با بهره گرفتن از این چهار رابطه برای هر متغیر، t امین کیومولنت متغیر تصادفی خروجی zi به صورت زیر قابل تخمین زدن می‌باشد [۴۴]:
با بهره گرفتن از رابطه ۴-۱۴، میانگین و واریانس تابع چگالی احتمالی z با بهره گرفتن از روش تخمین دو جمله ای به صورت زیر قابل استحصال است:
با به بدست آوردن مقادیر میانگین و واریانس متغیر احتمالی zi که در اینجا مقادیر ویژه بحرانی ریزشبکه هستند، می‌توان تابع توزیع آنها را به صورت یک تابع نرمال به دست آورد. با کمک این تابع توزیع و با بهره گرفتن از رابطه ۴-۵، می‌توان احتمال ناپایداری ریزشبکه را محاسبه کرد.
بنابراین الگوریتم به دست آوردن احتمال ناپایداری با روش تخمین دو نقطه ای به قرار زیر است:
تعیین مومنت های متغیر تصادفی ورودی یعنی سرعت باد با بهره گرفتن از رابطه ۴-۶.
محاسبه ثابت های ξs,lو Ps,l به ازای تمامی متغیر های تصادفی ورودی با کمک روابط ۴-۱۲ و ۴-۱۳. مقدار l باید ۱ و ۲ در نظر گرفته شود.
انجام پخش بار به ازای تمامی ورودی های x=(µx1, µx2, … , xs,l , … , µxn) و تعیین نقطه کار حالت دایم سیستم به ازای این ورودی ها.
محاسبه میانگین و واریانس تمامی مقادیر ویژه با کمک روابط۴-۱۵ و ۴-۱۶.
به دست آوردن احتمال ناپایداری سیستم با بهره گرفتن از رابطه ۴-۵.
از روی روش ارائه شده در بالا می‌توان دریافت که برای یک سیستم با n ورودی، روش تخمین دو نقطه ای تنها به ۲n تکرار برای تعیین تابع چگالی احتمالی مقادیر ویژه نیاز دارد. این موضوع مزیت بزرگ این روش نسبت به سایر روش ها به خصوص روش های عددی می‌باشد. هرچند، در نظر گرفتن تابع توزیع مقادیر ویژه به صورت یک تابع نرمال و همچنین تخمین زدن تابع h با چند جمله از بسط تیلور آن خطای استفاده از این روش را افزایش می‌دهند.
روش مبتنی بر بسط گرم-چارلیر[۲۹-۳۰، ۴۵-۴۷]
روش مبتنی بر بسط گرم-چارلیر یکی دیگر از روش های تحلیلی است که مبتنی بر مخشصات آماری از جمله مومنت ها و کیومولنت ها می‌باشد. در این دسته از روش ها عموما کیومولنت های متغیر تصادفی ورودی (در اینجا سرعت باد) تعیین شده و سپس با توجه به فرض استقلال آماری[۱۱۹]، کیومولنت های متغیر خروجی یعنی مقادیر ویژه با مرتبه های مختلف محاسبه می‌شوند. در نهایت با بهره گرفتن از بسط گرم-چارلیر و کیومولنت های به دست آمده، می‌توان تابع چگالی احتمالی مقادیر ویژه ریزشبکه را به دست آورد و با کمک رابطه ۴-۵ احتمال ناپایداری را محاسبه کرد. توجه به این موضوع مهم است که روش مبتنی بر بسط گرم چارلیر می‌تواند برای توابع توزیع بسیار غیر گووسی غیر همگرا شود. این موضوع یکی از معایب این روش است. هرچند در این مطالعه از، آنجایی توزیع ها به توابع توزیع گووسی نزدیک هستند. این مشکل پیش نخواهد آمد.
در ابتدا تابع چگالی احتمالی سرعت باد که در شکل ۴-۱ نشان داده شده است را در نظر می‌گیریم. این تابع توسط رابطه زیر قابل بیان است:
