک و بذر مال بود. همچنین بیشترین طول بلال در تیمارهای ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و کاربرد ۵۰ درصد کود شیمیایی+ کود زیستی به صورت سرک بود.
از بین اجزای عملکرد تعداد ردیف در بلال و وزن هزار دانه در کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی تاثیر پذیرفتند. در تعداد ردیف در بلال کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمایی و ۵۰ درصد کودشیمیایی+ کود زیستی به صورت سرک و بذر مال تفاوت معنی داری با هم نداشتند و وزن هزار دانه در کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و ۵۰ درصد کود شیمیایی+ کود زیستی به صورت سرک اختلافی وجود نداشت. عملکرد دانه و عملکرد بیولوزیک نیز متاثر از کاربرد کود زیستی گردیده‌اند. کاربرد کود زیستی به صورت سرک به همراه ۵۰ درصد کود شیمیایی تاحدودی توانسته اثرات سوء تنش خشکی را روی عملکرد دانه کاهش دهد.
در نهایت استفاده از کودهای زیستی در زراعت ذرت به صورت تلفیق با کود شیمیایی، علاوه بر کاهش اثرات مخرب زیست محیطی تا حدودی باعث افزایش عملکرد گردیده و همچنین تاثیرات سوء تنش خشکی را نیز کاهش می‌دهد.
۵-۲ پیشنهادات
با توجه به نوآوری‌های این پژوهش برای حصول اطمینان از نتایج، تکرار این آزمایش ضروری به نظر می‌رسد.
از کود زیستی ازتوبارور۱ به همراه دیگر کودهای زیستی نیز بر زراعت ذرت استفاده گردد.
رقم سینگل کراس ۲۶۰ و دیگر ارقام ذرت در منطقه شهرکرد مورد مقایسه قرار گیرند.
کشت سینگل کراس ۲۶۰ در تاریخ کشت‌های متفاوت در شهرکرد انجام گیرد.
فهرست منابع