برای رسیدن به درک مشترک باید، زبان مشترک و ارتباطات قوی ایجاد گردد.

توسعه ی اصلی
به ارتباطات گسترده نیاز است.
شناخت و درک دقیقی از جزئیات وجود ندارد.
تبادل اطلاعاتی به طور گسترده صورت می گیرد.
توسعه ی روتین
حجم وسیعی از عملیات، توسط تأمین کننده صورت می گیرد.
ریسک عملیات پایین تر است.
کارها روتین و مشخص است.
روابط محدودتر است.
توسعه ی محدود
روابط محدودتر است و بیشتر درمورد تغییرات احتمالی و هزینه ها است.
تبادل های اطلاعاتی نسبت به حالت های قبل حداقل است.
این حالت بیشتر در روش های قدیمی و سنتی خرید مشاهده می شود.
۲-۳-فناوری اطلاعات
از زمانی که رقابت شروع به افزایش یافتن کرد و بازار مبتنی بر تأمین(عرضه) به وسیله بازار مبتنی بر مصرف کننده(مشتری) جایگزین شد، شرکت ها مجبور شدند که مدیریت زنجیره تأمینشان را به منظور بیشتر باقی ماندن در این بازار متغیر بهبود دهند. در همین زمان شرکت ها، استفاده از سیستم های کامپیوتری را به منظور اداره کردن زنجیره تأمینشان، آغاز کردند. در همین راستا در دهه ی ۱۹۹۰، تکنیک برنامه ریزی منابع سرمایه ای به طور گسترده توسط شرکت ها پذیرفته شد، همچنین در همین دهه تکنولوژی های مبتنی بر وب معرفی شدند و شرکت ها متوجه پتانسیل وسیع این تکنولوژی ها شدند. فناوری اطلاعات انقلابی است که هدف آن ایجاد بنیان زنجیره تأمین الکترونیک است. کاربرد هوشمندانه فناوری اطلاعات، تبادل اطلاعات را به صورت اینترنتی امکان پذیر می کند، از ورود اطلاعات زاید جلوگیری می کند، اطلاعات مورد نیاز را در زمان مورد نیاز فراهم می کند، به مدیران اجازه می دهد که اطلاعات پیچیده را به صورت مؤثرتری دریافت کرده و پیگیری کنند و نیز اطلاعات را در میان اعضای زنجیره عرضه آسانتر مبادله نمایند، بنابراین ارتباطات تأمین کننده-مشتری به طور وسیعی بهبود می یابد.(مور، ۲۰۰۸)
۲-۳-۱-تعریف فناوری اطلاعات
فناوری اطلاعات شاخه ای از فناوری است که با بهره گرفتن از سخت افزار، نرم افزار و شبکه افزار، مطالعه و کاربرد داده و پردازش آن را در زمینه های ذخیره سازی، انتقال، مدیریت و کنترل داده ها امکان پذیر می سازد.(فتحیان، ۱۳۸۶)
در تعریف فناوری اطلاعات و زیرساخت های آن این گونه بیان شده است:
زیرساخت فنی: شامل نرم افزار، سخت افزار و شبکه ها؛
معماری (پشتیبانی زیرساخت فیزیکی): شامل مدل ها، اطلاعات فرآیندها، ساختار سازمانی و محل استقرار سیستم؛
سیاستها یا چگونگی مدیریت و خدمات پشتیبانی: شامل منبع یابی، ممیزی و امنیت، سطح خدمات و غیره؛
فرآیندهای مدیریت و عملیات: پشتیبانی از زیرساخت به وسیله تأمین کنندگان داخلی یا خارجی، شامل برنامه ریزی و مدیریت وسایل، مدیریت فروشندگان، تأمین پشتیبانی فنی برای همه افراد و … (وارد، ۲۰۰۰).
۲-۳-۲-نقش و اهمیت فناوری اطلاعات
مدیریت زنجیره تأمین همزمان با گردش مواد در زنجیره، گردش اطلاعات را نیز در بر می گیرد. ارتباط میان اجزا از نظر جریان اطلاعات دوطرفه می باشد. تا اوایل سال ۱۹۸۰ میلادی، اطلاعات در بین واحدهای سازمانی بر پایه اسناد کاغذی بود و این اطلاعات بسیاری از مواقع غیر واقعی و همراه با خطا بود. با مطرح شدن مفهوم زنجیره تأمین، اعضا زنجیره تأمین متوجه اهمیت اساسی اطلاعات و فناوری اطلاعات شدند.(شاکریان،۱۳۹۱)
۲-۳-۳-مشخصه های رویکرد جریان اطلاعات
اطلاعات دقیق و به موقع، هماهنگی را کاراتر و تصمیم گیری را بهتر خواهد کرد. با اطلاعات مناسب و دقیق، شرکای درگیر در یک زنجیره قادر خواهند بود تصمیمات بهینه تری در مورد آنچه باید تولید کنند و نگهداری نمایند و نیز تعیین مکان مناسب و نوع حمل و نقل را با توجه به نیازهای زنجیره تأمین اتخاذ نمایند. اطلاعات به طور کلی چه به صورت عمودی، از لایه های بالادستی تا پایین دستی و چه به صورت افقی در داخل بنگاه ها حائز اهمیت می باشد. چگونگی انتقال و اشتراک اطلاعات جهت هماهنگ سازی رفتار اقتصادی لایه های بالادستی و پایین دستی و رفتار عملکردی داخلی بنگاه ها یکی از چالش های اساسی است که مدیریت زنجیره تأمین با آن روبه روست.(شاکریان،۱۳۹۱)
