• محفظه یک تکه است.

• • برای بلبرینگ های خود تنظیم و رولبرینگ های استوانه ای مناسب هستند.

• قطر شافت باید بین ۲۰ الی ۷۵ میلیمتر باشد.

• روانکار مصرفی آن گریس است. گریسکاری مکرر در آن امکان پذیر است.

• از جنس چدن خاکستری دانه درشت است.

• کاسه نمد آن نمدی است.

محفظه ها یکپارچه بوده و مخصوص بلبرینگ های خود تنظیم و رولبرینگ های بشکه ای که سوراخ آنها استوانه ای و اندازه آن بین mm 20 الی mm 75 باشد طراحی شده است. این محفظه ها اساساً برای جعبه اکسل واگنها طراحی شده اند و به دلیل یکپارچه بودن دارای استحکام بیشتری نسبت به محفظه های دو تکه هستند. محفظه های مورد نظر در دو نوع تولید می شوند: نوعA  برای انتهای شافت ها همراه با ته گیر و نوع B برای مواردی که شافت از محفظه عبور می کند. محل قرار بیرینگ در داخل محفظه به گونه ای طراحی شده که امکان جابجایی تاmm 1را فراهم می کند.
با قرار دادن واشرهای فاصله گذار ( شماره ZW ) یا حلقه های موقعیت دهنده با پهنای mm 2 می توان بیرینگ را کاملاً تثبیت کرد.
کاسه نمد این نوع محفظه ها از نوع نمدی^[۲۸] است. از آنجائیکه این کاسه نمد ها مالشی هستند(با شافت مماس می شوند) سرعت دورانی آنها بیشتر از m/s 4 ناهمراستایی بین شافت نسبت به محفظه تا ۰٫۵ ˚ مشکلی ایجاد نمی کند. ناهمواری سطح محل نشستن کاسه نمد از ۲*۳٫۲ نباید تجاوز کند.
روانکار مناسب این محفظه ها گریس است. مقدار اولیه گریسی که محفظه را باید با آن پر کرد در منوالهای مربوطه آمده است. جهت روانکاری مجدد (در صورت نیاز به آن مثلاً تحت شرایط کاری سنگین) در پوش رزوه شده را که روی محفظه قرار دارد، برداشته و بجای آن نازل قرار می دهند و از آن راه مبادرت به عمل گریسکاری می نمایند. بعد از چند بار تزریق گریس، توصیه می شود محفظه را باز نمود، گریس کهنه را خارج و بجای آن گریس تمیز و تازه را جایگزین نمود.
اعمال نیرو به محفظه باید تحت زوایای قائمه باشد. اعمال بار در زوایای دیگر باید مطابق مقادیر ارائه شده باشد. ضریب اطمینان جهت تعیین بار شکستگی با توجه به مقادیر ارائه شده در جدول در محاسبات عمومی ۶ در نظر گرفته می شود. قدرت تحمل بار محفظه بخصوص تحت زوایای بالاتر از ۹۰ ˚ بستگی زیادی به محکم بودن پیچها دارد. تحت زوایای˚ ۹۰  تا ۱۲۰ ˚ و نیز بارهای محوری، محفظه باید توسط پین یا وسایل دیگر بیشتر بر بستر خود محکم شود. قدرت تحمل بار محوری محفظه به جهت بار بستگی دارد. در صورت اعمال نیرو به دو لبه محفظه، قدرت تحمل بار بیرینگ فاکتور تعیین کننده است. در جهات مخالف قدرت تحمل پیچها فاکتور اصلی را تشکیل می دهد.
سری(۰۰)۷۲۲۵ : این محفظه جهت کاربرد با بلبرینگ های خود تنظیم با سوراخ داخلی مخروطی و سری ۱۲(E)K و ۲۲(E)K و رولبرینگهای بشکه ای سری ۲۲۲(E)K که بر روی بوش تبدیل سوار می شوند، طراحی شده اند. قطر شافت در آنها باید بین ۲۰ الی ۱۰۰ میلیمتر باشد. طراحی آنها در دو نوع A : به صورت سه گوش و برای انتهای شافت و B: بصورت چهار گوش برای شافت گذرا صورت پذیرفته است. بیرینگ در داخل محفظه امکان جابجایی محوری داشته و تغییرات طول شافت را بخوبی خنثی می نماید. با بهره گرفتن از حلقه های موقعیت دهنده و فاصله گذار می توان بیرینگ را در داخل محفظه کاملاً تثبیت نمود. حلقه موقعیت دهنده با FRB و نوع فاصله گذار با  ZW مشخص می شوند.
سریl-1200(00): این سری مخصوص بلبرینگ های خود تنظیم سری  ۱۲۲(E) با حلقه داخلی کشیده شده طراحی شده است. قطر شافت مورد استفاده باید در این سری بین mm 20 تا mm 60 باشد. استفاده از آنها در شرایط کاملاً نرمال از لحاظ سختی کار که سهولت نصب لازم باشد پیشنهاد شده است.
جنس دو نوع محفظه فوق الذکر از چدن خاکستری است، و کاسه نمد مصرفی آنها از نوع نمدی (felt) است که نوار آن با محفظه عرضه می شود. این نوار قبل از نصب باید چند دقیقه در روغن داغ غوطه ور باشد. دمای کارکرد آنها  ۴۰- درجه الی ۱۰۰+ درجه سانتیگراد و سرعت چرخش آنها تا m/s  ۴است. ناهمراستایی مجاز شافت تا ۰٫۵˚ است. رونکار مناسب در محفظه های مورد بحث گریس است. مقدار گریس که باید در محفظه فراهم باشد. در صورت نیاز به گریسکاری مجدد تحت شرایط سخت از نازل روی محفظه استفاده می شود. توصیه می شود بعد از چند بار اضافه نمودن گریس، محفظه را باز نموده، گریس تازه و تمیز را با گریس کهنه کاملاً تعویض نمود.
بار مجاز شعاعی وارد بر محفظه به قدرت تحمل بار محفظه ربطی نداشته، بلکه این امر مربوط به قدرت تحمل بار بیرینگ و پیچها می­گردد.
ظرفیت تحمل بار محوری به جهت بار بستگی دارد. اگر بار به فلانژ اعمال شود، این ظرفیت، به اندازه ظرفیت تحمل بار بیرینگ خواهد بود در خلاف این جهت، قدرت پیچهای در پوش محفظه ظرفیت را تعیین می کند.

• بوشهای تبدیلی^[۲۹]

این بوشها معمولاً با مهره قفلی و سایر لوازم قفل کننده همراه هستند. بوش دارای شکاف بوده و شیب سطح بیرونی آن ۱/۱۲ است. از قطر داخلی mm 200به بالا، بوش دارای سوراخ و شیار لازم جهت عبور روغن است. این طراحی با OH مشخص می شود.

• بوشهای کششی^[۳۰]

این بوشها با یک لایه محافظ روکش شده اند. دارای شکاف بوده و شیب سطح بیرونی آنها ۱/۱۲ است. تعداد معدودی نیز دارای شیب ۱/۳۰ هستند. که جهت رولبرینگ های بشکه ای عریض سری۲۴۱K30 , 240K30 مصرف می شوند. همانند بوشهای تبدیلی، بوشهای کششی با قطر داخلی mm 200 به بالا دارای شکافها و سوراخهای لازم جهت تزریق روغن هستند که در این حالت با علامت AOH مشخص می شوند.
جا زدن و درآوردن اصولی و صحیح بیرینگ ها تأثیر زیادی بر طول عمر آنها دارد. ابزارهایی که بدین منظور استفاده می شوند در سه گروه: مکانیکی، هیدرولیکی و گرمایی طبقه بندی می شوند.
استفاده از روش تزریق روغن در جا زدن و درآوردن بیرینگهای بزرگ با سوراخ داخلی مخروطی بسیار موثر است. این روش شامل تزریق روغن به فواصل بین محل تماس سطوح فلزی و در نتیجه کاهش اصطکاک و نیروی لازم برای هل دادن بیرینگ بر روی شافت می شود.
از این نوع ابزارها برای جا زدن و درآوردن بیرینگهای کوچک استفاده می شود. عمومی ترین نوع این ابزارها عبارتند از آچار گلویی خاردار^[۳۱] و آچارگلویی سنگین کار^[۳۲] است. استفاده از آنها برای بستن مهره و به جلو راندن و جا زدن بیرینگها بر روی شافت مخروطی یا بوش تبدیلی و نیز درآوردن بیرینگ از روی بوش کشش متداول است. آچار گلویی خاردار فولادی بوده و نقاط پر فشار آن ماشینکاری و سخت کاری شده است. نوع سنگین کار آن از چدن گرافیک کروی بوده و وزن نسبتاً کمی دارند.
هدایت کننده های غلتشی حرکت خطی، در سطح کیفی مورد تأیید۹۰۰۲ ISO- و با بهره گرفتن از روشی که تأثیر منفی را در (آلودگی) محیط جهانی کاهش می دهد، تولید می­شوند.
۱-۱۰- مزیت های هدایت کننده غلتشی حرکت خطی
مزیت های هدایت کننده­ های غلتشی حرکت خطی، در مقایسه با هدایت کننده­ های ساده و معمولی به شرح زیر است:

• دقت زیاد در جابجایی

حساسیت بالا در برابر فشارهای کم و جابجایی دقیق که به علت خصوصیت اصطکاک ثابت قطعات متحرکه، و اختلاف جزئی بین دینامیک و استاتیک(در زمان شروع حرکت)، و تغییرات جزئی در اصطکاک ناشی از تغییرات سرعت، به وجود می آیند.

