همچنین وی موفق شد با برخی کشورهای سرنوشت ساز در عرصه ی بین المللی هم چون چین
و روسیه ارتباط برقرار کند ، از سویی با زیرکی تمام بسیاری از مخالفان داخلی و خارجی خویش را قانع کرد تا بر میز گفتگو حاضر شوند. نهضت عمرانی و اقتصادی بزرگ ایشان در کشورش که مدت درازی در فهرست فقیرترین کشورها قرار داشت از یاد نمی رود. وی توانست پروژه های مهم حیاتی را که آخرین آن سد « مروی » است و پیش بینی می شود با افتتاح آن تحول بزرگی در منطقه رخ دهد ، به بهره برداری رساند.
اصرار عمرالبشیر در مقابله با سلطه آمریکا و اروپا ، وی را هدف توطئه های دشمنان اسلام قـرار
داد. – کسانی که وی را بزرگترین چالش در راه رسیدن به اهدافشان در سودان و منطقه می دانستند …
سادگی و بی تکلفی عمرالبشیر عامل دیگری برای خشم دشمنان بود. آنانی که خورد و نـوش و
خوابشان را تحت تدابیر شدید امنیتی انجام می دهند.
به طور مثال بوش و حتی یکی از وزیرانش جرأت مسافـرت علنی را به بغـداد نداشتنـد و بـسان
دزدها شبانه مسافرت کرده و برمی گشتند. سفر “براون” و “سارکوزی” به افغانستان و عراق نیز از چنین وضعیتی برخوردار بود. علاوه بر آن بشیر هیچ گاه حاضر نشد یک وجب از خاک سودان را به دست نشاندگان اسرائیل و آمریکا بخشید. بشیر عنایت ویژه ای به مسائل امت اسلامی ، عربی و گروه های مقاومت اسلامی در فلسطین ، عراق و افغانستان داشت و کمک های مادی و معنویش را از آنها دریغ نمی کرد.
به هر حال آنچه برای سودان و بشیر مشکل ساز شده است اندیشه تطبیق قوانین اسـلامی ولـو
به صورت ناقص در این کشور است و این همان چیزی است که دشمنان اسلام آن را بر نمی تابند.
از این رو توطئه مقابله با سودان را چیدند تا در نهایت زمینه اشغال و دخالت در خاک سودان را
در پی داشته باشد.
بنابراین آنچه نفاق هیئت ها و مؤسسات و دادگاههای بین المللی را می نماید ادعای “اوگـامبو”
مسئول تحقیق پرونده بشیر در گفتگو با شبکه الجزیره است. نام برده مدعی شده است که دادگاه مربوطه برای اثبات ارتکاب جنایات جنگی بشیر در منطقه دلایل محکمی در دست دارد. وقتی از وی خواسته می شود دلایل را بازگو نماید چنین پاسخ می دهد : گواهی بیش از صد شهروند دارفوری بزرگترین سند برای صدور حکم بازداشت بشیر است.
در پاسخ وی باید گفت :جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را میلیاردها انسان به صورت مستقیم
در صفحه تلویزیون مشاهده کردند ، اما چه شد که شما و هیچ مسئول دیگری حتی کوچکترین تهمتی را متوجه اسرائیل نکردید ، درحالی که سران اسرائیل با خیال راحت در سراسر جهان با آزادی مشغول گشت و گذار چپاولند !!!. ( www.seifyeh.com سنی آنلاین )
۲ – ۱ – ۵ – بحران دارفور و سودان
دارفور ، یکی از مهم ترین استان های سودان است. سودان از ۲۴ استان تشکیل شـده و دارفـور
استان شانزدهم این کشور با جمعیتی بالغ بر ۶ میلیون نفر است.
برخلاف تعدد قومیتی و مذهبی مردم جنوب سـودان ، بیشـتر اهـالی دارفـور آفریقـایی تبـار و
مسلمان هستند.
