تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت علیه ج.ا.ایران

تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت علیه ج.خ.کره شمالی

تحریم ۱۷۳۷:
۱-تنها در صورتی می توان اقدام به تجارت تسلیحات ممنوعه با ایران نمود که: ۱-در صورتی که تسلیحات مورد نظر جزء تسلیحاتی نباشند که در فهرست قرار گرفته باشند.۲-در صورت رعایت دستورالعمل های خاص مرتبط.۳-درصورت اطلاع کمیته تحریم های شورای امنیت علیه ایران.۴-در صورت اطلاع سازمان بین المللی انرژی اتمی؛
۲-اعمال تحریم های مسافرتی و مالی علیه افرادی که با صنایع نظامی تحریم شده ایران همکاری می نمایند
تحریم ۱۷۴۷:
۱- با افزایش فهرست افراد تحریم شده مرتبط با صنایع نظامی و تسلیحاتی ایران،حتی ارائه وام های مالی به دولت ایران را به صورت مطلق و از جمله در زمینه وام ها به منظور توسعه و تحقیقات تسلیحات نظامی ممنوع می نماید؛
۲-در این قطعنامه علاوه بر منع تجارت تسلیحات مندرج در طرح ثبت تسلیحات متعارف سازمان ملل متحد،کمک های فنی و مالی سایر دول عضو ملل متحد به صنایع نظامی و تسلیحاتی ایران در این زمینه ها ممنوع اعلان شد
تحریم ۱۹۲۹:
۱-بر مبنای این قطعنامه،دولت ها موظف شدند که کشتی ها ی مظنون به تسلیحات و کالاهای نظامی ممنوعه را در بنادر و مناطق تحت صلاحیت دریایی خود مورد بازرسی و احتمالا توقیف نمایند؛هم چنین از کشورها و اشخاص حقوقی خصوصی بین المللی خواسته شد تا از بیمه نمودن چنین کشتی هایی امتناع ورزند؛ دولت ها موظف هستند در صورتی خودداری آن کشتی ها از همکاری از ارائه خدمات بدانها از جمله تامین سوخت،لنگر انداختن و حتی جلوگیری از ورود آنها حتی در صورت غرق شدن خدمه آنها امتناع نمایند
۲- برخلاف سایر تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت این تحریم شامل سیستم های موشک های زمین به هوا،بسیار از تسلیحات سبک و کوچک و سایر تسلیحات که صرفا دارای کاربرد نظامی بود نمی گشت بلکه صرفا تسلیحات متعارفی اصلی را در برمی گرفت که در فهرست طرح ثبت تسلیحات متعارف ملل متحد جای داشت

تحریم۱۶۹۵:این قطعنامه،که نخستین تحریم تسلیحاتی شورای امنیت علیه کره شمالی محسوب می گردد شامل تحریم های تسلیحاتی ذیل می گردد:
تعلیق برنامه موشک های بالستیک کره شمالی و ممنوعیت دول عضو از انتقال منابع مالی برای کمک به برنامه موشکی یا سلاح های کشتار جمعی کره شمالی؛

تحریم ۱۷۱۸:در این قطعنامه،شورای امنیت از کره شمالی و سایر دول عضو ملل متحد می خواهد به موارد ذیل پای بند باشند:
۱-ممنوعیت فروش و انتقال تسلیحات که این تسلیحات شامل فهرست برنامه تسلیحات متعارف سازمان ملل متحد شده اعم از تانک های جنگی،وسایل نبرد زرهی و سیستم های توپخانه کالیبر بالا ،هواپیماهای و بالگرد های تهاجمی،کشتی های جنگی و ممنوعیت ادامه برنامه موشک های بالستیک توسط دول عضو یا اتباعشان اعم از حقیقی و حقوقی و اعم از کشتی یا هواپیماهایشان صرف نظر از منشا آن کشور یا کشور دیگری؛هم چنین فروش یا انتقال تسلیحات در مقیاس وسیع از هر نوع و فناوری های مرتبط با تسلیحات هسته ای و آموزش های لازم در این راستا منع گشت؛
۲-ممنوعیت فروش و انتقال تمامی اقلام،مواد،تجهیزات،کالاها و فناوری همان گونه در فهرست های اسنادS/2006/814 و S/2006/815 درج گردیده است مگر آنکه ظرف ۱۴ روز از زمان پذیرش این قطعنامه،کمیته آن مقررات را تغییر یا تکمیل نماید و در فهرست سندS/2006/81 آورده شده باشد
۲-تنها در صورت موافقت کمیته تحریم ها است که می توان نسبت به تجارت تسلیحات تحریم شده به کره شمالی اقدام نمود؛
۳- بازرسی از کالاهای مشکوک به ویژه کالاهای تسلیحاتی تحریم شده به مقصد کره شمالی و اعمال تحریم های مسافرتی و مالی علیه افرادی که با صنایع نظامی تحریم شده کره شمالی همکاری می نمایند
۴-بر مبنای این قطعنامه بود که کمیته ۱۵ نفره تحریم های شورای امنیت علیه کره شمالی تاسیس شد،هم چنین یک گروه از کارشناسان همزمان با تشکیل این کمیته برای مشاوره به این کمیته،شورای امنیت و دول عضو در راستای اجرای بهتر تحریم ها از جمله تحریم های تسلیحاتی تاسیس شد؛
تحریم تسلیحاتی ۱۸۷۴:این تحریم به عنوان آخرین تحریم شورای امنیت علیه کره شمالی از جمله در زمینه تحریم تسلیحاتی تاکنون شناخته می شود.موارد مهم مربوط به تسلیحات این قطعنامه عبارتند از :
۱-بر مبنای این قطعنامه تحریم های تسلیحاتی علیه کره شمالی گسترش یافت با این حال شامل تسلیحات کوچک و سبک نمی گردد؛با این حال قطعنامه از دولت ها می خواهد تا در انتقال این نوع تسلیحات نه چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم احتیاط لازم ملتفت دارند
۲-قطعنامه از تمامی دولت ها می خواهد تا محموله های باری به مقصد کره شمالی در دریاهای آزاد را بازرسی و ان را منهدم دارند و در بنادر و فرودگاه های خود نیز در صورت مواجهه با این تسلیحات ممنوعه مراتب را با ذکر فوریت به شورای امنیت اطلاع داده و اقدام به توقیف ان دارند
۳-قطعنامه دول عضو را از هر گونه اقدامات آماد و پشتیبانی در مورد تسلیحات ممنوعه کره شمالی باز می دارد

