۴- اکسید کردن مستقیم گروه های سولفیدریل موجود در یک مولکول گلوتنین [۳۰].
اسید آسکوربیک معمولاً به شکل متبلور دارای رنگ سفید و تا حدی متمایل به زرد است. این ترکیب در حالت فیزیکی مذکور و تحت شرایط آزمایشگاهی دچار تغییرات کمی می شود و در غیاب اکسیژن و سایر عوامل اکسید کننده نسبت به گرما مقاوم است[۸۷]. آسکوبیک اسید از نظر شیمیایی احیاء کننده است و تنها در هنگام تبدیل شدن به دهیدروآسکوربیک اسید با بهره گرفتن از اکسیژن اتمسفر قادر به ایفای نقش خود به عنوان اکسید کننده است[۳۰]. اثر دهیدروآسکوربیک اسید کمتر به فشار اکسیژن موجود در اتمسفر بستگی دارد[۸۷]. از آسکوربیک اسید به عنوان اصلاح کننده آرد، به ویژه در روش های مکانیکی تهیه خمیر استفاده است[۱۹]. این نکته حائز اهمیت می باشد که استفاده از سیستم های مدرن یا سنتی مخلوط کردن روی تاثیر آسکوربیک اسید اثر دارد[۳۰]. سیستم تهیه نان کرلیوود[۵۴] بیشترین نیاز را به عامل اکسید کننده دارد از طرفی توجه به این نکته که خمیرهای محتوی مخمر به دلیل مصرف سریع و بالای اکسیژن توسط مخمر ، استفاده از آسکوربیک اسید به تنهایی گزینه مناسبی برای خمیرهای تهیه شده به طریق مکانیکی مانند سیستم تهیه نان کرلیوود نیستند. آسکورییک اسید برای ایفای نقش به عنوان اکسید کننده علاوه بر اکسیژن به آسکوربیک اسید استراز نیز نیاز دارد[۳۰و۸۷]. با بهره گرفتن از مقادیر ناچیزی از ال- آسکوربیک اسید و ال- سیستئین در خمیر، انرژی مورد نیاز در سیستم تهیه خمیر کرلیوود کاهش می یابد. ال- سیستئین به عنوان عامل احیاء کننده عمل کرده و زمینه ایجاد پیوندهای دی سولفیدی را توسط ال- آسکوربیک اسید فراهم می کند[۵۱].
مکانیسم اثر آسکوربیک اسید در سیستم های تهیه خمیر به روش های مکانیکی متفاوت است و دو فرضیه های مهم مطرح شده در این زمینه عبارتند از:
۱- ایجاد پیوندهای هیدروژنی در خمیر
۲- ایفای نقش از طریق خاصیت آنتی اکسیدانی و حفاظت از بعضی ترکیبات چربی که دارای نقش مهمی در زمینه کیفیت و حجم نان هستند[۵۱].
امروزه مخصوصاً بعد از ایجاد ممانعت در مصرف برومات پتاسیم تنها از اسید آسکوربیک، که در خمیر به صورت ترکیب اکسید کننده ظاهر می شود، در صنعت نانوایی استفاده می شود. کاربرد دیگر اکسیدکننده های یاد شده، به دلیل این که سبب از بین بردن ویتامین های آرد گشته، و نیز در مواردی اثر سرطان زایی از خود نشان داده اند، در برخی از کشور ها ممنوع اعلام شده است[۳۰و۸۷]. بر خلاف اثر برومات و یدات، اثر ال-آسکوربیک اسید در خمیر به وسیله حضور مخمر کاهش می یابد، که این امر به دلیل ایجاد شرایط بی هوازی شدید توسط مخمر می باشد[۸۷].
یادما و پرستون اعلام کردند که اثر بهبود دهندگی اکسیدکننده ها را می توان به عملکردشان روی گلوتن، که باعث تشکیل شبکه گلوتن و افزایش نگهداری گاز می شود، نسبت داد. این دو پژوهشگر در بررسی های خود به این نتیجه رسیدند که اثر این ترکیبات بیشتر هنگام پخت آشکار می شود، به گونه ای که سبب افزایش حجم نان گشته و امتیاز نهایی نان را افزایش می دهند[۱۱۷].
تری پپتیدی به نام گلوتاتیون (GSH) یکی از ترکیبات دارای گروه سولفیدریل در آرد است که شامل سه اسید آمینه سیستئین، گلایسین و اسید گلوتامیک است. تبادلات سولفیدریل- دی سولفید به طور طبیعی در خمیر آرد گندم بین مولکول های گلوتن و گلوتاتیون انجام می شود، در اثر این عمل ساختمان گلوتن پس از د- پلیمریزاسیون تخریب شده و خواص رئولوژیکی خمیر تضعیف می شود[۱۰].
مکانیسم عمل اسیدآسکوربیک به عنوان یک بهبود دهنده، به این ترتیب است که نخست اسیدآسکوربیک با حضور اکسیژن به دهیدروآسکوربیک اسید تبدیل می شود. همزمان با این واکنش، گلوتاتیون(GSH) که یک تری پپتید طبیعی درآرد می باشد، توسط آنزیم گلوتاتیون د هیدروژناز به گلوتاتیون دی سولفید (GSSG) تبدیل می شود. این واکنش سرانجام تبادل دی سولفید میان گلوتن و گلوتاتیون را مختل می سازد. GSSG با گروه تیول پروتئین طی مخلوط کردن واکنش می دهد ولی طی تحقیقات مشخص شده است که این واکنش فاقد اثرات منفی روی رئولوژی خمیر است[۱۰، ۴۲، ۵۱ و۱۰۳].
