نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین کلر آب استخرهای مورد مطالعه و میزان استاندارد تفاوت معنی‌داری در سطح ۰۵/۰ > P وجود دارد و میانگین کلر آب استخرهای مورد مطالعه کمتر از میزان استاندارد آن است که نشان دهنده شرایط نامناسب بهداشت آب استخرها می‌باشد و بر اساس تحقیقات شادزی و همکاران (۱۳۸۰) و زکزلوسکی(۱۹۹۴) کاهش کلر در استخر با افزایش آلودگی باکتریایی و رشد قارچها رابطه دارد و خطری جدی و تهدید کننده برای سلامتی استفاده کنندگان به ویژه در درازمدت برای آنانکه دائم در محیط استخر هستند می‌باشد.

سازمان بهداشت جهانی^[۷۵] (WHO) میزان کلر را دراستخرها بین ۱ تا ۳ میلی‌گرم در لیتر پیشنهاد کرده است[۱۲۵] و پیشنهاد فدراسیون نجات‌غریق و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران دردامنه ۱ تا ۵/۳ میلی‌گرم در لیتر می‌باشد و با توجه به معیارهای به دست آمده بهترین میزان مقدار کلر ۲ میلی گرم در لیتر می‌باشد که از لحاظ بهداشتی بسیار مناسب می‌باشد و غالب موجودات ذره بینی را از بین خواهد برد [۲و۶۳و۹۱و۱۲۳و۱۲۵] .
ایماندل(۱۳۷۵)، مهدی‌نژاد (۱۳۸۲)، جابری (۱۳۸۲)، اقبالی (۱۳۸۳)، دیندارلو (۱۳۸۴)، باریک بین وهمکاران(۱۳۸۴)، نان‌بخش و همکاران (۱۳۸۴)، استرمان و همکاران (۱۹۸۴)، زکزلوسکی (۱۹۹۴)، الخطیب وصلاح (۲۰۰۳)، اَبدو و همکاران (۲۰۰۵) ورابی وهمکاران (۲۰۰۷) همگی در تحقیقات خود نتیجه گرفته‌اند که مقدار کلر استخرهای مورد مطالعه آنها با استانداردها مطابقت ندارد که در تأیید فرضیه اول می‌باشد.
تعداد دفعات کنترل کلر
بر اساس نتایج تحقیق بین تعداد دفعات کنترل کلر آب استخرها و شاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری درسطح ۰۵/۰ > P وجود دارد وتعداد دفعات کنترل کلر آب استخرها از شاخص استاندارد کمتر است. تعداد دفعات کنترل کلر که از طرف فدراسیون نجات‌غریق جمهوری اسلامی ایران ۳ بار در روز تعیین شده است و انجمن YMCA^[76] عنوان کرد که در استخرهای سرپوشیده حداقل باید هر دو ساعت یک بار آزمایش آب انجام شود اگر چه ساعتی یک بار نتایج بهتری دارد و استاندارد آن ۳ بار در روز می‌باشد [۲و۶۳و۹۱و۱۲۳و۱۲۵]. اقبالی(۱۳۸۳) تعداد دفعات کنترل کلر آب استخرها را کمتر از استاندارد گزارش کرده است. سلیمانی (۱۳۷۶)، عنوان نموده ۵/۷۷ % از استخرها روزانه یک بار جهت آزمایش آب از کلرسنج استفاده می‌کنند و ۱۰% ماهی یک بار و ۱۰% هیچ‌گاه استفاده نمی‌کنند. جابری (۱۳۸۲) تکرار دفعات کنترل کلر باقیمانده را کمتر از ۳ بار در روز عنوان نموده است که نتایج سه تحقیق فوق با این تحقیق مطابقت دارد. بهترین روش کنترل کلر آب استخر با کلرسنج بلافاصله بعد از استفاده یک نوبت از استخر است که دقیقاً مشخص می‌کند آب استخر در چه وضعیتی است.
