فرضیه ۴-۳
مثبت
مثبت و بی معنا
منفی و بی معنا
رد
۵-۴٫ نتایج تحقیق و مقایسه آن با یافته های تحقیقات قبلی
رابطه آماری منفی بین چرخه تبدیل وجه نقد و سودآوری نشان می دهد که شرکت ها می توانند سودآوری شان را از طریق افزایش بازده سرمایه در گردش، یعنی از طریق به حداقل رساندن چرخه تبدیل وجه نقد، به حداکثر برسانند. همچنین هیچ شواهدی از اهمیت آماری بین CCC و سودآوری در طول دوره های مختلف اقتصادی نشان داده نشد. این نتایج با نتایج تحقیقات قبلی همچون تحقیقات انکوئیست و همکاران(۲۰۱۴) در زمینه نوع ارتباط بین متغیرها هماهنگ است. ولی تحقیقات ایشان نشان داد که از بین چرخه های مختلف تجاری دوره رکود تاثیر با اهمیتی بر رابطه بین چرخه تبدیل وجه نقد و سودآوری دارد. تحقیقات دلاف(۲۰۰۳)، نوبانی و هاجر(۲۰۰۹)، رای(۲۰۱۲)، یعقوب نژاد(۱۳۸۹) و جان نثاری(۱۳۹۱) نیز رابطه منفی بین CCC و سودآوری را مورد تائید قرار دادند.
در ارتباط با دوره پرداخت بدهی و سودآوری ما رابطه مثبت و معناداری را یافت نمودیم. شرکت ها می توانند بوسیله تاخیر در پرداخت به تامین کننده های شرکت، دوره پرداخت بدهی را افزایش دهند و بدیت ترتیب سودآوری خود را افزایش دهند. همچنین شواهد نشان داد که دوره های مختلف تجاری بر رابطه بین AP و سودآوری تاثیرگذار نمی باشد. این نتایج با نتایج تحقیقات انکوئیست و همکاران(۲۰۱۴)، در مورد نوع ارتباط متغیرها متفاوت است. ایشان رابطه منفی و معناداری را بین این دو متغیر یافتند. همچنین نتایج تحقیقات ایشان نشان دهنده عدم اهمیت چرخه های تجاری بر رابطه بین این متغیرها است که با نتیجه تحقیقات ما هماهنگ است. نوبانی و هاجر(۲۰۰۹)، یعقوب نژاد(۱۳۸۹) و جان نثاری(۱۳۹۱) نیز رابطه منفی و معناداری را بین این دو متغیر یافتند. دلاف(۲۰۰۳) و رای(۲۰۱۲) نیز رابطه معناداری بین این متغیرها پیدا نکردند.
بین متغیر دوره وصول مطالبات و سودآوری رابطه منفی و معناداری یافت شد. این نتایج نشان دهنده این موضوع است که شرکت های با سودآوری کمتر، دوره وصول مطالبات خود را افزایش می دهند. در ضمن هیچ شواهدی دال بر اهمیت چرخه های مختلف اقتصادی، بر رابطه بین AR و سودآوری یافت نشد. این نتایج با نتایج تحقیقات دلاف(۲۰۰۳)، نوبانی و هاجر(۲۰۰۹)، رای(۲۰۱۲)، یعقوب نژاد(۱۳۸۹) و جان نثاری(۱۳۹۱) هماهنگ است. اما با نتایج تحقیق انکوئیست و همکاران(۲۰۱۴)متفاوت است. ایشان در مورد ارتباط این متغیرها رابطه معناداری یافت نکردند و تنها تاثیر دوره رکود را مورد تائید قرار دادند.
