۱۰- تنفَّسَ الصّبحُ بأزهارها عن ضاحکِ اللّون زکیِّ الأریج ( همان، ص۴۳۹ )
صبح از گلهای خوشرنگ و خوش بوی آن باغ نفس می کشد .
شاعر عبارت « تنفّس الصّبح » را از آیه ۱۸ سوره ( تکویر ) أخـذ کرده است : « و الصُّبحِ
إذا تَنَفَّس » .
۱۱- بلد کان آمنا مطمئنا فرماه القضاء بالزلزال ( همان ، ص۴۵۰)
سرزمینی آرام و ساکن بود که قضای الهی آن را دچار زلزله کرد .
ابراهیم درآوردن عبارت « بلد کان آمنا مطمئنّا » متأثر از آیه ۱۲۶ سوره( البقره ) می باشد:
« ربّ اجعَل هذا بَلَداً آمِناً » .
۱۲- حُسِبوا فی الرجال ، هل کانت الأنعام إلّا لِمِثلهم أشباها ؟ ( همان ، ص ۲۹۹ )
آنها از جمله مردان پنداشته شدند ، آیا چهارپایان شبیه آنها نیستند ؟
در بیت ذکر شده ابراهیم نظر بـه آیـه ۴۴ سوره ( الفرقـان ) دارد : « أم تَحسَـبُ أنَّ أکثـرَهُم
یَسمَعُونَ أو یَعقِلُونَ إن هُم إلّا کَالأنعامِ بَل هُم أضَلُّ سَبیلاً » .
۱۳- کلکم بارعٌ بلیغٌ – بحمد الله - طَبٌّّ بحالنا و دواها ( همان ، ص۳۰۰ )
همه شما شکر خدا متخصص وطبیب و داروی حال ما هستید .
« حمـد الله » در تأثیـر از آیـه ۴۳ سوره ( الأعراف ) نوشتـه شـده است : « وَ قالوُا الحَمـدُ للّه
الّذی هَدانَا » .
۱۴- و إذا الرشادُ مِن الضلاله و العمی و من الشّقاق تآلف و إخاء ( همان، ص۳۱۰)
و اگر هدایت از گمراهی پدید می آید پس الفت و برادری حاصل جدایی است .
شاعـر در نوشتن عبارت « تآلف وإخاء » بـه آیـه ۱۰۳ سوره ( آل عمران ) نظرداشته است :
« فَألَّفَ بَینَ قُلُوبِکُم فَأصبَحتُم بِنعمَتِهِ إخواناً » .
۱۵- هجرتُ الدّارَ أضربُ فی فضاء الله لولاکِ ( همان ، ص ۳۵۹ )
اگر تو نباشی سرا یم را ترک می کنم و در فضای الهی گام بر می دارم ( سر به بیابان می گذارم ) .
عبارت « أضرب فی فضاء الله » در تأثیر از آیه ۲۰ سوره ( الزمل ) نوشته شده است : « وَ
آخَرُونَ یَضرِبونَ فی الأرضِ » .
۱۶- وا حنینی إلی دیارک و الرّمان دانٍ یُظَلُّ أهل الدیار ( همان ، ص۳۷۳)
آه و اشتیاق من به خاطر دیار توست ، دیاری که انارهای خم شده و سرسبز سایه خود را بر سر اهل آن
گسترانده است .
« الرّمان دانٍ » تعبیری است که در تأثیر از آیه ۲۳ سوره ( الحاقـه ) آمـده است : « قُطُوفُهـا
دانِیهٌ » .
۱۷- هواکِ أصبحَ نَسیاً کلوعتی منسیّاً ( همان ، ص ۴۱۹ )
عشق تو همانند سوز و گداز من برای همیشه فراموش خواهد شد .

شاعر در بـه کاربردن عبارت « أصبح نسیا …منسیّا » نظر به آیه ۲۳ سوره ( مریـم ) دارد :
« وَکُنتُ نَسِیاً مَنسِیّاً » .
۱۸- و ما ظننتُ فُؤادی إلّا اهتدَی و أنابا ( همان ، ص۴۲۰ )
یقین دارم که قلبم هدایت شده و توبه کرده است .
طوقان در ذکر افعال « اهتـدی وأنابـا » متأثـرازآیـه ۱۳ سوره ( الشوری ) بـوده اسـت : « وَ
یَهدی إلیهِ مَن یُنِیبُ » .
۱۹- و أنت المفرّجُ کربَ الضعیفِ و أنت المجیرُ من العادیه ( همان ، ص۴۲۷ )
و تو برطرف کننده رنج انسان ضعیف و پناهگاه او در مقابل مصیبت و بدبختی هستی .
« أنت المجـیر » در تأثیـر از آیـه ۸۸ سـوره ( المؤمنـون ) نوشته شده است : « وَ هُوَ یُجیرُ وَلا
یُجارُ عَلَیهِ » .
۲۰- حنَوتَ علی امِّ اللغات فَصُنتَها و کنت لها الصَّرحَ المنیعَ الممرّدا (همان،ص۴۵۸ )
و تو نسبت به مادر زبانها ( عربی) مهر ورزیدی و آن را حفظ کردی و و برایش قصری بلند و دست نیافتنـی
شدی .
تعبیر « الصّرح الممرّدا » بر گرفته از آیه ۴۴ سوره ( النّمل ) است : « قالَ إنَّهُ صَرحٌ مُمَرَّدٌ »
۲۱- أو علی الصدر یستوی فوق عرشین … مکینا مؤیّدا سلطانه ( همان ، ص۵۰۱)
و او بر بالای دو عرش مستقر است در حالی که سلطه اش قوی و محکم است .
در عبارت « یستوی فوق عرشین مکینا » شاعـر متأثـر از آیـه ۲۰ سوره ( التکویر ) بوده
است : « ذی قُوَّهٍ عِندَ ذِی العَرشِ مَکینٍ » .
۲۲- هکذا یسلک المحب طریق الخوف أمنا و یَحسبُ الرشد غیّاً ( همان، ص۵۰۳)
عاشق این چنین راه ترس رابا اطمینان می پیماید و هدایت را گمراهی می پندارد .
ابراهیم در نوشتن عبارات « الخوف أمنا » و « یحسب الرشد غیّاً » متأثر از آیات ۴ سوره