• کاهش حجم دستگاه و مصرف برق

مقاومت اصطکاکی کم، استفاده از دستگاه های محرک کوچکتر را امکان پذیر می سازد و نتیجه آن نیز طراحی دستگاهای کوچکتر، سبکتر، و با مصرف برق کمتر است. بنابراین با این روش می­توان در هزینه ساخت دستگاه و مصرف برق صرفه جویی کرد. علاوه بر آن، دستگاه ها با سرعت بیشتری عمل می­ کنند و کارآیی را افزایش می­ دهند.

• دقت زیاد در کارکرد طولانی

به دلیل افزایش ناچیز شیارها و قطعات متحرک، دقت و اطمینان پذیری دستگاه ها و تجهیزات در کارکرد طولانی حفظ می­شوند. به علاوه، وجود لایه های روغن نازکتر در روغن کاری هدایت کننده­ های غلتشی حرکت خطی، به نسبت هدایت کننده­ های ساده و معمولی، خطاهای  ناشی از تغییرات ضخامت لایه روغن را کاهش می­دهد.

• بهبود اطمینان پذیری محصول از همان مراحل اولیه طراحی

۴

۰.۳۷۱۳۸۳

۲

۰.۸۳۰۵

۵

۰.۷۸۸۶۴۵

۲

۰.۶۷۴۱

۶

۰.۲۹۲۷۱۹

۲

۰.۸۶۳۸

Joint

۳.۱۳۰۸۳۷

۱۲

۰.۹۹۴۵

جدول شماره۴-۶: آماره اثر و مقدار ویژه برای تعیین تعداد بردارهای هم انباشتگی (جوهانسون- جوسلیوس)

فرضیه

آماره اثر
(traceλ)

مقدار بحرانی در سطح ۹۵ درصد

آماره مقدار ویژه
( maxλ)

مقدار بحرانی در سطح ۹۵ درصد

حداکثر۲ بردار هم انباشتگی وجود دارد

۴۷.۷۶

۴۷.۸۵

—-

—-

حداکثر ۲ بردار هم انباشتگی وجود دارد

—-

—-

۲۳.۶۹

۲۷.۵۸

آماره آزمون اثر (traceλ) به گونه ای تنظیم شده است که وقتی هیچ بردار هم انباشتگی در بین متغیرهای الگو وجود ندارد کمیت صفر را ارائه کند. وقتی که بین متغیرهای بردار مورد بررسی هیچ رابطه تعادلی بلند مدت و یا به عبارت دیگر هیچ رابطه خطی پایایی وجود ندارد، باید عناصر ماتریس π در الگو همگی صفر باشند. در این صورت رتبه ماتریس π نیز صفر خواهد بود. بنابراین انتظار می رود وقتی که هیچ بردار همجمعی وجود ندارد، کمیت آماره traceλ به صفر نزدیک باشد.
هنگامی که کمیت آماره آزمون traceλ از مقدار بحرانی ارائه شده توسط جوهانسون و جوسیلیوس (۱۹۹۰) کمتر باشد، بنابراین روش آزمون به این ترتیب است که برای r=0,1,…k-1 آماره آزمون traceλ را محاسبه کرده و مقدار آن را با کمیت بحرانی ارائه شده مقایسه می نماییم. تا مادامی که کمیت آماره آزمون از مقدار بحرانی بزرگتر است، فرضیه صفر وجود r بردار هم انباشتگی در برابر فرضیه مقابل وجود بیش از r بردار هم انباشتگی رد می شود. هنگامی فرضیه وجود r بردار هم انباشتگی پذیزفته خواهد شد که مقدار آماره آزمون از کمیت بحرانی آن کوچکتر باشد.
آزمون دیگری که برای منظور فوق طراحی شده است، بر این اساس است که بزرگترین کمیتی از λ که از نظر آماری معنی دار است را پیدا کنیم. آماره این آزمون به آماره حداکثر مقدار ویژه^[۴۸] معروف است. این آماره وجود r بردار هم انباشتگی را در برابر فرضیه مقابل وجود r+1 بردار هم انباشتگی مورد آزمون قرار می دهد. اگر کمیت محاسبه شده maxλ از مقدار بحرانی آن بیشتر باشد، فرضیه وجود r بردار هم انباشتگی در برابر فرضیه مقابل r+1 بردار هم انباشتگی رد می شود. هنگامی وجود r بردار هم انباشتگی پذیرفته می شود که کمیت آماره آزمون از مقدار بحرانی آن کوچکتر باشد. مطالعات مونت کارلو نشان داده است که در مواردی که جملات پسماند معادلات دارای چولگی یا کشیدگی بیش از حد هستند، آزمون اثر از آزمون حداکثر مقدار ویژه قوی تر است.
همانگونه که در رابطه با آزمون اثر اشاره شد، وقتی فرضیه صفر وجود r بردار هم انباشتگی پذیرفته می شود که کمیت آماره آزمون λtrace از مقدار بحرانی ارائه شده توسط جوهانسون و جوسلیوس کمتر باشد. از این رو بر اساس اطلاعات مندرج در جدول شماره ۴-۷ می توان وجود ۲r= بردار هم انباشتگی را پذیرفت، زیرا کمیت آماره آزمون در این رابطه ۴۷.۷۶ است که از مقدار بحرانی ۴۷.۸۵ در سطح ۹۵% کوچکتر است.
اکنون اطلاعات مربوط به آزمون حداکثر مقدار ویژه مندرج در جدول شماره ۴-۷ را مورد توجه قرار دهید. این آزمون وجود r بردار هم انباشتگی را در برابر فرضیه مقابل وجود r+1 بردار هم انباشتگی مورد آزمون قرار می دهد. همانگونه که اشاره شد وجود r بردار هم انباشتگی وقتی پذیرفته می شود که کمیت آماره آزمون maxλ از مقدار بحرانی آن کوچکتر باشد. براین اساس آزمون maxλ نیز مشابه آزمون اثر تعداد بردار های هم انباشتگی را مساوی دو تعیین می کند، زیرا کمیت آماره آزمون مربوط به آن ۲۳.۶۹ است، که از مقدار بحرانی ۲۷.۵۸ در سطح ۹۵% درصد کوچکتر است. برآورد ضرایب این بردار هم انباشتگی به صورتی است که در جدول شماره ۴-۷ آمده است.

