۱- کمال گرایی، نارضایتی بدنی را پیش بینی می نماید.
۲- درونی سازی لاغری، نارضایتی بدنی را پیش بینی می نماید.
۳- شاخص توده بدنی، نارضایتی بدنی را پیش بینی می نماید.
۴- خودشی انگاری، نارضایتی بدنی را پیش بینی می نماید.
۵- نارضایتی بدنی، اختلالات خوردن را پیش بینی می نماید.
۶- کمال گرایی، اختلالات خوردن را پیش بینی می نماید.
۷- درونی سازی لاغری، اختلالات خوردن را پیش بینی می نماید.
۸- شاخص توده بدنی ، اختلالات خوردن را پیش بینی می نماید.
۹- خودشی انگاری، اختلالات خوردن را پیش بینی می نماید.
۱۰- کمال گرایی، درونی سازی لاغری، خودشیء انگاری و شاخص توده بدنی با واسطه گری نارضایتی بدنی اختلالات خوردن را پیش بینی می نمایند.
فصل سوم
روش پژوهش
۳-۱-مقدمه
فصل سوم با توصیف جامعه آماری و روش نمونه گیری آغاز خواهد شد. در این فصل پس از توصیف ابزارهای پژوهش، شاخص های روایی و پایایی این ابزارها گزارش می شود و در نهایت به چگونگی اجرا و روش های آماری بکار گرفته شده برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش اشاره خواهد شد.

۳-۲-روش پژوهش و متغیرهای اصلی پژوهش
طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. روش پژوهش به کار گرفته شده در این پژوهش تحلیل مسیر و تحلیل معادلات ساختاری است، که با بهره گرفتن از آن روابط علی بین متغیرهای پژوهش بررسی خواهد شد. متغیرهای برونزاد، در این مطالعه شامل چهار متغیر کمال گرایی، درونی سازی لاغری، شاخص توده بدنی و خود شیء انگاری می باشد. متغیر واسطه ای نارضایتی بدنی و اختلالات خوردن متغیر درونزاد پژوهش حاضر را تشکیل خواهند داد.
۳-۳- جامعه آماری،نمونه و روش نمونه گیری
جامعه آماری شامل کلیه دختران دانشجوی دانشگاه شیراز بودند که در سال تحصیلی ۹۱-۹۲ مشغول به تحصیل بودند. از میان جامعه آماری ۳۰۰ نفر از دانشجویان دختر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. تعداد اعضای نمونه ی پژوهش بر اساس پیشنهاد استیوس (به نقل از هومن، ۱۳۹۰) مبنی بر وجود حداقل ۱۵ عضو در نمونه ی پژوهش به ازای هر مسیر مستقیم مشخص گردیده است.
۳-۴- ابزار پژوهش
۳-۴-۱-اختلالات خوردن
۳-۴-۱-۱-مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن^[۲۱۹]
مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن (EDDS)(استیک و همکاران، ۲۰۰۱) یک پرسش نامه ۲۲ آیتمی می باشد که بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری را بر اساس ملاک های DSM-IV (انجمن روانپزشکی آمریکا-۱۹۹۴) اندازه گیری می کند. این مقیاس شامل ترکیبی از نمرات لیکرتی، نمرات دو بخشی، نمرات فراوانی و سوالات باز پاسخ مثل قد و وزن می باشد. اولین آیتم ۴ سوالی مقیاس های نگرشی بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی در سه ماه گذشته مثل ترس از چاقی و بیش ارزیابی وزن بر روی یک مقیاس هفت نقطه ای می باشد که از صفر (اصلا) تا ۶ (به مقدار زیاد) درجه بندی شده است. چهار آیتم بعدی فراوانی مصرف مقدار زیادی غذا با تمرکز بر تعداد روزها در هر هفته در طول ۶ ماه گذشته (اختلال پرخوری) و تعداد روزهای هر هفته در طول ۳ ماه گذشته (پرخوری عصبی) را اندازه گیری می کند، نتایج این ۴ آیتم فراوانی رفتارهایی را که به عنوان اجزای پر خوری در طول ۳ ماه گذشته استفاده می شوند را ارزیابی می کند که شامل استفراغ کردن، استفاده از ملین ها و مسهل ها، روزه گرفتن و تمرینات شدید می باشد. نهایتا از شرکت کنندگان درخواست شد تا قد و وزنشان را یادداشت کنند و به دو سوال درباره دوره های قاعدگی از دست رفته و مصرف قرص های ضد بارداری پاسخ دهند. مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن شامل یک مقیاس تشخیصی و یک مقیاس نشانه های ترکیبی می باشد، مقیاس تشخیصی برای بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری استفاده می شود. نمرات نشانه های ترکیبی سطوح کلی آسیب شناسی خوردن را نشان می دهد و نمرات برش برای تفکیک افراد با آسیب شناسی خوردن از گروه کنترل به کار می رود. نمرات نشانه های ترکیبی اختلالات خوردن به وسیله ی استاندارد سازی و جمع بندی نمرات تمام آیتم ها محاسبه می گردد (به جز آیتم هایی که در مورد وزن، قد و مصرف قرص های ضد بارداری سوال می نماید). برای نشانه های ترکیبی، نمره برش ۱۶٫۵ به طور رایج برای تشخیص بیماران بالینی از گروه کنترل به کار می رود. هم چنین به دلیل عدم استفاده قبلی از این پرسش نامه در ایران، پایایی و روایی این مقیاس در این تحقیق محاسبه گردید.
پایایی مقیاس تشخیصی اختلال خوردن ((EDDS
جدول ۳-۱: پایایی مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن EDDS

از آلفای کرونباخی به دست آمده در جدول فوق، این نتیجه حاصل می شود که سوالات این مقیاس از پایایی لازم برخوردار نیستند. ولی با حذف دو سوال ۱۹ و ۲۰ آلفای کرونباخ به مقدار مطلوب ۸۲/۰ خواهد رسید
در این تحقیق از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شده است که در آن از قبل گروه‌بندی‌ها انجام شده و تنها در پی آن هستم که از درستی گروه‌بندی‌ها و اعتبار سازه‌های مد نظر گرفته شده مطمئن شوم. بدین منظور برای هر مقیاس آزمون معنی داری KMO و بارتلت انجام شده است. مقدار شاخص KMO جهت تعیین کفایت حجم نمونه به منظور استفاده از ساختار عاملی به کار می‌رود و از صفر تا یک تغییر می­ کند و معمولا زمانی مطلوب محسوب می­ شود که مقدار آن از ۶۰/۰ بیشتر باشد. آزمون بارتلت ناهمبسته بودن بین سوال‌های داخل هر مقیاس را آزمون می‌کند. در صورتی که سطح معناداری این آزمون کمتر از سطح ۰۵/۰ باشد، فرض همبسته بودن سوالات پذیرفته می­ شود، بدین معنا که این سوال‌ها مقیاس مورد نظر را به خوبی اندازه می‌گیرند
روایی مقیاس تشخیصی اختلال خوردن (EDDS)
جدول ۳-۲: روایی مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن EDDS