pH آب
در آزمون فرضیه اول مشخص گردید که بین میزان pH آب استخرها و شاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری وجود دارد و میزان pH آب استخرها از شاخص استاندارد بالاتر است. با توجه به این که بهترین دامنه استاندارد در سطح بین‌المللی بین ۲/۷ تا۶/۷ می‌باشد و در نتیجه بهترین مقدار برای pH آب استخرها عدد ۴/۷ می‌باشد[۶۳و۹۱و۱۲۳و۱۲۵]. در نتایج به دست آمده آب استخرها اکثراً به طرف pH بالا و در نتیجه میل به حالت بازی دارند که این مسأله باعث سوزش پوست، قرمزی و سوزش چشم می‌شود وچنانچه pH بالا طولانی مدت شود باعث ایجاد جرم در صافی‌ها و لوله‌های حرارتی می‌شود و مهمتر از آن pH بالا باعث کاهش بازده کلری است که به منظور ضدعفونی به آب اضافه شده است ودیندارلو (۱۳۸۴) و دادسول (۱۹۹۶) در تحقیقات خود حفظ مقدار pHآب استخرها را در دامنه مناسب یکی از نکات عمده برای پیشگیری از آلودگی میکروبی دانسته‌اند. مهدی‌نژاد (۱۳۸۲)، اقبالی (۱۳۸۳) نان بخش و همکاران (۱۳۸۴) الخطیب وصَلاح (۲۰۰۳) همگی نتیجه گرفته‌اند که مقدار pHاستخرهای مورد مطالعه آنها با شاخص استاندارد مطابقت ندارد که در تأیید این فرضیه می‌باشد.
باریک‌بین وهمکاران (۱۳۸۴)، استرمان و همکاران (۱۹۸۴)، رابی و همکاران(۲۰۰۷) وزکزلوسکی (۱۹۹۴) همگی pH آب اکثر استخرهای مورد مطالعه خود را در حد استاندارد گزارش کرده‌اند که نتایج این تحقیقات با فرضیه اول مطابقت ندارد نتیجه اینکه تنظیم pH یکی از فاکتورهای مهم بهداشتی برای آب استخرها میباشد وعدم رعایت میزان استاندارد آن باعث بسیاری از مشکلات برای شناگران و تأسیسات استخر می‌شود.
در آزمون فرضیه اول مشخص گردید که بین تعداد دفعات کنترل میزان pH آب استخرها وشاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری وجود دارد و تعداد دفعات کنترل میزان pH آب استخرها از شاخص استاندارد کمتر است. به مانند فرضیه دو انجمن YMCA معتقد است که pH آب استخرهای سرپوشیده هر دو ساعت یک بار باید آزمایش شود اگر چه ساعتی یک بار نتایج بهتری دارد، استاندارد تعداد دفعات کنترل میزانpH حداقل ۳ بار در روز می باشد[۲و۸۰و۱۲۵].
بهترین روش پیشنهادی برای کنترل pH آب استخرها بلافاصله هر نوبت استفاده است. با توجه به اینکه شاخص استاندارد برای کنترل pH آب استخر سه بار در روز می‌باشد ولی یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که با توجه به میانگین بدست آمده استاندارد رعایت نمی‌شود. اقبالی (۱۳۸۳) کنترل pH آب را کمتر از سه بار در روز گزارش کرده است. که با این فرضیه مطابقت دارد. جابری (۱۳۸۲) تعداد دفعات کنترل pH آب را سه بار در روز ذکر می‌کند که با فرضیه فوق مطابقت ندارد. نتیجه اینکه برای شفاف ماندن آب استخر و پیشگیری از اسیدی و بازی شدن خارج از استاندارد ضروری است کنترل pH حداقل سه بار در روز کنترل شود.
درجه حرارت آب
در فرضیه اول تحقیق نشان می‌دهد که بین میزان درجه حرارت آب استخرها وشاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری وجود ندارد و درجه حرارت آب استخرها با شاخص استاندارد بالاتر تفاوت وجود ندارد. برای استخرهای شنا سرپوشیده بهترین استاندارد درجه حرارت آب ۲۶ تا ۲۷ درجه سانتی‌گراد می‌باشد[۶۳و۹۱و۱۲۳و۱۲۵]. با توجه به یافته‌های تحقیق میانگین ۲۳/۲۷ درجه سانتی‌گراد، درجه حرارت مناسبی می‌باشد. نتایج تحقیقات باریک بین و همکاران (۱۳۸۴)، زکزلوسکی (۱۹۹۴)، اَبدو و همکاران (۲۰۰۵) نشان می‌دهد که دمای آب استخرهای مورد مطالعه آنها مطابق با استانداردها است، که با این پژوهش مطابقت دارد. اقبالی (۱۳۸۳)، نان بخش و همکاران (۱۳۸۴)، استرمان و همکاران (۱۹۸۴)، الخطیب و صَلاح (۲۰۰۳) و رابی و همکاران (۲۰۰۷) میانگین درجه حرارت استخرهای مورد مطالعه خود را بالاتر از حد استاندارد گزارش کرده‌اند که با این فرضیه مطابقت ندارد.