۳-بررسی تطبیقی تحریم های تسلیحاتی متعارف شورای امنیت علیه ایران با عراق:
تحریم تسلیحاتی شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی ایران و عراق یکی دیگر از مواد تطبیقی می باشد که در این بخش درصدد مقایسه آن هستیم.
جدول شماره دو

تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت علیه ج.ا.ایران

تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت علیه رژیم بعث عراق

تحریم ۱۷۳۷:
۱-تنها در صورتی می توان اقدام به تجارت تسلیحات ممنوعه با ایران نمود که: ۱-در صورتی که تسلیحات مورد نظر جزء تسلیحاتی نباشند که در فهرست قرار گرفته باشند.۲-در صورت رعایت دستورالعمل های خاص مرتبط.۳-درصورت اطلاع کمیته تحریم های شورای امنیت علیه ایران.۴-در صورت اطلاع سازمان بین المللی انرژی اتمی؛
۲-اعمال تحریم های مسافرتی و مالی علیه افرادی که با صنایع نظامی تحریم شده ایران همکاری می نمایند
تحریم ۱۷۴۷:
۱- با افزایش فهرست افراد تحریم شده مرتبط با صنایع نظامی و تسلیحاتی ایران،حتی ارائه وام های مالی به دولت ایران را به صورت مطلق و از جمله در زمینه وام ها به منظور توسعه و تحقیقات تسلیحات نظامی ممنوع می نماید؛
۲-در این قطعنامه علاوه بر منع تجارت تسلیحات مندرج در طرح ثبت تسلیحات متعارف سازمان ملل متحد،کمک های فنی و مالی سایر دول عضو ملل متحد به صنایع نظامی و تسلیحاتی ایران در این زمینه ها ممنوع اعلان شد
تحریم ۱۹۲۹:
۱-بر مبنای این قطعنامه،دولت ها موظف شدند که کشتی ها ی مظنون به تسلیحات و کالاهای نظامی ممنوعه را در بنادر و مناطق تحت صلاحیت دریایی خود مورد بازرسی و احتمالا توقیف نمایند؛هم چنین از کشورها و اشخاص حقوقی خصوصی بین المللی خواسته شد تا از بیمه نمودن چنین کشتی هایی امتناع ورزند؛ دولت ها موظف هستند در صورتی خودداری آن کشتی ها از همکاری از ارائه خدمات بدانها از جمله تامین سوخت،لنگر انداختن و حتی جلوگیری از ورود آنها حتی در صورت غرق شدن خدمه آنها امتناع نمایند
۲- برخلاف سایر تحریم های تسلیحاتی شورای امنیت این تحریم شامل سیستم های موشک های زمین به هوا،بسیار از تسلیحات سبک و کوچک و سایر تسلیحات که صرفا دارای کاربرد نظامی بود نمی گشت بلکه صرفا تسلیحات متعارفی اصلی را در برمی گرفت که در فهرست طرح ثبت تسلیحات متعارف ملل متحد جای داشت؛

تحریم ۶۶۱
۱-این قطعنامه نه در مورد برنامه تسلیحات هسته ای عراق بلکه واکنشی به اشغال کویت از سوی عراق بود.
۲-بر مبنای تصمیم شورا در این قطعنامه از تاریخ تصویب قطعنامه یعنی ۶ آگوست ۹۰میلادی،تمامی اشخاص و دولت ها از ورود هر نوع صادراتی از عراق و کویت اشغالی از جمله در زمینه نظامی منع شدند.هم چنین،از تمامی دولت ها و اتباع و یا اشخاص در قلمرو حاکمیتی آنان خواسته شد تا از ارسال یا فروش هر نوع تسلیحات و کالاهای نظامی به عراق خودداری ورزند؛