۲-۲-۴-۳- تصمیمات اقتصادی اساسی و با اهمیت
در برخی از وقایع و رویدادهای مالی و اقتصادی مانند آگهی و تبلیغات، پرداخت‌های مربوط به طرح‌های بازنشستگی، پاداش مدیران اجرایی، هزینه‌های تحقیق و توسعه، تحصیل یا فروش بخش‌هایی از واحد اقتصادی و فروش اموال و سرمایه‌گذاری‌ها می‌تواند این انگیزه وجود داشته باشد که تغییرات مورد نظر در این اقلام، سود واحد تجاری را در کوتاه مدت تحت تأثیر قرار دهد.
۲-۲-۴-۴- تعیین قیمت‌های انتقالی کالاها و خدمات
واحدهای تجاری چند ملیتی^[۵۱] که مالیات آنها به صورت مضاعف حساب می‌شود، از انگیزه لازم برخوردارند که نه تنها تلاش کنند که نرخ‌های بالای مالیات بر درآمد آنها کاهش یابد، بلکه نسبت به هموار سازی سود نیز مبادرت ورزند. در گروه شرکت‌ها یا شرکت‌های چند ملیتی قیمت‌های انتقالی کالاها و خدمات، در میان واحدهای اقتصادی فرعی شرکت‌های مادر، یکی از ابزارهای جذاب مدیریت سود تلقی می‌شود.
۲-۲-۴-۵- تعدیل برآوردهای حسابداری
تعدیل برآوردهای حسابداری، قابلیت انعطاف بیشتری به مدیران واحدهای تجاری می‌دهد. منظور نمودن ذخیره برای مطالبات مشکوک الوصول، برآورد عمر اقتصادی دارایی‌ها و تعیین نرخ تنزیل برای تعهدات بازنشستگی، نمونه‌ای از ابزارهای سنتی است که مدیران برای سال‌های متمادی به منظور اعمال مدیریت سود از آنها استفاده می‌کند و در سال‌های اخیر «تجدید ساختار» نیز به عنوان پدیده‌ای نسبتاً جدید مورد توجه مدیران قرار گرفته است.

