اعراف/ ۱۷۲
وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِى ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتهمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُواْ بَلىَ شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَفِلِین؛ و هنگامى را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذریّۀ آنان را برگرفت و ایشان را بر خودشان گواه ساخت که آیا پروردگار شما نیستم؟ گفتند: چرا، گواهى دادیم تا مبادا روز قیامت بگویید ما از این [امر] غافل بودیم .
اسراء / ۶۲
قَالَ أَرَءَیْتَکَ هَذَا الَّذِى کَرَّمْتَ عَلَىَّ لَئنِْ أَخَّرْتَنِ إِلىَ یَوْمِ الْقِیَامَهِ لَأَحْتَنِکَنَّ ذُرِّیَّتَهُ إِلَّا قَلِیلا؛ [سپس] گفت: «به من بگو: این کسى را که بر من برترى دادى [براى چه بود]؟ اگر تا روز قیامت مهلتم دهى قطعاً فرزندانش را ـ جز اندکى [از آنها] ـ ریشهکن خواهم کرد .
الحجرات / ۱۳
انّ اکرَمکُم عندَالله اتقاکم[۴۶]، در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست.
(شورا/ ۱۵).
وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَیْنَکُم من مأمور شدهام تا بین شما عدالت را برقرار کنم.
(ص/ ۲۶).
یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَهً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوىای داوود! ما تو را در زمین خلیفه گرداندیم، پس در میان مردم به حق داوری کن و از هوا پیروی نکن .
نساء/ ۱۳۵
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامینَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلى أَنْفُسِکُمْ أَوِ الْوالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبینَ إِنْ یَکُنْ غَنِیّاً أَوْ فَقیراً فَاللَّهُ أَوْلى بِهِما فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى أَنْ تَعْدِلُوا وَ إِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ کانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبیراًای کسانی که ایمان آوردهاید! کاملاً قیام به عدالت کنید، برای خدا شهادت دهید، اگرچه این گواهی به زیان خودشما یا پدر و مادر و نزدیکان شما بوده باشد.
حدید/۲۵
و لقد ارسلنا رسلنا بالبیّنات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسطما رسولان خود را با بیانات روشن فرستادیم و با آنها کتاب و ترازو نازل کردیم.
مائده / ۸
وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى؛ بغض وعداوتی که باقوم وجماعتی دارید، شما رابه نادیده گرفتن عدل ودادگری درمعامله با ایشان وادارنکند. بلکه درهمه احوال وبا همه افراد به دادگری رفتار نمایید، چراکه دادگری، نزدیک به تقوای الهی است.
نساء/ ۵۸
وَ إِذاحَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْل؛ هرگاه دربین مردم به قضاوت وداوری نشستید، به عدالت حکم کنید.
انفطار/ ۷ و ۸
الَّذی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکفی أَیِّ صُورَهٍ ما شاءَ رَکَّبَک؛ پروردگاری که تو را آفریده، پس تو را در سواء و تسویه قرار داد و آنگاه اعتدال و عدالت را در وجود تو محقق ساخت و در هر صورتی که خواست ترکیبت داد؛ یعنی تو را در آفرینش و خلقت اساساً و ذاتاً در سواء و اعتدال قرار داد.
یونس/۴۷
وَ لِکُلِّ أُمَّهٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ. برای هر امتی رسولانی فرستادیم و دستور دادیم به قسط و عدل رفتار کنند و ظلم نکنند.
اعراف/۲۹
قُلْ أَمَرَ رَبِّی بِالْقِسْطِ که به من فرمان رسیده که به قسط عمل کنم، هرکسی که می خواهد باشد، موافق، یا مخالف، مسلمان و یا غیر مسلمان.
نساء/۱۳۵
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ اى مؤمنان براى تحقق عدالت قیام کنید.»
