۲-۲-۱۳-۲ همزمان­سازی برنامه­ ریزی:
به مشارکت توام شرکت­های یک زنجیره تأمین در پیش ­بینی تقاضا و زمان­بندی دوباره تأمین موجودی اشاره دارد. این مورد طراحی و توسعه محصول و ارائه محصولات جدید به بازار به شکل مشارکتی را نیز شامل می­باشد(ابوفاضلی و همکاران، ۱۳۸۵).
۲-۲-۱۳-۳ هماهنگ­سازی جریان کار:
این مرحله قدم بعدی پس از همزمان­سازی برنامه­ ریزی است. ساده­سازی و خودکار نمودن فعالیت­های دائمی کسب و کار(تجارت) در بین شرکت­های یک زنجیره تأمین، مربوط به این مرحله می­باشد. این مورد فعالیت­هایی مانند خرید و طراحی محصول را شامل می­ شود(اشتدلر و همکاران، ۱۳۸۵).
۲-۲-۱۳-۴ مدل های جدید کسب و کار(تجارت):
این مورد یکی از نتایج یکپارچه­سازی زنجیره تأمین است که به واسطه اینترنت امکان­ پذیر شده است. نقش­ها و مسئولیت­های شرکت­ها در یک زنجیره تأمین را می­توان مجددا طراحی نمود، به طوری که هر شرکت قادر باشد با شکلی صحیح بر فعالیت­هایی که توانایی­هایی محوری او محسوب می­ شود، تمرکز کند. فعالیت­های غیر اصلی را می­توان به دیگر شرکت­ها واگذار کرد و لذا با این کار دسترسی به قابلیت­ها و کارایی­های جدید برای زنجیره امکان­ پذیر می­گردد(سرایدار و همکاران، ۱۳۸۸).

امروزه عمده شرکت­های بزرگ بین ­المللی به دنبال این هستند که چگونه برای طیف وسیعی از فعالیت­های زنجیره تأمین همچون طراحی محصول، پیش ­بینی تقاضا، مدیریت موجودی و خدمات­دهی به مشتری به شکلی کارا عمل کنند. کلید تحقق این کارایی­ها در به اشتراک­گذاری اطلاعات بین شرکت­های یک زنجیره تأمین است. هنگامی که در حال ایجاد یکپارچگی اطلاعاتی هستیم، سه مرحله دیگر همزمان­سازی برنامه­ ریزی، هماهنگ­سازی جریان کار و مدل جدید کسب و کار این امکان را پیدا می­ کنند که به صورت طبیعی توسعه یابند(شانکار و تایوری، ۲۰۰۷).
۲-۲-۱۴ روش­های یکپارچگی اطلاعات
۲-۲-۱۴-۱ روش­ها و فرآیندهای کنترل دستی:
این روش با خطاهای انسانی زیادی مواجه و دارای سرعت پایینی در پردازش و یکپارچه­سازی اطلاعات و رویدادها هستند(شفیع زاده، ۱۳۸۳).
۲-۲-۱۴-۲ برنامه ریزی منابع سازمانی:
در برنامه­ ریزی منابع سازمانی، امکان ثبت رویدادها و پردازش سفارش­ها وجود دارد، اما قابلیت تحلیل و تصمیم ­گیری­های هوشمند امکان­ پذیر نیست. این سیستم قابلیت توسعه میان چند سازمان را ندارد و فقط به یک سازمان محدود می­ شود. در حالی که در محیط تجاری امروز همکاری و هماهنگی میان تامین­کنندگان و مشتریان در زنجیره تامین سازمان­ها لازمه این زنجیره است(شفیع زاده، ۱۳۸۳).
۲-۲-۱۴-۳ برنامه­ ریزی و زمان­بندی پیشرفته:
این سیستم با مدل­سازی و تحلیل ظرفیت­ها به پشتیبانی تصمیم ­گیری­های هوشمند می ­پردازد. امکان بکارگیری این روش در یک سازمان مهیا نمی ­باشد(توربان و همکاران، ۱۳۸۵).
بنابراین برای یکپارچگی اطلاعات و هماهنگی فرآیندها در زنجیره تامین نیاز به سیستمی است که علاوه بر توانایی تحلیل و تصمیم ­گیری­های هوشمند، قابلیت عملکرد و برقراری هماهنگی در یک سازمان و بین سازمان­ها را داشته باشد(عظیمی و همکاران، ۱۳۸۶).