همچنین محققین زیادی نیز طبقه‌بندی‌هایی را در رابطه با هموارسازی سود ارائه کرده‌اند که در این بخش به تشریح آنها می‌پردازیم. کاپلند^[۵۲] درباره‌ی ویژگی‌های یک ابزار مناسب هموار سازی سود می‌گوید: وقتی استفاده می‌شود نباید شرکت را به انجام عمل خاصی در آینده متعهد نماید. باید مبتنی بر” قضاوت حرفه‌ای” در چارچوب اصول پذیرفته شده حسابداری باشد،تأثیر آن بر سود قابل ملاحظه باشد.
۲-۲-۵- هموار سازی از طریق تخصیص^[۵۳]
مدیران می‌توانند با بهره گرفتن از اختیارات کنترلی بر تخصیص اثرات ریالی رویدادهای مالی در طول زمان(دوره‌های مالی مختلف) اعمال نظر کنند، به گونه‌ای که نتایج آن روند همواری از سودهای گزارش شده باشد (به عنوان مثال انتخاب روش مستقیم یا نزولی در محاسبه استهلاک).
۲-۲-۶- هموار سازی از طریق طبقه‌بندی^[۵۴]
در این روش مدیران با انتخاب اقلام میانی صورت حساب سود و زیان، ترتیب مکانی قرار گرفتن آنها را تحت کنترل قرار می‌دهند که نتیجه آن تأثیر در میزان سود گزارش شده در مراحل مختلف است.(به عنوان مثال عادی یا غیر عادی تلقی کردن برخی اقلام سود و زیان) به اعتقاد رونن و سادان هموار سازی از طریق طبقه‌بندی آنگاه روی می‌دهد که مدیر با بهره گرفتن از قضاوت شخصی در مورد عادی یا غیر عادی بودن برخی اقلام بینابینی سود و زیان تصمیم می‌گیرد. بنابرین اصولاً در این روش هدف هموار سازی سود باید قبل از اقلام غیر عادی باشد. اما در نقطه مقابل آنگاه که مدیر قضاوت شخصی خود را در تعیین زمان تحقق و شناسایی درآمد و هزینه و در راستای اهداف هموار سازی به کار می‌گیرد، هموار سازی از نوع جابجایی زمانی واقع شده است. بیانیه شماره‌ی ۳۰ هیأت تدوین اصول حسابداری^[۵۵] وجود هموار سازی از طریق طبقه‌بندی را مورد توجه قرار داده گرچه برخی از محققین قبل از آن، این نوع از هموارسازی را افشا نموده بودند.
بیدلمن^[۵۶] معتقد است: «مدیران برای انعکاس مداوم جریان سودی که انحراف کمتری با سود بازار داشته باشد سود را دستکاری و هموار می سازند». وی همچنین اعتقاد داشت که سهامداران جریان سود پایدار در طی زمان را به جریان نوسان دار سود ترجیح می‌دهند. زیرا سودهای هموار موید جریان با ثباتی است.
در حالیکه سودهای هموار نشده (در نوسان) از سوی سرمایه‌گذاران به عنوان ریسک‌دار بودن عملیات تلقی شده و تأثیر آن بر روی نرخ بازده مورد توقع سهامداران موجب ایجاد اثر منفی بر ارزش سهام شرکت می‌شود.بیدلمن اظهار می‌دارد که مدیریت برای هموار نمودن سود مورد گزارش دو انگیزه دارد. اول آنکه پدید آمدن یک جریان باثبات سود بر ارزش سهام شرکت اثر مساعد دارد، ریسک شرکت را کاهش می‌دهد و در قیاس با فرایندهای بی‌ثبات، توان بیشتری برای حمایت از سود سهام فراهم می‌گردد. وی می‌نویسد: «تا آنجا که نوسانات سود گزارش شده انتظارات ذهنی سرمایه‌گذار را نسبت به نتایج احتمالی سود و سود سهام آتی تحت تأثیر قرار می‌دهد، مدیریت ممکن است با هموارسازی سود بتواند بر ارزش سهام شرکت ارزش مساعد داشته باشد» (یزدانی و آزاده، ۱۳۸۴).
۲-۲-۷- موافقان و مخالفان مدیریت سود
برخی از محققان محدوده‌هایی از مدیریت سود را موجه تشخیص داده و آن را برای سرمایه‌گذاران و سایر افراد ذینفع مفید دانسته‌اند. نوسانات سود معیار مهمی برای ریسک کل شرکت تفسیر شده است که تأثیر مستقیم روی نرخ هزینه‌ی سرمایه‌ای سهامداران دارد و نتیجه آن تأثیر معکوس روی ارزش سهام شرکت است، تا حدی که تغییرات مشاهده شده در حدود روند سود گزارش شده روی ذهنیت مورد انتظار سرمایه‌گذار برای بازده احتمالی آتی و تقسیم سود اثر گذارد، مدیریت قادر خواهد بود به نحو دلخواه با هموار سازی سود روی ارزش سهام شرکت تأثیر گذارد. در این رابطه بیانیه شماره ۵ هیأت استانداردهای حسابداری مالی می‌گوید: «هیأت تشخیص می‌دهد که برخی سرمایه‌گذاران ممکن است برای سرمایه‌گذاری سازمان‌هایی را که مدل ثابت‌تری از سود دارند ترجیح دهند، زیرا نشان دهنده‌ی عدم اطمینان یا ریسک کمتر به خاطر نوسانات پایین‌تر سود می‌باشد».
می چلسون و همکاران (۱۹۹۵)، در پژوهشی به این نتیجه رسیدند که شرکت‌هایی که سود هموارتری دارند به طور قابل ملاحظه‌ای متوسط سالیانه بالاتری نسبت به شرکت‌هایی دارند که هموارسازی سود در آنها صورت نگرفته است.
هپ ورث^[۵۷] معتقد است که آرایش سود عملی عقلایی و منطقی است که از طریق آن مدیران تلاش می‌کنند با بکارگیری ابزارهای خاصی در حسابداری سودشان را هموار سازند.
هند^[۵۸] می‌گوید: «در پاره‌ای اوقات، هموار سازی ممکن است روش موثری برای ارائه اطلاعاتی درباره‌ی درجه دوام آتی سود جاری به بازار سهام باشد.» وی همچنین اضافه می‌کند «هموارسازی، سود هر سهم را به انتظارات بازار نزدیک می کند».
بارنن^[۵۹] و سادان اظهار می‌دارند: «هموار سازی سود عبارت است از کاستن عمدی از نوسانات سود که به نظر می‌رسد برای شرکت عادی باشد. مدیران برای کاستن از نوسانات سود گزارش شده و افزایش پیش بینی درست جریان نقد آتی توسط سرمایه‌گذاران اقدام به هموار سازی سود می‌نمایند و انتظار می‌رود این عمل تأثیر مثبتی بر ارزش سهام و عملکرد مدیریت داشته باشد».
ترومن^[۶۰] وهمکاران (۱۹۸۸)، در تشریح فواید هموارسازی سود برای شرکت‌ها اظهار می‌دارد: «هموار سازی سود، واریانس سودهای مشاهده شده را می‌کاهد و بدین ترتیب هزینه استقراض شرکت را می‌کاهد و بر روابط میان شرکت، مشتریان، فروشندگان و کارکنان اثر مساعد دارد».
از سوی دیگر مخالفان پدیده هموارسازی و مدیریت سود، هموارسازی را نوعی تحریف در اهداف گزارشگری می‌دانند.در اکثر مطالعات اولیه، رفتار هموارسازی سود به صورت منفی نگریسته شده است.
ایم هاف^[۶۱] (۱۹۸۱)، معتقد است وقتی متغیرها برای کسب سودهای زیاد همواره دستکاری می‌شوند، به نظر می‌رسد که افشا به اندازه کافی صورت نمی‌پذیرد.
بیدلمن (۱۹۷۷)، اعتقاد دارد که هموارسازی سود، تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی را با مشکل مواجه می‌سازد.
مک هوگ^[۶۲] آرایش سود را نوعی دستکاری در اطلاعات صورت‌های مالی می‌داند.
برن استین^[۶۳] عنوان می‌کند که اصولاً آرایش سود یک عمل سفسطه آمیز بوده که در محدوده اصول کلی استانداردهای پذیرفته شده حسابداری صورت می‌پذیرد (همتی، ۱۳۸۲).
رونن و سادان (۱۹۸۱)، اظهار می‌دارند که در گذشته هموارسازی سود را پدیده‌ای جهت تقلب و گمراه کنندگی می‌پنداشتند. اگرچه هموارسازی سود، دستکاری در سود را در چارچوب اصول پذیرفته شده حسابداری مجاز می‌داند، اما چنانچه این دستکاری تحت ضوابط اصول پذیرفته شده حسابداری انجام نپذیرد جنبه تقلب می‌یابد.
ونگ و ویلیامز^[۶۴] (۱۹۹۴)، اظهار می‌دارند زمانی که هموارسازی بتواند اقلام صورت حساب سود را به نحو مطلوبتری به سرمایه‌گذاران بالقوه منعکس نماید، سرمایه‌گذاران منطقی مدیران را تشویق به هموار سازی می‌نمایند. بدیهی است اینگونه هموار سازی بیشتر جنبه حساب آرایی جهت جلب سرمایه‌گذاران بالقوه دارد که می‌تواند گمراه کننده باشد به خصوص در مواقعی که سود هر سهم شرکت پایین باشد و هموار سازی سود برای افزایش سود هر سهم به کار گرفته شود این نوع هموار سازی می‌تواند فریب تلقی شود. چنانچه هموار سازی سود طی سال‌های متمادی انجام شود و نقدینگی لازم جهت حمایت آن تأمین نشود ممکن است شرکت را دچار مشکل کرده و حتی تهدید به ورشکستگی نماید. مشکل دیگری که در مسأله هموار سازی وجود دارد فقدان معیار مشخص برای هموار سازی است. کاهش پراکندگی سود طی سالهای متمادی هموار سازی تلقی می‌گردد. اما هیچ تئوری و نظریه مشخصی برای میزان این کاهش وجود ندارد.