۲-۴-ارتباط زنجیره تأمین و فناوری اطلاعات
امروزه استفاده از فناوری اطلاعات به عنوان شرط لازم برای کنترل مؤثر زنجیره های تأمین پیچیده مورد ملاحظه قرار گرفته است. یک زنجیره تأمین که با سیستم فناوری اطلاعات به طور کامل ادغام شده است، زنجیره ای است که در آن تقریباً همه ارتباطات تجاری مهم سازمانی با تأمین کنندگان و مشتریان به صورت دیجیتالی فعال یا غیر فعال می شوند(مور،۲۰۰۸). امروزه تجارت الکترونیکی به عنوان یکی از مظاهر واقعی کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات مطرح است. مزایای فراوان استفاده از تجارت الکترونیکی به قدری مورد توجه همه ذی نفعان قرار گرفته که برخی از شرکت ها استراتژی رقابتی خود را، استراتژی تجارت الکترونیکی انتحاب کرده اند(بهکمال و همکاران، ۱۳۸۸). می توان گفت تجارت الکترونیک و اینترنت، طبیعت زنجیره های تأمین را به طور اساسی تغییر داده و چگونگی آگاهی مصرف کننده از محصولات، انتخاب، خرید و استفاده از محصولات و خدمات را دوباره معنا کرده است. در واقع هزاره ی جدید با ظهور فناوری اطلاعات و محیط کسب و کار جدید، به ایجاد زنجیره تأمین الکترونیکی منجر شده و تمرکز زنجیره های تأمین الکترونیکی برخلاف نوع سنتی که بر محصول بود، بر مشتری است(رجب زاده و همکاران،۱۳۸۹). نقش های وظیفه ای(کارکردی) فناوری اطلاعات در مدیریت زنجیره تأمین عبارت است از: ۱) انجام مبادلات: بارزترین نقش فناوری اطلاعات در مدیریت زنجیره تأمین، کاهش دادن مقاومت در معاملات بین شرکای زنجیره تأمین از طریق جریان اطلاعاتی مؤثر است(مور،۲۰۰۸). می توان گفت استفاده از فناوری اطلاعات در زنجیره تأمین باعث بهبود بهره وری زنجیره از طریق کاهش دادن عدم اطمینان ناشی از در دسترس نبودن، کامل نبودن و تحریف اطلاعات خواهد شد(نیو،۲۰۱۰). ۲) همکاری و هماهنگی: فناوری اطلاعات نقش مهمی در تقویت همکاری و هماهنگی در زنجیره تأمین از طریق تسهیم اطلاعات دارد. ۳) پشتیبان تصمیم: فناوری اطلاعات از فرایند تصمیم گیری در زنجیره تأمین پشتیبانی می کند. در این مورد از توان تحلیلی کامپیوتر به منظور کمک کردن به اتخاذ تصمیمات مدیریتی استفاده می شود.(مور،۲۰۰۸)
۲-۴-۱-اهداف فناوری اطلاعات در زنجیره تأمین
برای استفاده از اطلاعات، باید آنها را جمع آوری کرده، به آنها دسترسی داشته باشیم و آنها را تحلیل کنیم. اهداف فناوری اطلاعات در مدیریت زنجیره تأمین عبارتند از:
جمع آوری اطلاعات در مورد هر کدام از محصولات، از نقطه خرید تا تولید و سپس تا نقطه تحویل
دسترسی به هر داده ای در سیستم، این سیستم باید به صورت یکپارچه باشد.
تحلیل، برنامه ریزی و تصمیم گیری بر اساس اطلاعاتی که مربوط به کل زنجیره است.(تیموری و همکاران، ۱۳۸۸)
۲-۴-۲-شرایط لازم برای رسیدن به اهداف فناوری اطلاعات
وسایل لازم برای رسیدن به اهداف سه گانه فناوری اطلاعات در مدیریت زنجیره تأمین در شکل۲-۲ نشان داده شده است. شرح مختصری در مورد هرکدام از این ۵ مورد در ذیل آورده ایم.
استانداردسازی: به یکپارچه کردن سیستم کمک می کند و اجرای فناوری اطلاعات را نیز آسان می کند.
زیر ساخت فناوری اطلاعات: اجزاء اساسی سیستم هستند که بدون آنها نمی توان به اهداف سه گانه مدیریت زنجیره تأمین رسید.
کسب و کار الکترونیکی: توجه زیادی به این روش شده است. کسب و کار الکترونیکی یعنی استفاده از وسایل ارتباطی الکترونیکی به جای فرآیندهای فیزیکی در رابطه با مشتریان و تأمین کنندگان.
اجزاء مدیریت زنجیره تأمین: سیستم هایی که به طور مستقیم در برنامه ریزی زنجیره نقش دارند و عناصر بلندمدت و کوتاه مدت سیستم پشتیبان تصمیم را تشکیل می دهند.
مباحث مربوط به یکپارچگی: مربوط به اینکه کدام کارها در اولویت قرار دارند و چه نوع سرمایه گذاری هایی باید در کوتاه مدت و بلندمدت انجام شود.(تیموری و همکاران، ۱۳۸۸)
یکپارچه سازی
کسب و کار الکترونیکی
زیرساخت
اجزاء زنجیره تأ مین