فدراسیون جهانی شنا استاندارد آب را برای مسابقات رسمی ۲۶ درجه سانتیگراد تعیین کرده است[۸۹]. هر چند برای شنای تفریحی در جامعه ما عادت به آب‌گرم‌تر متداول شده است ولی هر چه آب استخرها گرم‌تر باشد فعالیت ورزشی در آن مشکل‌تر می‌شود و گرم شدن خارج از استاندارد آب استخرها می‌تواند یکی از عوامل مؤثر خراب شدن آب باشد و دلیل آن اثر گرما بر روی عوامل شیمیایی آب مثل pH می‌باشد و آب‌گرم شرایط رشد جلبک‌ها را فراهم می‌کند و باعث ناتوانی و ضعف برای شناگران و جدا شدن املاح بیشتری از بدن آنها و آلودگی بیشتر آب استخر می‌شود.
در این تحقیق مشخص شد که بین میزان فاصله زمانی کنترل میزان درجه حرارت آب استخرها و شاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری وجود دارد. شاخص استاندارد حداقل ۳ بار در روز می‌باشد که باید توسط مسئول فنی یا مدیریت استخر میزان درجه حرارت آب کنترل شود[۲و۶۳و۹۱و۱۲۳و۱۲۵]. اقبالی (۱۳۸۳) کنترل pH آب را کمتر از سه بار در روز گزارش کرده است. سلیمانی (۱۳۷۶) نتیجه گرفته ۵/۶۲% استخرها هیچ‌گاه درجه حرارت را کنترل نمی‌کنند و فقط ۵/۲۷% از استخرها هر روز درجه حرارت آب را کنترل می‌کنند و ۵/۷% یک روز در میان کنترل می‌کنند که یافته‌های فوق با این تحقیق مطابقت دارد. نتیجه اینکه درجه حرارت آب به علت فعل و انفعالاتی که انجام می‌گیرد حداقل ۳ بار در روز ضروری است هر چند اخیراً شناورهای کوچک و بسیار مناسبی که به بازار آمده، می‌‌توان به شکل دائم آن را در داخل استخر قرار داد و هر لحظه درجه حرارت آب را با این شناورهای مخصوص اندازه‌گیری کرد.
شست وشوی معکوس
این تحقیق نشان می‌دهد که بین میزان تکرار شست‌و‌شوی معکوس فیلترها (بک واش) استخرها و شاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری وجود دارد. یافته‌ها نشان می‌دهد که تقریباً در ۱۰۰% استخرها هفته‌ای یک بار بک واش می‌شود و شاخص استاندارد برای این شست و شو هفته‌ای یک بار می‌باشد[۷۴و۸۰)]. سلیمانی، حبیب (۱۳۷۶) نتیجه گرفت که در ۷۰% استخرها عمل بک واش به طور منظم صورت گرفته که با این تحقیق مطابقت دارد. تمیز کردن فیلترها توسط شست و شوی معکوس برای بهداشت آب بسیار ضروری است ولی چنانچه صافی‌ها کهنه باشد تعداد بک واش بالا می‌رود که از لحاظ فنی برای دستگاه تصفیه استخر مضر است.
جاروب استخر
یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بین میزان تعداد دفعات جاروب استخرها و شاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری وجود دارد و تعداد دفعات جاروب استخرها در هفته از میزان استاندارد کمتر است. طبق استاندارد باید همه روزه قبل از استفاده از استخر معمولاً صبح زود استخر جاروب بخورد[۷۴و۸۰]. اقبالی (۱۳۸۳) دفعات جاروب استخرهای تهران را کمتر از شاخص استاندارد گزارش کرده است که با این تحقیق مطابقت دارد. سلیمانی (۱۳۷۶)، نتیجه گرفتند که در ۹۰% استخرها کف استخر به طور منظم جاروب شده است، که با این تحقیق مطابقت ندارد. نتیجه اینکه درطی شب املاح معلق در آب ته‌نشین می‌شود و جاروب صبحگاهی استخرها به بک‌واش، بهداشت و شفافیت آب بسیار کمک می‌کند.