بین متغیر دوره گردش موجودی کالا و سودآوری، ما رابطه مثبت و معناداری را یافتیم. این رابطه منفی با رابطه مورد انتظار ما متفاوت می باشد. این رابطه مثبت نشان می دهد که موجودی های زیادتر می تواند از وقفه در فرایند تولید و از دست دادن کسب و کار به علت کمبود محصولات جلوگیری کند، و همچنین می تواند هزینه های تامین و نوسانات قیمت را کاهش دهد. به علاوه آن اجازه می دهد، شرکت ها برای مشتریانشان خدمات بهتری فراهم کنند و از هزینه های بالای تولید که از نوسانات تولید بوجود آمده اند جلوگیری می کند و در ادامه موجب افزایش سودآوری می شود. در ضمن شواهد نشان داد که از میان چرخه های مختلف تجاری، تاثیر معناداری بر رابطه بین INV و سودآوری ندارد. این نتایج با نتایج تحقیقات نوبانی و هاجر(۲۰۰۹) هماهنگ است. اما با نتایج انکوئیست و همکاران(۲۰۱۴) در زمینه نوع ارتباط بین این متغیرها و تاثیر چرخه های تجاری، متفاوت است. ایشان رابطه منفی و معناداری را بین این دو متغیر یافتند. ولی تاثیر دوره رکود را بر رابطه بین این دو متغیر مورد تائید قرار دادند. دلاف(۲۰۰۳)، رای(۲۰۱۲)، یعقوب نژاد(۱۳۸۹) و جان نثاری(۱۳۹۱) نیز رابطه منفی بین این متغیرها یافتند.
نتایج این تحقیق بطور کلی نشان می دهد که شرکت ها می توانند از طریق به حداقل رساندن دوره تبدیل وجه نقد، کاهش زمان جمع آوری حساب های دریافتنی و افزایش دوره گردش موجودی کالا و افزایش حساب های پرداختنی به سود بیشتری برسند. نتایج ما همچنین نشان می دهد که شرایط اقتصادی تاثیرات قابل ارزیابی را در رابطه سودآوری و سرمایه در گردش ندارند. در کل این نتایج نشان می دهد که سرمایه گذاری در فرآیندهای سرمایه در گردش در سودآوری شرکت موثر است. در نتیجه شرکت ها باید مدیریت سرمایه در گردش را در فرآیندهای برنامه ریزی مالی شان به کار گیرند.
۵-۵٫ پیشنهادات
با توجه به نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه های پژوهش، پیشنهادهای زیر ارائه می گردد:
۵-۵-۱٫ پیشنهادهای کاربردی
- شرکت ها می توانند با کاهش چرخه تبدیل وجه نقد و دوره وصول مطالبات، افزایش دوره پرداخت بدهی و نگهداری بیشتر موجودی ها تا حد امکان سودآوری شرکت های خود را افزایش دهند.
- شرکت ها می توانند با افزایش دوره حساب های پرداختنی، بطور کارآمد سرمایه در گردش خود را پر بازده نمایند و بدین طریق سودآوری خود را افزایش دهند.
- شرکت ها باید با کاهش دوره وصول حساب های دریافتنی خود سودآوری خود را افزایش دهند.
- شرکت ها می توانند با نگهداری سطوح مناسب موجودی به منظور جلوگیری از ایجاد وقفه در تولید میزان سودآوری شرکت را افزایش دهند.
۵-۵-۲٫ پیشنهادات برای تحقیقات آتی
- پیشنهاد می شود تحقیق حاضر در مورد هر صنعت بطور جداگانه مورد بررسی قرار بگیرد و نتایج به دست آمده از صنایع مختلف مورد مقایسه قرار بگیرد.
- پیشنهاد می شود در تحقیقات آتی به به بررسی نقش استراتژی های مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری شرکت ها پرداخته شود.
- پیشنهاد می شود در تحقیقات آتی برای تعیین دوره های رکود و رونق اقتصادی از شاخص های دیگری استفاده شود.
۵-۶٫ محدودیت های تحقیق
- پژوهش حاضر با بهره گرفتن از داده های مربوط به ۱۰۸ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است و شرکت های سرمایه گذاری، لیزینگ و بیمه به علت ماهیت خاص فعالیت آنها از جامعه آماری کنار گذاشته شده اند، از این رو، نتایج به دست آمده قابلیت تعمیم به تمامی شرکت ها را ندارد.