۲-۲-۱۵ ناب­سازی لجستیک و یکپارچگی فرایندهای سازمانی
در تولید ناب، بر مواردی از قبیل کاهش زمان آماده ­سازی، کاهش حجم دسته تولیدی، استفاده از کانبان، برنامه­ ریزی دقیق تولید، تعمیرات و نگه­داری پیشگیرانه تاکید می­ شود(ریچارد، ۱۹۹۶). هدف از تولید ناب، حذف اتلاف­ها، کاهش موجودی در جریان ساخت، افزایش سرعت مواد در زنجیره تأمین، و کاهش زمان آماده ­سازی در فرایند تولید و حمل و نقل می­باشد(گولدمن و ناجل، ۱۹۹۵). تولید ناب همچنین یک فرهنگ حیاتی برای کاهش اتلاف­ها در سیستم لجستیک است. هزینه حمل و نقل، ۱۵ تا ۲۰ درصد قیمت تمام­شده محصولات است. لذا با کاهش موجودی­ها و حمل ونقل­ها در سیستم لجستیک از طریق به کارگیری تولید ناب، کاهش چشمگیری در قیمت تمام­شده روی خواهد داد و در نتیجه، توان رقابتی شرکت بالا خواهد رفت و فرایندهای کسب و کار بهبود خواهد یافت(براون و همکاران، ۲۰۰۶).
عواملی که در ناب سازی لجستیک نقش دارند در ۴ زمینه طبقه ­بندی می­شوند:
- زمینه کاهش اتلاف­ها شامل عواملی همچون کاهش زمان آماده ­سازی در فرایند تولید و حمل و نقل، کاهش اندازه محموله­ها و افزایش تناوب ارسال، افزایش سرعت مواد در زنجیره تأمین، کاهش موجودی در جریان ساخت، مواد اولیه و محصول نهایی، کاهش خطاها و ضایعات در فرایند ساخت و حمل و نقل، کاهش بازرسی­ها، استفاده از تعمیرات و نگه­داری پیشگیرانه در ماشین­آلات سیستم لجستیک.
- زمینه تأمین­کنندگان شامل عواملی همچون به کارگیری تأمین­کنندگان کمتر و مطمئن­تر با رابطه­ای بلندمدت، توجه به فاصله جغرافیایی تأمین­کننده، تأمین­کنندگانی که از سیستم تولید به هنگام استفاده می­ کنند، کمک به تأمین­کنندگانی که برای حذف اتلاف­ها تلاش می­ کنند.
- زمینه سیستم اطلاعاتی شامل عواملی همچون ایجاد یک نظام اطلاعاتی و ارتباط سازگار برای اعضای زنجیره تأمین، استفاده مشترک از اطلاعات غیررسمی تأمین­کنندگان و مشتریان، استفاده از تسهیم اطلاعات رسمی توافقی تأمین­کنندگان و مشتریان(سرایدار و همکاران، ۱۳۸۸).
- زمینه یکپارچگی زنجیره تامین شامل عواملی همچون بهبود یکپارچگی فعالیت­ها در طول زنجیره تأمین، جستجوی راه­های جدید برای یکپارچگی فعالیت­های زنجیره تأمین، برقراری ارتباط استراتژیکی­های شرکت با تأمین­کنندگان، برقراری ارتباط استراتژیکی­های مشتریان با تأمین­کنندگان زنجیره تأمین(رامش و دیویدسن، ۲۰۰۷).
یکپارچگی یعنی استفاده اشتراکی دو یا چند کاربر از اطلاعات یکسان با منبع ذخیره یکسان که از مهم­ترین نتایج این یکپارچگی عبارت است از کاهش هزینه­ های اطلاعات و داده ­های مدیریتی، کاهش زمان لازم برای ایجاد گزارش­های قانون مند، فراهم­کردن تجزیه و تحلیل­های معنادار از مجموعه فعالیت­های سازمان، دسترسی آنی به داده ­ها و صرفه­جویی در زمان دسترسی به اطلاعات و داده ­کاوی، مجهزکردن سازمان برای همکاری و مشارکت بخش­های مختلف، بررسی آنی همه جریان­های نقدی و مالی در سازمان که تمامی این موارد به افزایش کارایی، برگشت سرمایه بیشتر و در نهایت، کسب مزیت رقابتی می­انجامد(شانکار و تایوری، ۲۰۰۷). عاملی که باعث یکپارچگی فرایندهای سازمانی می­ شود، سیستمی به نام برنامه­ ریزی منابع سازمان است و سازمان­ها به کمک این سیستم می­توانند به مدل­های پویایی از کسب و کار دست پیدا کنند. بعد داخلی یکپارچگی، یکپارچگی تمامی فرایندها در داخل سازمان را دربرمی­گیرد. یکپارچگی خارجی نیز به معنای انسجام فرایندها بین شرکت و دیگر شرکت­های همکار در زنجیره کاری آن می­باشد(جولی و هازرخنی، ۲۰۰۶).