آزمون باکتریولوژی آب
این تحقیق نشان داد که بین تعداد دفعات باکتریولوژی آب ۹۵٪ استخرهای شنای استان گیلان و شاخص استاندارد آن تفاوت معنی‌داری وجود دارد و تعداد دفعات آزمون باکتریولوژی آب استخرهای شنا از میزان استاندارد کمتر است. طبق اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران استاندارد تکرار این آزمون حداقل هفته‌ای یک‌بار می‌باشد که توسط بازرسان بهداشت محیط وزارت بهداشت انجام می‌شود و همچنین نشان دهنده میزان بازرسی بازرسان وزارت بهداشت از استخرها می‌باشد. سلیمانی (۱۳۷۶) اشاره کرده که در ۵۰% استخرها ماهی یک بار و در ۲۰% از آنها اصلاً این آزمایش انجام نمی‌شود و در ۵/۱۷% هر ۱۵ روز یکبار در ۵/۱۲% هفته‌ای یک بار انجام می‌گیرد که با یافته‌های این تحقیق مطابقت دارد. نقاب و همکاران (۱۳۸۳) و باریک بین و همکاران (۱۳۸۴) بر ضرورت نظارت دقیق‌تر مسئولین و متولیان امور بهداشت محیط بر کنترل بهداشتی استخرها و انجام آزمون باکتریولوژی تأکید دارند و در غیاب چنین نظارتی استخرهای آلوده منبع خطر بالقوه‌ای جهت انتقال عفونت‌ها و بیماری‌های قارچی به شناگران به شمار می‌آیند. با توجه به اهمیت کنترل باکتریولوژی آب استخر و پیشگیری از هر نوع آلودگی به خصوص در زمانی که حالت آب بحرانی است باید نمونه آب به آزمایشگاه فرستاده شود و مورد آزمایش قرار گیرد و مدیران استخرها نیز از نتایج این آزمایش مطلع شوند.
شفافیت آب
یافته‌ها نشان می‌دهد بین میزان شفافیت آب استخرها و میزان استاندارد تفاوت معنی‌داری وجود ندارد و اکثر استخرهای مورد مطالعه دارای آب شفافی بوده‌اند که با نتایج تحقیقات نان بخش و همکاران (۱۳۸۴) و الخطیب و صَلاح (۲۰۰۳) تفاوت وجود دارد و شفافیت آب استخرهای مورد مطالعه آنها وضعیت نامطلوبی دارد که با نتایج این تحقیق مطابقت ندارد. جابری (۱۳۸۲) اشاره کرده دلیل کدورت آب استخرها وجود ذرات معلق در آب می‌باشد. در نتیجه شفافیت آب برای تشخیص عمق آب و ایجاد شرایط دلپذیر و خوش‌آیند و مطلوب برای استفاده کنندگان ضروری است.
۵-۳-۲ میزان بهداشت استخرها ( سرویسهای بهداشتی، محوطه رختکن و محوطه داخلی استخرها )
بهداشت استخرها درسه بخش: ۱- بهداشت سرویس‌های بهداشتی ۲- بهداشت رخت‌کن و دوش‌ها ۳- بهداشت محوطه داخلی، در استخرهای نمونه تحقیق مورد بررسی قرار گرفت .
بهداشت سرویسهای بهداشتی
نتایج تحقیق نشان می‌دهد ، بین وضعیت بهداشتی سرویس‌های بهداشتی با مقادیر متوسط و استاندارد تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت بهداشتی سرویس‌های بهداشتی استخرها با میانگین ۷۷/۳ پایین‌تر از حد استاندارد است و از وضعیت نامطلوبی برخوردار است. در تحقیق آذرافروز (۱۳۷۸) ۵۲% استخرها فاقد توالت بهداشتی بودند و در پژوهش جابری و همکاران (۱۳۸۳) ثابت شد که ۴۰% از سرویس‌های بهداشتی سالن‌های ورزشی مشهد فاقد شرایط بهداشتی هستند که با این تحقیق مطابقت دارد. غیر استاندارد بودن وضعیت بهداشتی سرویس‌های بهداشتی باعث انتقال آلودگی از این مکان به آب استخر از طریق استفاده کنندگان می‌شود، باید توجه داشت که با اصلاح این مکان از نظر تعداد دستشویی‌ها، زباله‌دان‌ها، درب‌ها و پنجره‌ها، حوضچه کل، سیستم تهویه و مایع دستشویی می‌توان شرایط استاندارد بهداشتی را به وجود آورد.