دارفور با کشورهای چاد ، لیبی و آفریقای مرکزی همسایه است و مردم این سرزمیـن در طـول
تاریخ مستقل از حکومت مرکزی ، در مبارزه با قدرت های بزرگ و در مقاطعی تحت نظام پادشاهی زندگی می کردند. با این وجود هم زمان با انقلاب مهدیه در سودان مردم این استان نیز به متابعت از حکومت مرکزی گردن نهادند. دارفور مرکز مهدویت است. ( www.kheimehnews.com )
نقطه آغاز بحران در سال ۲۰۰۳ است. در سال ۲۰۰۳ جنبش آزادیبخش ملی سودان که شاخه
نظامی است و شاخه سیاسی آن حزب عدالت و مساوات نام دارد. به هواداری از احقاق حقوق نادیده انگاشته شده مردم منطقه دارفور به مؤسسات و نهادهای دولتی حمله کردند و خواستار توجه جدی دولت به رفع مشکلات خود شدند در میان معترضانی که برای استیفای حقوق فراموش شده مردم منطقه دارفور علیه حکومت مرکزی به پا خاسته بودند ، می توان سه طیف را نام برد :
۱. گروه های مسلح ( جنبش آزادیبخش سودان )
۲. تکنوکرات ها و نخبگان دانش آموخته غرب
۳. شخصیت ها و جناح های سیاسی ( جنبش عدالت و مساوات )
اتحاد و سپس تهاجم طیف متحد فوق به دستگاه های دولتـی هرچنـد در ابـتدا بـا مذاکـرات و
میانجی گری ها رو به کاهش بود اما ورود ارتش به بحران بر وخامت اوضاع افزود و ناامیدی از حل بحران زمانی شکل جدی تری به خود گرفت که گروهی شبه نظامی موسوم به لشگر علیه معترضین وارد عرصه شد. هدف اصلی و مطالبات این دو جنبش ، دفاع از امنیت منطقه و توسعه و پیشرفت بود و دولت را متهم می کردند که در توزیع قدرت توجهی به آفریقایی تبارها و اهالی دارفور ندارد.
( www.islamworld2020.persianblog.ir )
جنگ داخلی دارفور تاکنون هزاران کشته بر جای نهاده و چند درصـد هـزار نفـر را آواره کـرده
است. ( www.sudan.gov.sd/ar )
۲ – ۱ – ۶ – احزاب و جریانهای سیاسی سودان
جبهه اسلامی ملی سودان به رهبری دکتر حسن الترابی از سال ۱۹۸۹ که ژنرال بشیر قدرت را
در سودان به دست گرفت به عنوان تنها نیروی حاکم بر سودان مطرح است ، هرچند که این حرکت بر مبنای دیدگاه های اعتقادی ، فلسفی و سیاسی اخوان المسلمون که یک حرکت سلفی است و مخالف با تصوف می باشد بنا شده است اما اندیشه صوفی گرایانه به دلیل گستردگی آن در سودان بر جریان حرکت اسلامی نیز نفوذ دارد.
تا پیش از کودتای البشیر در سودان مشارکت دو جـریان ختـمیه و مهـدیه ، نقـش بسـزایی در
حیات سیاسی سودان داشتند که جریان نخست حزب اتحاد دموکراتیک را به عنوان وجهه ی سیاسی خود به وجود آورد و جریان مهدیه نیز حزب الامه را به عنوان بازوی اجرایی تشکیل داد. این دو جریان هر کدام از نفوذ گسترده ای در مراکز سیاسی و اقتصادی عمده ی سودان برخوردار بودند و رهبران دو جریان ( میرغنی – ختمیه ) و ( صادق المهدی – حزب الامه ) به عنوان رئیس جمهور و نخست وزیر انتخاب می شدند و یا به عنوان نیروهای معارض فعالیت داشتند که درحال حاضر نیز به عنوان رهبران معارض نظام موجود شناخته شده اند و از نظر اقتصادی نیز از توانایی های بسیاری برخوردار می باشند ، به ویژه میرغنی رهبر ختمیه به دلیل داشتن پیروان بسیار از قدرت اقتصادی و مالی نیرومندی برخوردار است.
جبهه ی اسلامی ملی نیز در دهه اخیر با نفوذ در مراکز اقتصادی و به ویژه بانک اسلامی فیصل
موفق شد که یک تشکیلات اقتصادی منسجم و نیرومندی را به وجود آورد که با دستیابی به قدرت ، این قدرت و توانایی را گسترش و وسعت بخشید.
از جمله رهبران شاخـص دو جـریان عمـده ی تصـوف ( ختـمیه و مهـدیه ) و حـرکت اسـلامی
می توان افراد ذیل را نام برد :
-
- سید علی میرغنی – رهبر ختمیه و حزب اتحاد دمکراتیک.
-
- صادق المهدی – رهبر انصارالمهدی ( مهدیه ) و حزب است.
-
- دکتر حسن الترابی – رهبر حرکت اسلامی ( جبهه اسلامی ملی ) و
-
- علی عثمان محمد طه ، قائم مقام دبیر کل جبهه ملی اسلامی و وزیر برنامه ریزی سودان.
-
- دکتر مصطفی عثمان مسئول مجلس دوستی با ملل جهان.
نیروهای عمده ی اسلامی و سیاسی در سودان را به سه گروه و جریان می توان تقسیم نمود که
عبارتند از :
( مجله طلایه ، ص ۱۶ )
الف – ختمیه :
این جریان در طول تاریخ با سازش با قدرتهای خارجی موفق شده تا موقعیتی را به دست آورد ،