بر اساس مطالب گفته شده، عواملی که در یکپارچگی فرایندهای سازمانی نقش دارند در ۲ بعد زیر طبقه ­بندی می­شوند:
بعد داخلی شامل عوامل تولید، عملیات و پشتیبانی، فروش و بازاریابی، مالی و منابع انسانی است.
بعد خارجی شامل عوامل تولید، عملیات و پشتیبانی، فروش و بازاریابی، مالی و منابع انسانی است.
براساس نتیجه تحقیق انجام­شده در این زمینه، سه بعد کاهش اتلاف­ها، تأمین­کنندگان و یکپارچگی زنجیره تأمین بر هر دو بعد داخلی و خارجی یکپارچگی فرایندهای سازمانی تاثیر دارد. همچنین بعد سیستم اطلاعاتی بر بعد یکپارچگی خارجی موثر است که از این طریق می­توان نتیجه گرفت که ناب­سازی لجستیک موجب افزایش یکپارچگی فرایندهای سازمانی می­ شود. همچنین هر دو موضوع ناب­سازی لجستیک و یکپارچگی فرایندهای سازمانی موجب افزایش عملکرد کسب و کار سازمانی می­شوند. پس یکی از شروط ارتقای عملکرد سازمانی، افزایش یکپارچگی­های سازمانی است و از بین این ابعاد، یکپارچگی فرایندهای مناسب انسانی، دارای کم­ترین اهمیت است(ریچارد، ۱۹۹۶).
۲-۲-۱۶ معماری سیستم یکپارچه لجستیک در زنجیره تامین الکترونیکی
شبکه یکپارچه لجستیک زنجیره تأمین الکترونیکی را می­توان به چهار لایه به شرح زیر طراحی نمود:
۲-۲-۱۶-۱ لایه امنیتی^[۳۹]:
اطلاعات در فضای اینترنت همواره مورد تحدید و آسیب جدی است. اگر ساختار امنیتی، کارایی و بازدهی مناسبی نداشته باشد، امکان سرقت و تخریب اطلاعات وجود دارد. از این رو تعیین اهداف کنترل امنیت به منظور حفظ مسائل امنیتی ضروری است. این لایه به حمایت از امنیت شبکه یکپارچه لجستیک الکترونیکی می ­پردازد و سرویس­های از جمله محرمانگی، در دسترس­بودن، احراز هویت و تصدیق اصالت، کنترل دسترسی، انکار ناپذیری، صحت داده، نظارت و گزارش­گیری را ارائه می­نماید(غلامیان و همکاران، ۱۳۸۷).
۲-۲-۱۶-۳ لایه نمایش^[۴۰]:
این لایه به اعضای زنجیره تأمین اجازه می­دهد که به عملکردهای تجاری از طریق اینترنت و با ساختار جستجو در وب­سایت شبکه دست یابند. لایه نمایش شبکه یکپارچه لجستیک با روشی کاربر پسند در اختیار اعضای زنجیره قرار می­گیرد. مسئولیت ارائه داده ­ها به کاربر، دریافت تعاملات اعضای زنجیره و کنترل عملیات آنها در این لایه انجام می­ شود(رامش و دیویدسن، ۲۰۰۷). این سطح برای کاربری که با ساختار شبکه لجستیک دارای ارتباطی متقابل و دو سویه است ارائه­کننده نقش­ها و عملکردهای تجاری متعدد است و به شرکای مختلف زنجیره اجازه می­دهد که از طریق اینترنت و مطابق استانداردها و سطوح دسترسی به اطلاعات تجاری دست یابند. این سطح ارائه کننده اطلاعات ورودی برای سطح کاربردی است و به مدیریت وب­سایت و معرفی داده ­ها و اطلاعات خروجی می ­پردازد. بخش مربوط به کاربران، اساسا شامل وب­سایت­هایی است که در برگیرنده تعدادی از صفحه­های الکترونیکی می­باشد که برای ارائه نقش­ها و عملکردهای متعدد برای گروه ­های مختلف کاربران مورد استفاده قرار می­گیرند. این صفحه­های سازماندهی و ساختارگرایی می­گردد. وب­سایت شبکه الکترونیکی با بهره گرفتن از زبان شاخص فرامتنی یکپارچه لجستیک سبب برقراری ارتباط متقابل و دو سویه بین کاربران برای نمایش دادن و معرفی و دستیابی و ارزیابی داده ­ها با توجه به داده ­های ورودی توسط کاربران به کار می­رود(غلامیان و همکاران، ۱۳۸۷). همچنین این بخش تعیین­کننده برای پردازش درخواست­های کاربران برای اجرا و تحقق روند فعال­سازی داده ­ها است. از آنجایی که برای ایجاد پویایی اطلاعات خودکار به کار نمی­رود سایر فن­آوری­ها نظیر خلاقیت بیشتر در رابطه با صفحه­های الکترونیکی یکنواخت به کار می­رود(گولدمن و ناجل، ۱۹۹۵).