بهداشت رخت‌کن و دوش‌ها
نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین وضعیت بهداشتی رخت‌کن و دوش‌های استخرها با مقادیر متوسط و استاندارد تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت بهداشتی رخت‌کن و دوش‌ها با میانگین (۲۸/۴) پایین‌تر از حد استاندارد است. بر اساس تحقیقات ایماندل (۱۳۷۵)، نان بخش (۱۳۸۴)، دیندارلو (۱۳۸۴)، باریک بین (۱۳۸۴)، کاظمی فر (۱۳۸۵) و لیگوری و همکاران (۲۰۰۷) افراد آلوده می‌توانند استخرها را آلوده کنند و یکی از راه‌های جلوگیری از ورود آلودگی قارچی و میکروبی به استخر بهسازی بهداشتی محیط استخر، مخصوصاً قسمت رخت‌کن و دوش‌ها می‌باشد، مهمترین قسمت در جلوگیری از ورود آلودگی به استخر، دوش‌ها می‌باشند که باید از نظر بهداشتی استاندارد باشد. برای استاندارد کردن شرایط بهداشتی قسمت رخت‌کن و دوش‌ها باید کفش‌داری و دمپایی در سایز، تعداد و جنس مناسب، قبل از ورود به رخت‌کن وجود داشته باشد، کمد در ابعاد، تعداد و جنس استاندارد در رخت کن، سیستم تهویه برای رخت‌کن و دوش‌ها به صورت جداگانه و شامپو در کنار هر دوش نیز وجود داشته باشد و تعداد دوش‌ها مناسب با تعداد استفاده کنندگان و دارای شیرآب گرم و سرد با دمای مناسب باشد.
بهداشت محوطه داخلی
نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین وضعیت بهداشتی محوطه داخلی استخرها با میانگین۶۲/۴ از وضعیت مناسب برخوردار است، با توجه به تحقیقات نان بخش (۱۳۸۴) ، دیندارلو (۱۳۸۴) و کاظمی‌فر (۱۳۸۵) یکی ازعوامل آلودگی میکروبی و قارچی استخرها غیر بهداشتی بودن محیط استخر می‌باشد و عدم رعایت بهداشت در محوطه داخلی استخر باعث آلودگی آب استخر می‌شود و با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان انتظار داشت که آلودگی‌های این قسمت به آب استخر منتقل نشود و بر اساس تحقیقات نمری و همکاران (۲۰۰۲)، آنا و همکاران (۲۰۰۴) و کایدوس و همکاران (۲۰۰۸) یکی از موارد مهم بهداشتی محوطه داخلی استخر تهویه مناسب برای دفع گاز کلر منتشر شده از کلر آب استخر می‌باشد و بر اساس تحقیقات نان بخش و همکاران (۱۳۸۴)، دیندارلو (۱۳۸۴) و کاظمی‌فرد و همکاران (۱۳۸۵) از دیگر موارد مهم، وجود حوضچه کلر استاندارد در قسمت ورودی به محوطه داخلی استخر برای جلوگیری از ورود آلودگی است، که موارد فوق در استخرهای مورد مطالعه رعایت شده است.
۵-۳-۳- وضعیت ایمنی استخرها
ایمنی استخرها در سه بخش: ا- ایمنی سرویس‌های بهداشتی ۲- ایمنی رخت‌کن و دوش‌ها ۳- ایمنی محوطه داخلی در استخرهای نمونه تحقیق مورد بررسی قرار گرفت.
ایمنی سرویس‌های بهداشتی
نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین وضعیت ایمنی سرویس‌های بهداشتی با مقادیر متوسط و استاندارد تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت ایمنی سرویس‌های بهداشتی با میانگین ۲۳/۴ پایین‌تر از حد استاندارد است و از نظر ایمنی وضعیت مناسبی برخوردار نیست و این به دلیل لغزنده بودن کف پوش، عدم وجود روشنایی مناسب و وضعیت نامناسب دربها و پنجره‌ها است.
