y: سطح درآمد
a: ضریب پارتو
می­باشد. بررسی­های انجام شده در زمینه توزیع پارتو نشان می­دهد که این توزیع فقط برای بیان الگوی توزیع درامد در گروه ­های بالای درآمدی قابل استفاده است، لذا استفاده از این توزیع غالباً منجر به برآورد کمتر درجه نابرابری توزیع درآمدها می­ شود.

اندازه ضریب پارتو(a) بین یک(نابرابری کامل) و بی­نهایت (برابری کامل) تغییر می­ کند. بنابراین هرچه این ضریب بزرگتر باشد، توزیع درآمد مربوط به آن متعادل­تر است. برای محدود نمودن دامنه تغییرات ضریب پارتو(a) می­توان از اندازه  به­عنوان شاخص نابرابری درآمد استفاده کرد که اصطلاحاً “شاخص پارتو” نامیده می­ شود. به­این ترتیب اندازه شاخص پارتو بین صفر(برابری کامل) و یک (نابرابری کامل) تغییر می­ کند. همچنین بین ضریب پارتو و ضریب جینی توزیع درآمد رابطه تقریبی  = G وجود دارد. (همان منبع، ۱۳۷۱، ۹۳)^[۱۷].
۷-۲-۳-۲ ضریب آتکینسون۲
آتکینسون سعی کرده است، با بهره گرفتن از قضاوت­های ارزشی، معیاری دستوری برای اندازه ­گیری نابرابری توزیع درآمد ارائه دهد. وی به­نحوی مسائل مربوط به رفاه اجتماعی را در نابرابری توزیع درآمد، وارد کرده است. معیار آتکینسون بر مبنای زیان ایجاد شده در رفاه اجتماعی، در نتیجه نابرابری استوار است. وی رفاه اجتماعی را از حاصل­جمع مطلوبیت­های تمام افراد جامعه به­دست می ­آورد. آتکینسون معتقد است، مطلوبیت افراد به دو عامل بستگی دارد:
۱) درآمد اشخاص
۲) اجتناب جامعه از نابرابری
اگر فرض نزولی بودن مطلوبیت نهائی درآمد صادق باشد، در نتیجه یک توزیع مجدد درآمد از ثروتمند به فقیر، رفاه اجتماعی جامعه افزایش خواهد یافت. وی ضریب خود را بر مبنای از دست دادن میزان درآمد جامعه، به­منظور برابری بیشتر محاسبه نموده­ است. این ضریب که در حقیقت” معیار معادل توزیع برابر^[۱۸] ” است، نشان می­دهد جامعه چه میزان از درآمد کل خود را مایل است به­منظور رسیدن به درآمدهای مساوی از دست بدهد.
اگر سطح درآمد معادل توزیع برابر را با   ، و متوسط سطح درآمد جاری را با   نشان دهیم می­توان ضریب آتکینسون را به­ صورت ذیل نوشت:

مقدار عددی این ضریب بین صفر تا ۱۰۰  تغییر می­ کند. هنگامی که ۰=A است، برابری به صورت کامل وجود دارد زیرا  خواهد بود؛در حالی که اگر  ۱۰۰ =A باشد نابرابری به­ صورت کامل وجود خواهد داشت. بنابراین هر چه میزان A بیشتر باشد، درجه نابرابری بیشتر می­ شود. همچنین برای یک توزیع مشخص، هرچند میزان اجتناب از نابرابری افزایش یابد، مقدار A افزایش خواهد یافت. (جعفری صمیمی، ۱۳۷۱، ۱۳۵)^۲.
۴-۲ شواهدی از نابرابری در جهان
جدول (۱-۲)، میزان تولید ناخالص ملی سرانه و سهم گروه ­های بیست درصدی درآمدی را برای چند کشور کم درآمد، با درآمد متوسط و پر درآمد نشان می­دهد. گرچه روش­های جمع­آوری اطلاعات، درجه شمول و تعاریف ویژه درآمد ممکن است از یک کشور به کشور دیگر متفاوت باشد، ارقام ارائه شده در این جدول به­ طور تقریبی وسعت نابرابری در این کشورها را نشان می­دهد. از بررسی دقیق این جدول نتایج مشخص و جالبی به­دست می ­آید:
۱) در کلیه کشورها، اعم ازکم­درآمد و ثروتمند درجاتی از نابرابری وجود دارد.
۲) کشورهای سوسیالیستی مانند لهستان و مجارستان دارای بالاترین درجه برابری هستند.
۳) کشورهای توسعه یافته، در مجموع توزیع درآمد نسبتاً عادلانه­تری دارند تا اکثر کشورهای جهان سوم. این امر عمدتاً به­این دلیل بوده است که اکثر کشورهای پیشرفته اقتصادی قادر بوده ­اند که در طول سال­ها مکانیسم­های موثرتری را برای انتقال قسمتی از درآمد ثروتمندان به فقرا به ­وجود آورند. برای مثال، نرخ­های تصاعدی مالیت بر درآمد همراه با هزینه­ های عمومی، پرداخت­های تأمین اجتماعی، حقوق بیکاری، کوپن­های مواد غذایی و سایر پرداخت­های رفاهی به افراد بسیار فقیر روش­هایی است که برای معتدل کردن اختلافات وسیع درآمد، که معمولاً در جریان فعالیت اقتصاد خصوصی به ­وجود می ­آید، به­کار برده می­ شود. چنین مکانیسم­های انتقال درآمدی یا هنوز در اکثر کشورهای در حال توسعه موجود نیست و یا به­نحو غیر موثری عمل می­ کند.
۴) کشورهای جهان سوم، همانطور که به­وسیله دامنه وسیع ضرایب جینی نشان داده شده است، تنوع قابل توجهی در درجه نابرابری درآمدشان دارند. (تودارو، ۱۳۷۰، ۲۲۵)^۱.
جدول (۱-۲) : توزیع درآمد در چند کشور جهان (سهم درآمدی بیستک­های مختلف)