- قلمرو زمانی پژوهش حاضر از سال ۱۳۸۵-۱۳۹۲ است. بنابراین، باید توجه کرد که نتایج پژوهش قابل تعمیم به سال های قبل از ۱۳۸۵ نیست.
۵-۷٫ خلاصه فصل
در این فصل، خلاصهای از نتایج تحقیق و آزمون فرضیات بیان شد و این نتایج، با نتایج سایر تحقیقات مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدیریت سرمایه در گردش با سودآوری شرکت در ارتباط است. چرخه تبدیل وجه نقد و دوره وصول مطالبات با سودآوری رابطه منفی و معنادار و دوره پرداخت بدهی و گردش موجودی کالا رابطه مثبت و معناداری داشت. همچنین نتایج نشان داد که دوره های مختلف تجاری اثر قابل ملاحظه ای بر رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری نمی گذارد. در پایان نیز با توجه به یافتههای تحقیق پیشنهاداتی ارائه و به برخی از محدودیتهای پژوهش اشاره شد.
منابع و مآخذ
الف- منابع فارسی:
- آذر، عادل و مومنی، منصور. (۱۳۸۰). «آمار و کاربرد آن در مدیریت». تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها(سمت)، ۴۳۹ صفحه.
- ایزدی نیا، ناصر و تاکی، عبداله. (۱۳۸۹). «بررسی تاثیر مدیریت سرمایه در گردش بر قابلیت سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران». فصلنامه علمی پژوهشی حسابداری مالی، سال دوم، شماره ۵، بهار ۸۹، صص ۱۲۰-۱۳۹٫
- ایزدی نیا، ناصر و رسائیان، امیر. (۱۳۸۹). «پراکندگی مالکیت و نقدشوندگی سهام». بررسی های حسابداری و حسابرسی، دوره ۱۷، شماره ۶۰، صص۳-۲۲٫
- جان نثاری، سید امیر. (۱۳۹۱). “تاثیر مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری واحد های تجاری کوچک و متوسط". مجله حسابرس، شماره ۵۸، اردیبهشت ۱۳۹۱، صص۱-۱۰٫
- جعفری سرشت، داوود. (۱۳۸۹). «ارائه مدل تجربی تاثیر خصوصی سازی بر نقدشوندگی بورس اوراق بهادار تهران». رساله دکتری مدیریت-گرایش مالی. دانشگاه تهران.
- حافظ نیا، محمدرضا. (۱۳۸۰). «مقدمه ای بر روش تحقیق در علوم انسانی». تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها(سمت)، ۳۳۳ صفحه.
- حسن پور، شیوا. (۱۳۸۸). “بررسی تاثیر استراتژی های سرمایه در گردش بر بازده سهام". فصلنامه حسابداری مالی، سال اول، شماره ۱، بهار ۸۸، صص ۱-۱۹٫
- رهنمای رودپشتی، فریدون و کیائی، علی. (۱۳۸۷). “بررسی و تبیین استراتژی های مدیریت سرمایه در گردش در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران". مجله دانش و پژهش حسابداری، سال چهارم، شماره ۱۳، صص ۱-۱۳٫
- ستایش، محمد حسین. کاظم نژاد، مصطفی و ذوالفقاری، مهدی. (۱۳۸۸). “بررسی تاثیر مدیریت سرمایه در گردش بر سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران". فصلنامه مطالعات حسابداری، شماره ۲۳، صص ۴۳-۶۵٫
- شایگان فرد، حجت اله. (۱۳۹۱). “درآمدی بر تامین مالی و سرمایه در گردش بنگاه ها با تاکید بر روش های غیر بانکی". مجله اقتصادی- ماهنامه بررسی مسائل و سیاست های اقتصادی، شماره ۱، فروردین ۱۳۹۱، صص ۱۲-۱۳۸٫
- شاهچرا، مهشید و میرهاشمی نائینی، سیمین السادات. (۱۳۹۰). «تحلیل ثیرات شوک سیاست پولی بر تسهیلات شبکه بانکی ایران». فصلنامه تحقیقات اقتصادی راه اندیشه، زمستان ۱۳۹۰، صص۹۱-۱۱۸٫