کاربران در این لایه با توجه به سطوح دسترسی و مجوز صادره از سوی مدیریت شبکه، می­توانند به خدماتی از طریق وب­سایت دسترسی پیدا کنند: برنامه زمانی توزیع و تولید، رهگیری و پیگیری مواد و کالاها بین راهی و در انبارها، آخرین تغییرات قیمت­ها و شرکت در مزایده­ها و مناقصه­ ها، سفارش­دهی و سفارش­پذیری مواد و کالاها، انجام تراکنش­های مالی الکترونیکی، استفاده و بهره­ گیری از جدیدترین مطالعات و تحقیقات علمی مربوط به زنجیره تأمین و فعالیت­های مربوطه.
۲-۲-۱۶-۴ لایه کاربرد^[۴۱]:
لایه کاربرد برای ارائه نقش­ها و عملکردهای تجاری و خدمات لجستیک به کار می­رود. این سطح دارای ارتباط متقابل و دو سویه با خدمات پست الکترونیک جهت ارسال اطلاعیه­هایی برای مشتریان و اطلاعات تجاری مانند صورت حساب­ها یا اسناد ارسال کالاها است(شارپ و دسی، ۱۹۹۹). این لایه وظیفه کنترل قوائد تجاری تعریف شده سیستم و تهیه و ارائه اطلاعات لازم لایه نمایش را نیز به عهده دارد. سطح کاربردی شامل ساختار قانونمند تجاری شبکه یکپارچه لجستیک است که ارائه­کننده کاربردهای مفید و سازنده و کارآمدی می­باشد که از طریق اینترنت قابل دسترسی بوده و به ارائه محیط و عرصه کارکردی اصولی و زیربنایی برای عملکردهای تجاری لجستیک می ­پردازد و توسط الگوهای تجاری و مؤلفه­ های سازنده داده ­ها مورد تایید و حمایت قرار می­گیرد. مؤلفه­ ها و اجزای سازنده تجاری در سطح کاربرد عملکردهای اصلاح، ثبت و حذف داده ­های کاربران و مشتریان به عهده داشته و در نتیجه تبادلات روزآمد و اسناد لجستیک از طریق شبکه لجستیک یکپارچه ارائه می­گردند. در ضمن این لایه وظیفه کنترل صحت کد کاربری و رمز و ثبت نحوه فعالیت کاربران و اطلاعات دریافتی از لایه امنیتی را به عهده دارد(سرایدار و همکاران، ۱۳۸۸).
۲-۲-۱۶-۵ لایه پایگاه داده^[۴۲]:
این لایه مربوط به پایگاه الکترونیکی داده ­ها است که بانک اطلاعاتی برای ذخیره­سازی و تثبیت داده ­های تجاری مورد نیاز برای انجام عملکردهای تجاری یا سایر کاربردها در زمینه تجزیه و تحلیل عملکردها است. سطح پایگاه داده شامل ساختار خدمات­رسان پایگاه الکترونیکی داده می­باشد که ذخیره­کننده انواع مختلف داده ­های تجاری مانند اطلاعاتی در خصوص تقاضای مشتریان، عرضه­کنندگان، تبادلات تجاری و ویژگی­های روند تولید و ظرفیت پذیرش سفارش است(شارپ و دسی، ۱۹۹۹). این سطح دارای رابطه متقابل و دو سویه با سایر ساختارهای مدیریتی پایگاه داده ­های ارتباطی بوده که برای تبادل داده ­ها و کاربردهای پردازش و تحلیل اینترنتی داده و ارائه گزارش عملکردها بر اساس سوابق اطلاعاتی و داده ­های تاریخی به کار می­رود(رامش و دیویدسن، ۲۰۰۷). این لایه وظیفه پاسخ­گویی به لایه کاربرد، ثبت، ورود و روز آمد ساختن داده و طلاعات مربوط به ساختار خدمات رسان پایگاه الکترونیکی را به عهده دارد(گولدمن و ناجل، ۱۹۹۵).
۲-۳ پیشینه تحقیقات انجام شده
۲-۳-۱ پیشینه تحقیقات داخلی
- زنگنه­نیا(۱۳۸۴)، در پژوهشی به بررسی آثار اندازه شرکت بر ارتباط میان سطح پذیرش فناوری اطلاعات وسه سطح عملکرد شامل عملیاتی، استراتژیکی و مالی پرداخت. نتایج نشان داد، اندازه شرکت یک متغیر تعدیل­کننده مهم در کار ایی عملی اتی است. به بیان دیگر با استفاده مؤثر از فناوری اطلاعات در ارتباطات با شرکای بالادست و پایین دست در زنجیره تأمین، شرکت­های بزرگ می­توانند زمان تأخیر را کوتاه کرده و در نتیجه کارایی عملیاتی ارتقاء پیدا می­ کند.
- موسوی و دیگران در سال ۱۳۸۵، تأثیر فناوری اطلاعات را بر زنجیره تأمین و عملکرد بنگاه­های تجاری مورد بررسی قرار دادند. یافته­ ها نشان داد، سه عامل کیفیت تکنیکی واحد فناوری اطلاعات، سودمندی برنامه فناوری اطلاعات، حمایت و پشتیبانی مدیران ارشد از فناوری اطلاعات به طور مثبت و معنادار بر تأثیرگذاری فناوری اطلاعات بر زنجیره تأمین مؤثر بوده و در همین راستا ارتباط مثبت و معنادار با عملکرد مالی در سطح شرکت دارند.
- رحمانی سرشت و همکاران(۱۳۸۵)، به مطالعه ارتباط بین سرمایه ­گذاری در فناوری اطلاعات و کارایی عملیاتی در خرید پرداخت. تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد، سرمایه ­گذاری در فناوری اطلاعات بر کارایی عملیاتی خرید، تأثیر مثبت می­ گذارد. به طور اساسی برای انجام دادن و نیز ارتقاء دادن بعضی از فعالیت­های خرید توسعه یافته مانند همکاری با تأمین­کنندگان، ارزیابی تأمین­کنندگان، درگیرکردن تأمین­کنندگان در توسعه و طراحی محصول و نیز یکپارچه­سازی لجستیک، پذیرش فناوری اطلاعات در زنجیره تأمین ضروری است.
- حیدرزاده و دیگران(۱۳۸۶) چارچوبی برای پاسخ­گویی زنجیره تأمین مبتنی بر انعطاف­پذیری ارائه کرده و بیان می­دارد، روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع پژوهش­های همبستگی انجام شده است. در این پژوهش پاسخ­گویی بسیار متاثر از انعطاف­پذیری در بخش­های مختلف زنجیره تأمین شامل توسعه محصول جدید، تدارکات و منبع­یابی، ساخت و توزیع به موقع است.
- رنجبر و دیگران در سال(۱۳۸۷) پس از تحقیقات متعدد سه ویژگی عملیات زنجیره تأمین برای چابک شدن را ارائه می‌کند: ۱- مدیریت و بهره‌گیری از نوسانات و انحراف‌ها ؛۲- پاسخ­گویی سریع ؛۳- پاسخ­گویی واحد و در حجم کوچک.
- نارمکی و دیگران در سال (۱۳۸۸)، تأثیر عوامل زنجیره تأمین و عملکرد بنگاه­های تجاری را مورد بررسی قرار دادند. یافته­ ها نشان داد، سه عامل کیفیت تکنیکی واحد فناوری اطلاعات، سودمندی برنامه فناوری اطلاعات، حمایت و پشتیبانی مدیران ارشد از فناوری اطلاعات به طور مثبت و معنادار بر تأثیرگذاری فناوری اطلاعات بر زنجیره تأمین مؤثر بوده و در همین راستا ارتباط مثبت و معنادار با عملکرد مالی در سطح شرکت دارند.