بیدلمن (۱۹۷۳)، اظهار می‌دارد یکی از مشکلات اساسی در هموار سازی سود لزوم شناخت میزان اصلاحات مورد نیاز است. هر گونه اصلاحات نیازمند بازخورد زمان واقعی و کنترل عملیات جاری یا گمان کاری قابل ملاحظه است زیرا ممکن است سبب اصلاحات اضافی شود که این خود باعث بروز ضد هموار سازی شود.
رونن و سادان بیان می‌کنند که تظاهرات (تجلیات) مشاهده شده هموارسازی در بیشتر موارد بار منفی دارد. برای مثال مطبوعات که نماینده عقاید و احساسات عمومی هستند، پدیده هموارسازی را مظهر فریب، گمراهی و سایر اعمال غیر اخلاقی به نفع مدیران می‌دانند.
آرتور لویت رئیس هیأت مدیره کمیته بورس و اوراق بهادار در سخنرانی خود با عنوان بازی اعداد اشاره نمود که مدیریت با استفاده ناصحیح از بعضی ابزارها اعتبار گزارشگری مالی را مورد تهدید قرار می‌دهد.
هکتور^[۶۵] اظهار می‌دارد: «هموار سازی سود عملی است که باعث سوء استفاده در گزارشگری مالی شده و استفاده کنندگان از صورت‌های مالی باید به این امر واقف و آگاه باشند».
در واقع مدیران با هموار سازی سود محتوای اطلاعاتی سود را از بین می‌برند. همانطور که از عقاید متفکرین حسابداری استنباط می‌شود دو دیدگاه مثبت و منفی درباره‌ی هموار سازی سود از هم قابل تشخیص است. بعضی آن را تسهیل در اهداف گزارشگری می‌دانند. در حالیکه بعضی دیگر آن را به عنوان تحریفی در اهداف گزارشگری مالی تلقی می‌نمایند.
دو محقق به نام‌های ایجیری^[۶۶] و جایدیک^[۶۷] در ارزیابی روش‌های متفاوت اندازه‌گیری در حسابداری چنین ابراز داشته‌اند: «حسابداری با بهره گرفتن از روش‌های متفاوت اندازه‌گیری موجود فلج شده است. سالهاست که حسابداران در پی معیارهایی هستند که بتوانند با بهره گرفتن از آن بهترین روش اندازه‌گیری را انتخاب نمایند» (خالقی مقدم، ۱۳۷۴).
به طوری که اشاره گردید بعضی از تئوریسین‌های حسابداری بر این باورند که هموار سازی، بیشتر اطلاعات را به جای افشا، پنهان می‌سازد. زیرا در بحث هموار سازی سود، مدیریت روش‌هایی را ترجیح می‌دهد که قابل مشاهده نباشد و در نتیجه نیازی به افشا نداشته باشد. برخی از پژوهشگران نظیر بیدلمن (۱۹۷۷)، در مطالعات خود این نتیجه گیری را نمودند که متغیرهای هموارسازی قابل مشاهده نیستند. بدیهی است که در چنین حالتی عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیر و سرمایه‌گذاران که به هر حال قبلاً وجود داشته است شکاف بیشتری پیدا می‌کندو علاوه بر آن نیز این عدم تقارن بین سرمایه‌گذاران هم پدید می‌آید (یزدانی و آزاده، ۱۳۸۴).
با توجه به اهمیت سود گزارش شده مدیران به دلایل مختلف در صدد دستکاری سود بر می آیند به گونه ای که سود و جریانات نقد که عامل تعیین کننده ارزش شرکت می باشد را به آنچه که خود مدنظر دارند، نزدیک کنند. چنین استدلالی بیانگر این است که بازار سهام نا آگاهانه عمل می نماید و نمی تواند داده های حسابداری را به شیوه ای درست اعلام نماید.
زمان بندی داده های مالی گزینه ایست که در اختیار مدیریت می باشد و یکی از گزینه های حسابداری نیست. بنابراین، این احتمال وجود دارد که مدیران برای حساب سازی و دستکاری در شیوه محاسبه سود به دستکاری رویدادهای مالی واقعی بپردازند (ولک،۱۳۸۶).
۲-۲-۷-۱- ابزارهای مدیریت سود از طریق رویدادهای مالی واقعی
مداخله مدیران در فرایند گزارشگری تنها از طریق رویه ها و روش های حسابداری نمی باشد. بلکه می تواند از طریق رویه های موثر بر جریانات نقد یا به عبارتی از طریق تصمیمات عملیاتی نیز باشد.
هیلی و واهلن^[۶۸](۱۹۹۹) و بعد از مدت کوتاهی دکو و اسکینر^[۶۹](۲۰۰۰)، این موضوع را ارائه کردندکه انجام اقدامات موثر جهت تسریع فروش، تغییر برنامه های زمان بندی ارسال کالا و تاخیر در شناسایی هزینه های تحقیق و توسعه (R&D)^[70] و هزینه های نگه داری از جمله روش های مورد استفاده مدیران جهت دستکاری سود می باشد.
رویچودری^[۷۱] (۲۰۰۶) دو ابزار دیگر مدیریت سود از طریق رویدادهای مالی واقعی را پیدا کرد که شامل ارائه تخفیفات نقدی فروش و کاهش دادن هزینه های اختیاری توسط مدیران می باشد. در بررسی رویچوردی دو ویژگی که از مشخصه های دستکاری رویدادهای مالی واقعی می باشند به شرح زیر است؛
۱-انحراف پیدا کردن از روند عادی عملیاتی که این انحراف به خودی خود می تواند آثار زیان بخش بالقوه ای بر ارزش بازار شرکت داشته باشد.
۲-همه دستکاری ها به امید تغییر دیدگاه حداقل تعدادی از سهامداران صورت می گیرد تا آنها به این باور برسند که واحد تجاری در یک روند عادی عملیاتی به اهداف گزارشگری مالی مشخص شده ی خود،رسیده است.
دستکاری رویدادهای مالی واقعی، جریانات نقد را و در بعضی موارد اقلام تعهدی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین زنگ^[۷۲](۲۰۰۷)، به این نتیجه رسید که دستکاری اقلام تعهدی و رویدادهای مالی واقعی، جانشین مناسبی برای یکدیگرند و مدیران با توجه به موقعیت و شرایط در هر زمان، از هر یک از این روش ها به دیگری تغییر استراتژی می دهند. تحقیق حاضر به بررسی روش های دستکاری سود از طریق رویدادهای مالی واقعی که در مدیریت سود تاثیر دارند تمر کز دارد؛
۱-از طریق افزایش سود غیر عملیاتی ناشی از فروش دارایی های بلند مدت،
۲- از طریق کاهش هزینه های اداری، عمومی و فروش،
۳- از طریق تغییرات در میزان موجودی کالا.
۲-۲-۷-۲- مدیریت سود از طریق رویداد های مالی واقعی
کمیته استانداردهای حسابداری بین‌المللی در اواخر سال ۲۰۰۳ تلاش کرد تا آزادی انتخاب روش‌های حسابداری را در چند استاندارد کاهش دهد. دلیل این کار این است که تدوین‌کنندگان استانداردهای حسابداری، مدیریت سود را نامطلوب ارزیابی می‌کنند و همواره در تلاشند تا با دقیق‌تر نمودن استانداردهای حسابداری، از آزادی عمل مدیران در مدیریت سود بکاهند.
تحقیقات متعددی در طی سالیان گذشته، به بررسی مدیریت سود پرداخته‌اند. جمع بندی یافته های این مطالعات حاکی از آن است که مدیران عموما از دو روش برای مدیریت سود بهره می گیرند. انتخاب روش‌های حسابداری مناسب به‌منظور رسیدن به سطح مورد نظر سود یکی از این روش ها می‌باشد. عموما در این روش از دستکاری اقلام تعهدی استفاده می‌شود که تاثیر مستقیمی‌ روی جریان‌های نقدی ندارد. روش شناخته شده دیگر برای مدیریت سود، دستکاری رویدادهای مالی واقعی و در واقع تغییر در عملیات زیربنایی شرکت به منظور افزایش سود دوره جاری می‌باشد.
از دستکاری رویدادهای مالی واقعی به عنوان منحرف کردن فعالیت‌های عملیاتی عادی شرکت توسط مدیران است که موجب گمراهی ذی‌نفعان می‌گردد یاد می شود. انحراف مذکور به مدیر در رسیدن به اهداف گزارشگری مالی یاری می‌رساند اما ارزش شرکت را افزایش نمی‌دهد. روش‌های دستکاری رویدادهای مالی واقعی مثل کاهش قیمت فروش با هدف افزایش فروش محصولات یا کاهش هزینه‌های اختیاری در بحران‌های اقتصادی، از جمله روش‌های مناسبی هستند که به مدیران کمک می‌کنند. اما استفاده گسترده و غیر عادی مدیران از این روش‌ها، نشان دهنده‌ تمایل مدیران به مدیریت سود از طریق رویدادهای مالی واقعی می‌باشد (رویچودیوری،^[۷۳] ۲۰۰۶).
مدیریت سود از طریق اقلام تعهدی شامل استفاده از روش‌های حسابداری برای دستکاری سود می‌باشد؛ در‌حالی‌که مدیریت سود از طریق رویدادهای واقعی شامل تغییر زمان بندی و ساختار معاملات به منظور دستکاری سود است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که، دقیق‌تر کردن استانداردهای حسابداری فقط دستکاری اقلام تعهدی را کاهش می‌دهد و ممکن است هیچ تاثیری بر دستکاری رویدادهای مالی واقعی نداشته باشد و حتی ممکن است موجب افزایش آن نیز گردد. به عبارت دیگر، در صورت وجود استانداردهای حسابداری محکم (و یا اجبار بیشتر) مدیران از مدیریت سود از طریق اقلام تعهدی به مدیریت سود از طریق رویدادهای مالی واقعی تغییر رویه می‌دهند که پر هزینه‌تر بوده و ارزش شرکت را کاهش می‌دهد (اورت و همکاران،^[۷۴] ۲۰۰۵).