ایمنی رخت‌کن و دوش‌ها
نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین وضعیت ایمنی رخت‌کن و دوش‌ها با مقادیر متوسط و استاندارد تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت ایمنی رخت‌کن و دوش‌های استخرها با میانگین ۶۸/۲ پائین‌تر از حد استاندارد است و قسمت رخت‌کن و دوش‌ها از نظر ایمنی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد و این شرایط به دلیل لغزنده بودن کف‌پوش‌ها، عدم وجود چراغ روشنایی اضطراری، سیستم هشدار دهندۀ آتش‌نشانی و خطر، جاذب سر و صدا، تابلو قوانین و مقررات استفاده از استخر و علائم هشدار دهنده ایمنی در رخت‌کن و دوش‌های اکثر استخرهای مورد مطالعه است.
ایمنی محوطه داخلی
نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین وضعیت ایمنی محوطه داخلی با مقادیر متوسط و استاندارد تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت ایمنی محوطه داخلی استخر با میانگین ۱۰/۳ پائین‌تر از حد استاندارد است و محوطه داخلی استخر از نظر ایمنی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد، مهمترین مکان استخر از لحاظ ایمنی محوطه داخلی استخر است که بر طبق تحقیق هاروار و همکاران (۲۰۰۰) سالانه در آمریکا ۴۸۰۰ نفر شناگر جان خود را به خاطر حوادث در کنار استخرها از دست می‌دهند و تعداد زیادی هم دچار صدمات مغزی می‌شوند در این مکان باید استانداردهای ایمنی به نحو مطلوبی رعایت شود که در غیر این صورت باعث به وجود آمدن حوادث جبران ناپذیری از جمله غرق شدن افراد در استخرها می‌شود، از مهمترین عواملی که باعث ایجاد شرایط غیر استاندارد در این قسمت شده است نامناسب بودن چراغ‌های روشنایی اضطراری، نشانه‌های هشدار دهنده عمق و ایمنی، خط شناور جداسازی قسمت عمیق از کم عمق، سیستم روشنایی، پلکان‌ها و خروجی اضطراری و لغزنده بودن کف‌پوش‌ها می‌باشد. گرین (۱۹۸۰)، نیلسون و فروند (۲۰۰۳) باتزِنهِرت و استیکر (۲۰۰۷) برای جلوگیری از حوادث و ایجاد شرایط ایمنی بیشتر در محوطه داخلی استخر، استفاده از پله‌های دارای حفاظ، کف‌پوش‌های غیر‌لغزنده در پیاده‌روها، نصب تابلوهای هشدار دهنده، از بین بردن لبه‌های تیز در دیوارها و کف‌پوش و جمع آوری وسایل اضافی از سطح استخر را پیشنهاد می‌کنند.
به طور کلی در استخرها وضعیت ایمنی همه بخشها غیر استاندارد و نامطلوب می‌باشد. در تحقیقات رحیمی و همکاران (۱۳۸۱) و الهی (۱۳۸۳) وضعیت ایمنی استادیوم های فوتبال را نامناسب گزارش کرده‌اند و جابری و همکاران (۱۳۸۳) وضعیت ایمنی سالن‌های ورزشی مشهد را در سطح پایین گزارش کرده و در پژوهش پارسی (۱۳۸۶) نیز سطح ایمنی فضاهای ورزشی مدارس کشور را در سطح نامطلوب گزارش کرده است که با یافته‌های این تحقیق مطابقت دارد. هُن (۲۰۰۸)، پرن و همکاران (۱۹۷۷)، فرگوسن و همکاران (۱۹۸۳)، نیلسون و فروند (۲۰۰۳) و لیگوری و همکاران (۲۰۰۷) همگی در تحقیقات خود برای جلوگیری از غرق شدن افراد بر افزایش ایمنی استخرهای شنا تأکید دارند، در نتیجه عدم رعایت استانداردهای ایمنی به معنی عدم پیشگیری کامل از بروز حوادث در استخرها می‌باشد که منجر به بروز آسیب‌ها می‌شود و گاهی ممکن است منجر به مرگ شود.
۵-۳-۴ – میزان امتیاز امکانات معلولین
نتایج تحقیق نشان می‌دهد بین وضعیت استخرها برای استفاده معلولین از استخر با مقادیر متوسط و استانداردها تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت استخرها برای استفاده معلولین با میانگین ۱۵/۲ پایین‌تر از حد استاندارد قرار دارد وضعیت آن کاملاً نامناسب است و نشان می‌دهد که معلولین نمی‌توانند از استخر استفاده کنند یا استفاده از استخر برای آنها بسیار مشکل است و این شرایط به دلیل عدم وجود نردبان مخصوص برای ورود معلولین به داخل آب و تجهیزات الکتریکی برای جابه‌جایی معلولین، محل تعویض لباس و دوش‌گرفتن مخصوص معلولین، توالت مخصوص معلولین و نبود رمپ در ورودی اکثر استخرهای مورد مطالعه است.