- رضاییان و دیگران(۱۳۸۹)، در پژوهشی به بررسی آثار اندازه شرکت بر ارتباط میان سطح پاسخ­گویی اطلاعات وسه سطح عملکرد شامل عملیاتی، استراتژیکی و مالی پرداخت. نتایج نشان داد، اندازه شرکت یک متغیر تعدیل کننده مهم در کار ایی عملیاتی است. به بیان دیگر با استفاده مؤثر از فناوری اطلاعات در ارتباطات با شرکای بالادست و پایین دست در زنجیره تأمین، شرکت­های بزرگ می­توانند زمان تأخیر را کوتاه کرده و در نتیجه پاسخ­گویی ارتقاء پیدا می­ کند.
۲-۳-۲ پیشینه تحقیقات خارجی
- مطالعات مشابه عمدتاً توسط محققین خارجی صورت گرفته است.در اینجا به مهم­ترین موارد پیشینه تحقیق در ارتباط با شاخص­ های ارزیابی چابکی در زنجیره تأمین پرداخته می­ شود:
یوسف زای و همکارانش (۲۰۰۳) اقدامات زنجیره‌تأمین چابک را شامل موارد زیر می‌دانند: همکاری با رقبا، ‌همکاری بلندمدت با مشتریان و تأمین کنندگان، اهرمی‌کردن اثر منابع اساسی به وسیله تشکیل شبکه با دیگر شرکت‌ها، شرایط سخت عملیاتی که همکاری با دیگر شرکت‌ها را ناگزیر می‌سازد، ‌ائتلاف با همتاهای کسب‌وکار، یکپارچه نمودن اطلاعات با دیگر شرکت‌ها برمبنای سیستم‌های رایانه‌ای، اعطای اولویت بالاتر به ائتلاف نسبت به نفوذ به بازار.
سوآفورد و همکاران(۲۰۰۴) به روش مشابه توانمندی‌های چابکی را عبارت از موارد زیر می‌دانند: پاسخگویی، شایستگی، انعطاف، سرعت. آگاروال و همکارانش با بهره‌گیری از ادبیات تحقیق و نیز با برگزاری جلسات طوفان ذهنی، توانستند مجموعه ۱۵ متغیر را برای چابکی ارائه دهند. این متغیرها عبارتند از: حساسیت به بازار، سرعت، صحت داده‌ها، معرفی محصول جدید، طرح‌ریزی همکارانه، یکپارچه‌سازی فرایند، استفاده از ابزار تکنولوژی، کاهش زمان تاخیر، بهبود سطح خدمت، حداقل‌سازی هزینه، رضایتمندی مشتریان، بهبود کیفیت، حداقل‌سازی عدم اطمینان، گسترش اعتماد و کاهش مقاومت در برابر تغییر. مهم­ترین معیارهای ارزیابی چابکی بر اساس مدل مرجع عملیات زنجیره تأمین عبارتند از: پاسخگویی و انعطاف پذیری. این دو معیار در قالب شاخص­ هایی مانند انعطاف­پذیری افزایشی تدارکات، انعطاف­پذیری افزایشی ساخت، انعطاف­پذیری افزایشی توزیع، انعطاف‌پذیری بازگشت اضافی به تأمین­کنندگان، انطباق­پذیری افزایشی تدارک، انطباق­پذیری افزایشی ساخت، انطباق­پذیری افزایشی توزیع، انطباق‌پذیری کاهشی تدارک، انطباق­پذیری کاهشی ساخت و انطباق‌پذیری کاهشی توزیع مورد ارزیابی قرار می­گیرد.
- کیم(۲۰۰۶) نیز، با بررسی تأثیر سطح یکپارچگی زنجیره تأمین روی توانمندی رقابتی به این نتیجه رسید که این فرضیه­ در شرکت­های کوچک رد و در شرکت­های بزرگ پذیرفته شده ­است و در شرکت­های کوچک سطح یکپارچگی زنجیره تأمین بر توانمندی­های رقابتی تأثیری نداشته و در شرکت­های بزرگ سطح یکپارچگی زنجیره تأمین باعث افزایش توانمندی­های رقابتی می­گردد.