شکل (۴-۱۰) نمودار ضریب شکست برای سه نمونه ۸۳

۸۴
۸۵
۸۶
۸۷
چکیده
امروزه مطالعات فراوانی در خصوص مواد نیمه هادی و اثر جا نشانی این مواد با مواد دیگر صورت گرفته است. ما در این پایان نامه خواص اپتیکی لایه های نازک ZnO و ZnO آلاییده شده با Mn، تهیه شده به روش سل-ژل را مطالعه کرده ایم و ناهمواریهای سطحی لایه های نازک تهیه شده را توسط میکروسکوپ هم کانونی اندازه گرفته ایم.
نتایج این تحقیق نشان می دهد که خواص اپتیکی لایه های ZnO خالص و آلاییده شده با Mn با تغییر ناهمواری سطح تغییر میکند.
واژگان کلیدی : میکروسکوپ هم کانونی، لایه های نازک، جا نشانی، سل ژل، خواص اپتیکی، ZnO
مقدمه
گفته می شود که در قرن ۲۱ سه علم در عرصه زندگی انسان پیشرو سایر علوم می گردند. این سه علم بیوتکنولوژی، نانو تکنولوژی و فن آوری اطلاعات می باشند. از این میان نانو تکنولوژی یکی از پیامدهای زندگی مدرن می باشد. نیاز های همچون سرعت بیشتر، دقت افزونتر، فضای فیزیکی و بازتر و بالاخره رفاه مناسب تر، بیشتر را متوجه استفاده از ابزار کوچک از مرتبه یک میلیاردم متر نموده است. یکی از مهم ترین عرصه های فناوری نانو، لایه های نازک می باشد. از این رو در تحقیقات و صنایع امروزی نیمه هادی ها دارای کاربردهای فراوانی هستند چون خواص اپتیکی و الکتریکی جالبی از خود نشان می دهند.
همچنین اثبات شده است که با افزودن نا خالصی به نیمه هادی ها، خواص اپتیکی و الکتریکی آنها تغییراتی پیدا کرده و عملکرد متفاوتی از خود نشان می دهند. یکی از نیمه هادی های بسیار پر کاربرد نیمه هادی اکسید روی می باشد که با توجه به خواص اپتیکی و الکتریکی خاصی که دارد کابرد های بسیاری در شاخه های مختلف علوم و فناوری را دارد. در این پایان نامه ZnO را با Mn جا نشانی کرده و پس از تهیه لایه نازک آن، نتایج این جا نشانی را بر خواص اپتیکی ZnO به دست می آوریم. اهمیت موضوع این پایان نامه در روش به کار رفته در تهیه لایه نازک می باشد که با توجه به حاصل شدن ساختار متفاوت نسبت به سایر روش های لایه نشانی، خواص اپتیکی این لایه ها اهمیت پیدا می کند.
در فصل اول مقدمه ای برلایه های نازک و انواع روش های لایه نشانی از جمله PVD، CVD و کندوپاش و سل ژل را آورده ایم، در فصل دوم خواص اپتیکی نیمه هادی ها، تعریف نیمه هادی ها، ZnO، وتوابع دی الکتریک را مورد بحث قرار داده ایم، در فصل سوم انواع روش های مطالعه لایه های نازک و ضخامت سنجی از جمله میکروسکوپ هم کانونی، بیضی سنجی، میکروسکوپ های AFM، SEM، TEM را به اختصار بررسی کرده ایم و در فصل چهارم کارهای تجربی را آورده و در مورد نتایج بدست آمده از نمونه ها بحث کرده ایم.
فصل اول
لایه های نازک، خواص آنها و روش های ساخت آنها
مقدمه
بررسی خواص فیزیکی ماده در طول صد سال اخیر آن قدر پیشرفت کرده است که امروزه علم فیزیک به گروه بزرگی از شاخه های خاص که اغلب شکاف بزرگی هم بین آنها وجود دارد، تقسیم شده است. این شاخه ها در واقع به علت گستردگی بسیار خود علم به وجود آمده اند، و عملاً با بخش خاصی که مطالعه می شود، و روش بررسی و چیزهایی از این قبیل متمایز می شوند. یکی از این شاخه های مهم و مستقل که درسال های اخیر توسعه یافته فیزیک لایه های نازک است. این شاخه از فیزیک با سیستم هایی سروکار دارد که فقط یک ویژگی مشترک دارند، یعنی آنهایی که یکی از ابعاد شان بسیار کوچک است، درحالی که ممکن است سایر خواص چنین سیستم هایی و همچنین روش های بررسی آنها متفاوت باشند.
معمولاً ما در جست و جوی مشخصه های فیزیکی اجسام سه بعدی هستیم و خواص مشخصه این اجسام را هم غالباً برای واحد حجم در نظر می گیریم، یعنی فرض می کنیم که این مشخصه ها به حجم جسم بستگی ندارد. این فرض ما دام که ابعاد جسم «معمولی» یعنی کم و بیش در حد ماکروسکوپی باشد پذیرفتنی است، اما به محض این که با کوچک شدن یکی از ابعاد افزایش قابل ملاحظه ای در نسبت سطح به حجم پدید بیاید دیگر معتبر نیست. در صورت کاهش دو بعد دیگر هم تغییرات بیشتری را می توان مشاهده کرد. مثلا ذره های بسیار کوچک پخش شده در یک ماتریس یا لایه های بسیار نازک مشتمل بر نواحی مجزا بی هنجاریهای قابل ملاحظه ای را در خواصشان بروز می دهند.
اگر لایه بسیاز نازکی از یک ماده را در نظر بگیریم، با وضعی مواجه هستیم که در آن دو سطح آن قدر به هم نزدیک اند که می توانند تأثیر به سزایی روی خواص فیزیکی داخلی و فرایند های جسم بگذارند. این کاهش فاصله بین سطوح، و برهمکنش متقابل آنها می تواند به پدیده های کاملاً جدیدی بیانجامد. علاوه بر این کاهش یک بعد ماده تا مرتبه چندلایه اتمی سیستم حد فاصلی بین ماکروسیستمها و سیستم هایی مولکولی پدید می آورد و به این ترتیب روشی برای بررسی ماهیت میکروفیزیکی فرایندهای گوناگون در دسترس قرار می دهد. مطالب بالا از جمله دلایل توجه فیزیک دان ها به موضوع لایه های نازک، و اختصاص شاخه کاملی از فیزیک به این موضوع، و رشد شاخه های فناوری مربوط به آن اند.
۱-۱ تعریف لایه های نازک
به طور کلی لایه به ماده یا موادی گفته می شود که به صورت پوششی برروی یک سطح یا ماده می نشیند و باعث ایجاد خواص الکتریکی، فیزیکی و مکانیکی سطحی جدیدی می شود که نه خصوصیات ماده تشکیل دهنده آن را دارد و نه خصوصیات سطحی را که لایه برروی آن رسوبه شده است و خصوصیات سطحی زیر لایه را ارتقاء می بخشد. لایه های نازک را می توان به لایه های رسانا (فلزی)، لایه های نیمه رسانا، و لایه های نارسانا(عایق) از مواد معدنی و آلی تقسیم بندی کرد. در عموم روش های لایه نشانی، هنگامی که ماده از حالت توده ای به صورت ورقه خیلی نازکی از اتم ها. مولکول ها یا یون های مجزا در آیند و توسط چگالش روی سطح زیر لایه نشینند، پوششی ایجاد می شود که آن را لایه و یا فیلم می نامند. چگالش ذرات اتمی مولکولی یا یونی برای تشکیل لایه بر روی زیرلایه توسط فرایند های فیزیکی و شیمیایی مختلفی صورت می گیرد. معمولاً اگر لایه تشکیل شده نازک باشد، خواص فیزیکی جدیدی از خود بروز می دهد که با خواص همان لایه به صورت توده ای متفاوت است که به این ترتیب می توان قابیلت های جدیدی به محصول افزود. اصولاً لایه ها و پوشش های مختلف از نقطه نظر ضخامت به سه گروه تقسیم می شوند که عبارتنداز:
۱- لایه های بسیار نازک با ضخامت کمتر از ۵۰ آنگستروم (۵نانومتر) .
۲-لایه های نازک با ضخامت بین ۵۰ تا ۵۰۰۰ آنگستروم .
۳- لایه های ضخیم با ضخامت بیش از ۵۰۰۰ آنگستروم[۱] .
۱-۲ مراحل تشکیل لایه های نازک
عمدتاً سازو کار مختلف چگالش لایه نازک را بسته به شدت برهمکنش بین اتم های لایه در حال رشد و بین اتم های لایه و زیر لایه می توان تشخیص داد:
الف)رشد لایه به لایه (سازوکار وَن در مرو)^۱

1. 1. Van der merwe

ب) هسته بندی سه بعدی، تشکیل، رشد و به هم پیوستن جزیره ها (سازوکارولمر- وِبِر)^۱
ج)جذب سطحی تک لایه و هسته بندی بعدی روی این لایه (سازوکار استرانسکی-کراستانف)^۲
در بیشتر موارد سازوکار (ب) صورت می گیرد و حالا ما آن را با تفصیل بیشتری بررسی می کنیم. با مشاهده لایه ها که مستقیماً در میدان دید میکروسکوپ الکترونی تبخیر می شوند، معلوم شده است که رشد لایه را معمولاً می توان به سه مرحله مشخص تقسیم کرد. این مرحله ها عبارتند از :
۱)هسته بندی، که در طول آن، هسته های کوچک تشکیل می شوند که به طور تصادفی روی سطح زیر لایه توزیع می شوند.
۲)رشد هسته ها و تشکیل جزیره های بزرگتر که اغلب شکل خرده بلور ها را دارند.
۳)به هم پیوستن جزیره ها و تشکیل شبکه ای کم و بیش متصل که دارای کانالهای خالی است.
نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که پس از رسیدن به تراکم مشخصی از هسته ها ذرات اضافی که به سطح برخورد می کنند دیگر تشکیل هسته نمی دهند، بلکه به هسته های موجود یا به جزیره های تشکیل شده، می چسبند. فرایند هسته بندی و رشد و به هم پیوستن جزیره های جدا اهمیت بنیادی در تشکیل ساختار لایه، یعنی اندازه خرده بلور ها، جهت آنها و غیره دارند[۲-۳] .
۱-۳ خواص لایه های نازک
لایه های نازک خواص بسیار جالبی دارند که متفاوت از خواص توده ای مواد تشکیل دهنده آنها می باشد. در این مبحث به بررسی رفتار لایه های نازک از دیدگاه خواص مختلف آنها پرداخته شده است که این خواص شامل الکتریکی، خواص نوری، خواص مکانیکی، خواص شیمیایی و خواص حرارتی لایه های نازک می باشد.