۵-۳- ۵- وسایل ایمنی‌و‌نجات
نتایح تحقیق نشان می‌دهد بین وضعیت وسایل ایمنی‌ و‌ نجات با مقادیر متوسط و استانداردها تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت وسایل ایمنی و نجات با میانگین ۹۲/۲ پائین‌تر از حد استاندارد است، منظور از وسایل ایمنی و نجات وسایلی است که ناجیان غریق برای نجات افراد از غرق شدن از آن استفاده می‌کنند(حلقه نجات ، بویه و عصای نجات) و وسایل کمک‌های اولیه (برانکارد، کپسول اکسیژن و جعبه کمک‌های اولیه) می‌باشد. بر طبق تحقیق گرین (۱۹۸۰) کمبود وسایل کمک‌های اولیه باعث افزایش آسیب‌های نخایی در استفاده‌ کنندگان از استخر می‌شود. سلیمانی (۱۳۷۶) وضعیت وسایل و تجهیزات نجات و کمک‌های اولیه در سطح پایین گزارش کرده است که با نتایج این تحقیق مطابقت دارد.
۵-۳-۶- میزان ویژگیهای مسابقه‌ای استخرها
نتایج تحقیق نشان می‌دهد، بین وضعیت استخرها برای برگزاری مسابقات شنا با مقادیر متوسط و استاندارد تفاوت معنی‌داری وجود دارد و وضعیت استخرها برای برگزاری مسابقات شنا با میانگین ۱/۲ پایین‌تر از حد استاندارد است و بیشتر استخرهای مورد مطالعه را فقط می‌توان برای شنای تفریحی و آموزش شنا استفاده کرد و برای برگزاری مسابقات شنا مناسب نمی‌باشند واین شرایط به دلیل غیر استاندارد بودن طول و عرض و عمق کاسه استخر عدم وجود یا نامناسب بودن خط T شنا، سکوی استارت و سکوی تماشاچی در اکثر استخرهای مورد مطالعه می‌باشد. الهی (۱۳۸۳) وضعیت امکانات و ویژگی‌های زمین مسابقه استادیوم‌های فوتبال را نامناسب گزارش کرده است که با این تحقیق مطابقت دارد.
۵-۳-۷- وضعیت نیروی انسانی (مدیران-مسولان فنی و ناجیان)
نتایج تحقیق نشان می‌دهد که متوسط سن مدیران ۵۲/۳۹ سال می‌باشد، درحالیکه مسن‌ترین مدیر ۵۹ و جوانترین مدیر ۲۷ سال سن دارد. میانگین سابقه کار مدیران ۶۷/۴ سال می باشد، اما حداکثر و حداقل سابقه کار مدیران به ترتیب ۲۱ و ۱ سال می‌باشد. همه استخرهای استان گیلان دارای مدیریت می‌باشند که از این تعداد ۷ استخر فقط مدیر مرد دارد و فاقد مدیر زن میباشد و ۱۴ استخر، هم مدیر مرد و هم مدیر زن دارد ، اما هیچ کدام از استخرهای استان گیلان دارای مدیر زن به تنهایی نمی‌باشد. مدرک تحصیلی بیشتر مدیران لیسانس( ۱۳ استخر) می‌باشد و مدیران ۱۲ استخر از ۲۱ استخر در رشته تحصیلی تربیت بدنی تحصیل کرده‌اند و نهایتاً مدیران ۱۸ استخر از ۲۱ استخر در دوره های آموزشی و تخصصی استخرداری شرکت نکرده‌اند.
ولی مشکل اصلی عدم شرکت در دوره‌های آموزش مدیریت استخرها است که طبق آئین نامه فدراسیون نجات غریق مدیران استخرها باید هر ساله قبل ازشروع فصل شنا در دوره‌های آموزشی مدیریت استخر که توسط هیأت نجات‌غریق استان برگزار میشود شرکت کنند و در پایان دوره گواهینامۀ مدیریت استخر را از هیأت نجات غریق استان دریافت کنند اما هیچ دوره‌ای تاکنون ازطرف هیأت نجات غریق استان گیلان برگزار نشده است.
آنا و همکاران (۲۰۰۷) به این نتیجه رسیدند که به وسیله آموزش کارکنان می‌توان از وقوع بیماری که در اثر تماس با گاز کلر هوای استخرهای سرپوشیده به وجود می‌آید جلوگیری کرد، الخطیب وصَلاح (۲۰۰۳) به این نتیجه رسیدند که یکی از راه‌های بهبود کیفیت آب استخرهای شنای آموزش مدیران و مالکان استخرها است. جابری (۱۳۸۲) به این نتیجه رسید بی‌اطلاعی مسئولین استخرها از کاربرد روش‌های صحیح کلر زنی باعث زیاد شدن میزان کلر از حد استاندارد شده است. مهدی نژاد (۱۳۸۲) به این نتیجه رسید که عدم آگاهی متصدیان استخرها از شرایط مطلوب استخر باعث گردیده که pH و کلر باقی مانده آب در اکثر موارد در حد مطلوب نباشد. نوریان و همکاران (۱۳۸۳) بیان کردند که با آموزش مدیران استخرها می‌توان با آلودگی‌های قارچی به نحو صحیح برخورد نمود. کایدُس وهمکاران (۲۰۰۸) به این نتیجه رسیدند که با آموزش و صدور گواهینامه برای همه مدیران استخرهای عمومی می‌توان از شیوع بیماری در میان بچه‌ها جلوگیری کرد.
همچنین نتایج تحقیق نشان میدهد که متوسط سن مسولان فنی استخرها ۱۳/۴۶ سال می‌باشد، درحالیکه مسن‌ترین مسول فنی ۵۷ و جوانترین ۳۱ سال سن دارد. و میانگین سابقه کار مسولان فنی ۷۳/۱۲ سال می‌باشد، اما حداکثر و حداقل سابقه کار مسولان فنی به ترتیب ۳۱ و ۲ سال می‌باشد. تعداد ۱۵ استخر از ۲۱ استخر در استان گیلان دارای مسئول فنی میباشد و تعداد ۶ استخر از ۲۱ استخر مسئول فنی ندارد. مدرک تحصیلی مسولان فنی۱۱ استخر لیسانس و ۴ استخر پایین‌تر از لیسانس می‌باشد ۱۰۰% مسئولین فنی استخرهای استان گیلان ( ۱۵ ) استخر در رشته غیر تربیت بدنی تحصیل کرده‌اند و نهایتاً از تعداد ۱۵ مسول فنی ۱۲ مسئول در دوره‌های آموزشی و تخصصی استخرداری شرکت نکرده‌اند و فقط ۳ مسئول فنی مدرک تخصصی دارند.
در بخش منجیان‌غریق نتایج تحقیق نشان داد که در ۱۲ استخر از ۲۱ استخر استان گیلان سرمنجی زن و مرد وجود دارد و ۱ استخر فقط سر‌منجی مرد دارد و ۴ استخر فقط سرمنجی زن دارد و ۴ استخر نیز اصلا سرمنجی زن یا مرد ندارد. در قسمت آقایان ۶۲% استخرها تعداد ناجیان متناسب با ابعاد استخر میباشد و در قسمت بانوان ۶۶% استخرها تعداد ناجیان متناسب با ابعاد استخر میباشد. و این خطر جدی برای استفاده کنندگان از استخر می‌باشد که باید از طریق هیأت نجات‌غریق استان با این استخرها برخورد شود.
با توجه به تحقیقات نامبرده عدم آموزش مدیران و مسئولین فنی باعث بسیاری از مشکلات در استخرها می‌شود و ممکن است یکی از دلایل مهم نامطلوب بودن وضعیت ایمنی و بهداشتی استخرهای استان گیلان مدیریت ضعیف استخرها باشد. زیرا بر طبق تحقیق دادسول (۱۹۹۶) اگرمدیریت ضعیف باشد می‌تواند شرایطی ایجاد شود که استخرها آلوده شوند و یا از نظر ایمنی دچار حادثه شوند و بر طبق تحقیق لاتوئر (۲۰۰۵) دانش کم مدیران در مورد عوامل ایمنی و بهداشتی استخرها سلامتی استفاده کنندگان را به خطر می‌اندازد.
۵-۴- پیشنهادهای تحقیق