1. 1. volmer - weber

1. 1. stranski - krastanov

۱-۳-۱ خواص لایه نازک :
خواص لایه های نازک نظیر خواص مکانیکی، نوری، الکتریکی و. . . به پارامتر های زیادی وابسته است که این پارامتر ها مربوط به روش تولید و کیفیت و نوع ماده زیر لایه خواهند بود. در مورد روش های لایه نشانی از پارامتر های مربوط به روش تولیدی می توان به میزان خلاء جریان گاز عبوری حین فرایند رشد لایه، سرعت لایه نشانی و خلوص مواد پوشش اشاره کرد[۴] .
۱-۳-۲ خواص مکانیکی :
یکی از خواص مهم لایه های نازک خواص مکانیکی می باشد. روش های مختلف تولید وساخت لایه های نازک، باعث ایجاد عیوب از جمله نابه جایی ها در لایه ها می شود چون در لایه های نازک این عیوب قابلیت حرکت ندارند در جای خود قفل می شوند. غلظت بالای نابه جایی ها و عدم تحرک آنها در لایه نازک سبب افزایش خواص مکانیکی نظیر سختی و مقاومت به سایش آنها می شود که قابل مقایسه با بالک ماده نیست. از طرفی، افزایش شدید غلظت نابه جایی ها موجب ایجاد تنش در ساختار لایه نازک می شود و از آنجا که مقداری تنش حرارتی نیز در لایه نازک ایجاد می شود که مقدار آن تابع اختلاف دمای لایه نشانی و دمای کاربردی لایه نازک می باشد (نظیر روش های CVD و PVD که در ادامه توضیح داده خواهد شد. )معمولاًبیشتر روش های لایه نشانی در دمای بالاتر از دمای محیط استفاده می شوند. رفتار مکانیکی لایه های نازک مانند استحکام و چسبندگی آنها سهم به سزایی در کارایی لایه های نازک دارد. عوامل مؤثر بر خواص مکانیکی شامل اندازه و شکل دانه های تشکیل شده درون لایه ها، حضور شخصی جاها، نابه جایی ها، خلل و فرج و. . . می باشد.
تنش نوع اول، به این دلیل ایجاد می شود که اکثر فرایند های لایه نشانی در دمای بالا انجام می شود و چون مواد مختلف، ضرایب انبساط گرمایی متفاوتی دارند، در هنگام لایه نشانی بین لایه، لایه های نازک به دو نوع تنش های گرمایی و تنش های ذاتی تقسیم می شود. دومین نوع تنش که به تنش ذاتی یا داخلی معروف است به عواملی چون فرایند های رشد غیر تعادلی بستگی دارد و موجب تشکیل ساختار های غیر تعادلی می شود. از دیگر خواص مکانیکی لایه های نازک استقامت کششی لایه های نازک می باشد که به طور کلی استقامت کششی لایه، تابع ضخامت لایه است[۵] .
۱-۳-۳ خواص الکتریکی
بررسی خواص الکتریکی مواد عمدتاً بر اساس نظریه نواری صورت می گیرد که در آن تراز های انرژی الکترونی و چگالی حالت ها، فلز یا نیم رسانا و یا عایق بودن ماده را تعیین می کنند. این تراز های انرژی در توده مواد و در سطح مربوط به لایه های نازک با یکدیگر متفاوتند. به این ترتیب که برخی تراز های انرژی ممنوعه در حالت توده مواد تبدیل به ترازهای گسسته مجاز می شوند. همچنین در فصل مشترکی که دو سطح با یکدیگر بر همکنش دارند، ترازهای انرژی دیگری را تحت تأثیر قرار می دهند. در مورد لایه های نازک علاوه بر این که تعداد حامل های بار کاهش می یابد، به علت کاهش ضخامت لایه، حرکت الکترونها نیز محدود می شود. فاصله یک انحراف از مسیر حرکت تا انحراف دیگر را طول پویش آزاد میانگین می نامند که رسانایی ماده تابع این پارامتر می باشد. ضخامت لایه نازک می تواند کمتر از طول پویش آزاد آن گردد، در این حالت الکترون ها دائماً با دیواره لایه نازک برخورد می کند و رسانایی ماده بسیار کاهش می باید و این به معنی افزایش شدید مقاومت الکتریکی لایه نازک خواهد بود. در لایه های نازک فلزی، مقاومت الکتریکی بیشتر از بالک ماده است که این میزان با افزایش ضخامت لایه نازک، کاهش پیدا می کند[۶] .
در ساخت لایه های نازک سه نوع ساختار می تواند ایجاد شود:
۱- لایه ساختار کاملاً منسجم داشته باشد.

گردش موجودی
حجم فروش
تغییر در سرمایه در گردش

تعداد کل بیماران معالجه شده
سرمایه گذاری در تکنولوژی پزشکی
تعداد بیماران معالجه شده
تغییر در تعداد بیماران معالجه شده

تعداد نشریات دانشکده
هزینه سیستم اطلاعاتی
تعداد دانشجویان فارغ التحصیل شده
تغییر در تعداد دانشجویان ثبت نام شده

محققین دانشگاه میشگان به منظور بررسی عملکرد هفتاد و پنج مؤسسه بیمه، رویکرد سیستمی را مورد استفاده قرار دادند. آنها اسناد موجود در مورد فروش بیمه نامه ها و اسناد مربوط به نیروی انسانی را برای بررسی ابعاد دهگانه اثر بخشی به شرح ذیل بکار گرفتند:

۱- حجم عملیات تجاری : تعداد و ارزش بیمه نامه های صادره با توجه به اندازه مؤسسه.
۲- هزینه تولید : هزینه هر واحد از فروش بیمه نامه ها.
۳-بازدهی عضو جدید : بازدهی نماینده های دارای کمتر از پنچ سال عضویت.
۴- جوانی اعضاء : بازدهی اعضاء دارای سن کمتر از سی سال.
۵- آمیخته تجاری : ترکیبی از شاخص های سه گانه عملکرد که از لحاظ مفهومی نسبت به هم ارتباطی نداشته و به عنوان توانایی مؤسسات برای تحقق عملکرد کلی سطح بالا از طریق استراتژیهای چندگانه متبلور می گردد.
۶- رشد نیروی کار : تغییر نسبی و مطلق در سطوح نیروی کار.
۷- وفاداری به مدیریت : حق کمیسیونهای دریافتی فروش بیمه نامه ها بوسیله مدیران مؤسسه.
۸- هزینه نگهداری : هزینه نگهداری حسابها.
۹- بازدهی عضو : متوسط یا میانگین حجم تجارت برای هر نماینده جدید.
۱۰- نفوذ در بازار : نسبت در بازار بالقوه مورد بهره برداری.
بررسی فوق، ستاده های کلیدی را مورد توجه قرار داده است. (حجم تجارت، بازدهی عضو، نفوذ بازار ) اما این نوع بررسی خود یک رویکرد سیستمی است زیرا وسایل و امکانات مهمی که باید مورد استفاده قرار گیرند تا بقاء بلند مدت سازمان تداوم یابد را مد نظر قرار داده است. برای مثال نتیجه متغیرهایی نظیر « بازدهی عضو جدید » « جوان بودن اعضاء » مشخص می سازد که فروش مؤثر مستلزم سرمایه گذاری در پذیرش اعضاء جوان است.
دیگر کاربرد رویکرد سیستمی به اثر بخشی، ممیزی مدیریت است که بوسیله جاکسون مارتین دل^[۳۹] و مؤسسه آمریکایی او ارائه شد. ممیزی ( حسابرسی ) مدیریت فعالیت های کلیدی یک سازمان را در زمان گذشته، حال و آینده، به منظور حصول اطمینان از اینکه سازمان حداکثر نتیجه از منابع خود را برای تحقق اهداف دریافت کرده، تجزیه و تحلیل می کند. ممیزی ( حسابرسی ) مدیریت^[۴۰] برگۀ تجزیه و تحلیلی را که مارتین دل براساس آن، عملکرد سازمان را در قالب حوزه های دهگانه ذیل ارزیابی کرده، بکار می برد. این حوزه های دهگانه عبارتند از : کارکرد اقتصادی، ساختار سازمان، مشروع بودن در آمدها، ارائه خدمت به سهامداران، ارائه ی خدمت به تحقیق و توسعه، ارائه ی خدمت به هیئت مدیره، خط مشی های مالی، کارایی تولید، ازدیاد فروش و ارزیابی امور اجرایی. اگر چه تعدادی از این معیارها فقط به سازمانهای انتفاعی مربوط می شوند ولی مفهوم این معیارها میتواند برای استفاده در بخش عمومی (غیرانتفاعی) نیز تغییر داده شود. ده حوزه ذکر شده می توانند ضریب های اهمیت متفاوتی به خود بگیرند و اهمیتی که مارتین دل برای هر متغیر در نظر گرفت بر حسب نقشی بوده که آن متغیر در تحقق عملکرد کلی سازمان ایفا می کند. بار دیگر متذکر می شویم که این شیوۀ عمل، یک رویکرد سیستمی است زیرا مشخص می کند که اگر یکی یا بیشتر، از سیستم های فرعی سازمانی ضعیف عمل کنند آن سازمان هرگز نخواهد توانست به عملکرد بالقوه خود دست یابد.
۲-۴-۲-۳- مسائل و مشکلات رویکرد سیستمی
دو نقص عمده در رویکرد سیستمی وجود دارد. یکی موضوع سنجش اهداف است و دیگری این است که آیا وسایل و امکانات نیل به هدف مهم هستند یا خیر؟
سنجش اهداف نهایی در مقایسه با تلاش برای اندازه گیری متغیرهای فرآیندی از قبیل « انعطاف پذیری در پاسخ به تغییرات محیطی» یا « وضوح در ارتباطات داخلی» ممکن است ساده باشد. مشکل اینست که وقتی اصطلاحات می خواهند توسط افراد عامی بکار گرفته شوند، ایجاد معیارهای معتبر و دقیق برای نشان دادن قدرت و قوت آنها ناممکن است. استفاده از هر نوع معیار نیز در این رویکرد ممکن است مورد شک و تردید واقع شود. بارها در ورزش شنیده ایم که در بازی چه برنده شوید، چه بازنده این امر مشخص کننده نحوۀ بازی شما نخواهد بود، این موضوع در مورد سازمان نیز می تواند صادق باشد. اگر نتایج یا اهداف نهایی محقق شوند. آیا این امر دلالت بر مهم بودن وسایل و امکانات نیل به نتایج نهایی دارد؟ هدف برنده شدن است نه چگونگی برنده شدن. این انتقاد بر رویکرد سیستمی ممکن است وارد آید که بر وسایل و امکانات مورد نیاز برای تحقق اثر بخشی بجای خود اثر بخشی تأکید می ورزد.
اگر هر دو رویکرد نیل به هدف و سیستمی را به عنوان رویکردهای هدف گرا مد نظر قرار دهیم، چنین انتقادی نسبت به رویکرد سیستمی قوت بیشتری پیدا می کند. اولی اهداف نهایی را مورد استفاده قرار می دهد، دومی وسائل و امکانات نیل به اهداف نهایی را بکار می برد. براساس این دیدگاه ممکن است، چنین استدلال شود که چون هر دو، اهداف را مورد استفاده قرار می دهند، شما باید یکی از این دو را که بیشتر معنا دارست ( علی رغم مشکلات مربوط به سنجش اهداف در آن ) بکار گیرید. رویکردی که از جنبۀ کمی کردن اهداف، نسبت به دیگری از سهولت بیشتری برخوردارست، رویکرد نیل به اهداف است.
۲-۴-۳-رویکرد عوامل استراتژیک^[۴۱]
جدیدترین دیدگاه ارائه شده در خصوص اثر بخشی سازمانی رویکرد عوامل استراتژیک است. از این دیدگاه، سازمانی اثر بخش است که خواسته های عوامل محیطی خود را تداوم حیات سازمان مستلزم حمایت آنهاست، برآورده کند. این رویکرد شبیه نظریه سیستمی است، ولی تأکیدات متفاوتی را در بردارد.
هر دو رویکرد، وابستگی های متقابل ( بین فعالیت های سازمان ) را مد نظر داشته ولی نظریه عوامل استراتژیک بر همه سازمان تأکید ندارد. این دیدگاه صرفاً می خواهد خواسته های کسانی را که در محیط سازمان قرار داشته و می تواند بقاء سازمان را تهدید کنند، ارضاء نماید. بر این اساس، بیشتر دانشگاههای دولتی، باید اثر بخشی را بر حسب تعداد پذیرش دانشجویان مورد توجه قرار دهند و لزومی ندارد که کارفرمایان بالقوه آتی فارغ التحصیلان خود را بشناسند و با آنها ارتباط داشته باشند. چرا؟ چون بقاء این دانشگاه تحت تأثیر اینکه آیا فارغ التحصیلان آنها مشاغلی را تصدی می کنند یا نه، قرار نمی گیرد.
از طرف دیگر، دانشگاههای خصوصی که نسبت به دانشگاههای دولتی مخارج بیشتری را متحمل می شوند، برای اینکه فارغ التحصیلان آنها، در آینده مشاغل را تصدی کنند، مبالغ هنگفتی پول و همچنین زمان زیادی را صرف می کنند. وقتی که والدین، هزینه های زیادی را به منظور اینکه دختر یا پسرشان مدرک لیسانس دریافت کند، متحمل می شوند، انتظار دارند فرزندانشان پس از اتمام تحصیلات، شغلی را تصدی نموده و یا اینکه در مؤسسه ای استخدام شوند. اگر چنین نشود، مدارس خصوصی در جذب متقاضیان خود، به طور فزاینده ای با مشکل مواجه خواهند شد. عکس این مثال روابط دانشگاه با مجلس قانونگذاری کشور است. نهادهای دولتی تلاش زیادی صرف ارتباط با قانونگذاران می کنند.کوتاهی در برقراری ارتباط با قانونگذاران در مجلس، اثرات معکوس روی بودجه دریافتی دانشگاه دولتی دارد.در مقابل، اثر بخشی دانشگاه خصوصی، کمتر تحت تأثیر این مسئله قرار دارد که آیا دانشگاه با افراد کلیدی در مجلس روابط حسنه دارد یا نه.
۲-۴-۳-۱- مفروضات رویکرد عوامل استراتژیک
رویکرد نیل به هدف، سازمانها را پدیده هایی عقلایی و هدف گرا فرض می کرد. رویکرد عوامل استراتژیک سازمانها را خیلی متفاوت تر می پندارد. جایی که صاحبان منافع برای تسلط بر منابع با هم رقابت می کنند، سازمانها، « عرصه های سیاسی» قلمداد می شوند. در چنین حالتی اثر بخشی سازمانی عبارتست از ارزیابی یک سازمان در خصوص اینکه چگونه بطور موفقیت آمیزی خواسته های این افراد کلیدی را که بقاء سازمان متکی به آنهاست برآورده می کند. علاوه بر این، استعاره « عرصه سیاسی » چنین فرض می کند که هر سازمان ذینفع های متعددی دارد که هر کدام از درجات مختلفی از قدرت برخوردار بوده و همچنین هر کدام از آنها برای رسیدن به خواسته های خود تلاش می کنند. هر ذینفعی یک سلسله ارزش های منحصر بفرد خود داشته و احتمال خیلی کمی وجود دارد که علائق و ترجیحات آنها با هم سازگار باشند.
نهایتاً اینکه، رویکرد عوامل استراتژیک چنین فرض می کند که مدیران مجموعه اهدافی را دنبال می کنند که این مجموعه اهداف انتخابی، خواسته های همه ذینفع هایی که منابع مورد نیاز، جهت بقاء سازمان را کنترل می کنند، در بردارد. هیچکدام از اهدافی که مدیران انتخاب می کنند. عاری از ارزش نیستند. خواه این اهداف بطور دقیق تعیین شده یا بطور ضمنی، به منافع برخی از ذینفع ها نسبت به برخی دیگر توجه بیشتری معطوف خواهند داشت. برای مثال وقتی که مدیریت، بیشترین سود شرکت را به مؤسسین پرداخت می کند، دلالت بر این دارد که وی به منافع مالکین شرکت اولویت بیشتری داده است. بطور مشابه، ممکن است مدیریت از طریق سازگاری با محیط، جلب رضایت مشتری و ایجاد جو کاری حمایتی، منافع جامعه، ارباب رجوع و کارکنان را مد نظر قرار داده باشد.
۲-۴-۳-۲-رویکرد عوامل استراتژیک در عمل
مدیری که خواهان به کارگیری عوامل استراتژیک است، نخست باید از مدیریت عالی سازمان بخواهد تا عوامل کلیدی مهم و موثر بر بقای سازمان را تعیین کند. این عمل منجر به تدوین فهرستی از کلیه عوامل ذینفع و کلیدی می شود.
سپس می توان با بهره گرفتن از فهرست، قدرت نسبی هر کدام را مورد ارزیابی قرار داد. اساساً این امر بدین معناست که به هر عامل براساس اینکه تا چه حدی سازمان ما به آن وابسته و متکی است، بنگریم. آیا آنها تسلط قابل ملاحظه ای بر سازمان دارند؟ آیا آنچه را که ذینفعی برای سازمان فراهم می کند می توان از طریق دیگر تأمین کرد؟ چگونه این مؤسسات بر حسب میزان تأثیرشان بر عملیات سازمان مقایسه می شوند؟
گام سوم تعیین انتظارات این عوامل از سازمان است. آنان چه چیزی را از سازمان می طلبند؟ هر ذینفعی مجموعه منافع ویزه خود دارد، برای حصول به آنها چه اهدافی را بر سازمان تحمیل می کند؟ اهداف سهامداران یک سازمان ممکن است در قالب سود و یا میزان افزایش در ارزش سهام بیان شوند. اهداف اتحادیه امکان دارد، تحصیل امنیت شغلی و یا دستمزدهای بالاتری برای اعضاء خود باشد. در صورتیکه مؤسسات حامی محیط زیست، از شرکت ها می خواهند که به منظور حداقل نمودن میزان آلودگی آب و هوا تلاش کنند.
فهرستی از عوامل ذینفع که یک موسسه تجاری داشته و همچنین نمونه هایی از معیارهایی که براساس آن اثر بخشی مؤسسه را مورد ارزیابی قرار می دهند در جدول ۲-۲ قید شده است.
جدول (۲-۲) نمونه معیارهای اثر بخشی سازمانی، انتخاب شده بوسیله ذینفع های استراتژیک