شکل۱- ۲- عمل آسکوربیک اسید در خمیر حاصل از آرد گندم[۱۰، ۴۲، ۵۱ و۱۰۳].
د هیدرو آسکوربیک اسید می تواند به طور غیر آنزیمی گروه های SH گلوتاتیون را در pH بالاتر از ۷ اکسید کند که این pH بالاتر از pH طبیعی خمیر است[۶۸]. یکی از مکانیسم های مطرح شده در ارتباط با اثر بهبود دهندگی آسکوربیک اسید اثر ممانعتی آن روی آنزیم پروتئاز است. از طرفی آنزیم دهیدرو آسکوربات ردوکتاز که نام های دیگری مانند گلوتاتیون دهیدروژناز، GSH-DH و ۱. ۵ . ۸ . ۱ EC دارد، نقش عمده ای در زمینه اثر بهبود دهندگی ال- آسکوربیک اسید یا ال- د هیدروآسکوربیک اسید دارد[۴۲].
میزان مصرف اسیدآسکوربیک به عنوان یک عامل بهبود دهنده تابع نوع آرد، یا به طور دقیق تر میزان خاکستر، مقدار و کیفیت گلوتن و شرایط تهیه خمیر، به ویژه نوع و زمان آمیختن است[۱۰۰]. مطالعات صورت گرفته توسط میلار در سال ۱۹۹۹ نشان داد که غلظت مناسب آسکوربیک اسید به کیفیت آرد مصرفی بستگی دارد[۸۲]. غلظت ۱۲۰ پی پی ام آسکوربیک اسید در pH برابر ۸۵/۵ و دمای ۳۵ درجه سانتیگراد سرعت اثرگذاری ۴/۱ برابر را نسبت به دمای ۲۳ درجه سانتیگراد نشان می دهد[۵۱]. در آردهایی با درجه استحصال پایین مقدار کمتری گلوتاتیون وجود دارد و در این حالت عمل بهبود دهندگی د هیدرو آسکوربیک اسید به اکسید کردن گروه های گوگردی پروتئین آرد نسبت داده می شود[۱۰]. از سویی، اسیدآسکوربیک باید به مقدار لازم مصرف شود، و چنانچه بیش از حد مناسب استفاده شود، نه تنها اثر بهبود دهندگی ندارد، بلکه همان طور که قبلاً اشاره شد آثار زیان باری از خود نشان می دهد و سبب سفت شدن خمیر، کاهش حجم نان، و نامطلوب شدن بافت درونی نان می شود[۷]. مقدار مصرف اسید آسکوربیک از نظر سلامت مصرف کننده محدودیت ندارد اما در عمل حدود ۵۰ تا ۷۵ پی پی ام کافی است. در غیاب اکسیژن در روش های بسته تهیه خمیر اثرات ویتامین عبارت است از:
۱- افزایش حجم نان به میزان ۷ درصد
۲- بازدهی بیشتر
۳- نگهداری گاز بیشتر
۴- بهبود وضعیت ثبات خمیر
۵- حفظ شکل نان
۶- بهبود ساختار نان[۹].
غلظت ۶۰ پی پی ام آسکوربیک اسید ظرف مدت ۱۵ دقیقه در خمیر کاملاً از بین می رود. گرنت و همکاران گزارش کردند که این غلظت موثرترین غلظت برای بهبود شیمیایی خمیر است و با افزایش غلظت آسکوربیک اسید به زمان بیشتری برای واکنش نیاز است. همچنین مناسب ترینpH برای اثر بخشی آسکوربیک اسید ۳/۶ است. آن ها همچنین گزارش کردند که نمک در غلظت پایین به عنوان بازدارنده عمل می کند ولی سیستئین اثر بازدارندگی ناچیزی دارد و برومات فاقد هر نوع اثری روی آسکوربیک اسید است. همچنین چربی های محلول در کلروفرم هیچ نوع اثری بر آسکوربیک اسید ندارند ولی چربی های محلول در ۱- بوتانول باعث بازدارندگی به میزان ۶۰ درصد می شوند[۵۱]. اثر بهبود دهندگی آسکوربیک اسید روی خمیر تقریباً بلافاصله پس از مخلوط کردن و تا حدی طی۳۰ تا ۱۲۰ دقیقه اول مدت زمان استراحت خمیر است[۴۲]. افزایش زمان مخلوط کردن خمیر حاوی د هیدرو آسکوربیک اسید، می تواند اکسیداسیون گروه های تیول را افزایش دهد ولی نتایج نشان می دهد که بعد از ۱۰ دقیقه این افزایش خیلی مشخص و قطعی نیست، ضمن این که خمیر حاوی د هیدروآسکوربیک اسید، چنانچه به مدت ۶۰ دقیقه استراحت داده شود، عمل اکسید شدن گروه های تیول خیلی سریع انجام می گیرد و پس از آن مدت ، درجه اکسیداسیون به طور سریع کاهش می یابد[۱۰]. با در نظر داشتن مکانیسم اثر بهبود دهندگی، می توان چنین تصور کرد که عوامل زیر نقش عمده ای در خصوصیات بهبود دهندگی اسید آسکوربیک دارند :
۱- کیفیت پروتئین آرد ( مقدار گروه های دی سولفیدی و تیولی در گلوتن)
۲- درجه استحصال آرد ( که هر چه بیشتر باشد مقدار اسید آسکوربیک بیشتری مورد نیاز است).
۳- مقدار گلوتاتیون موجود در آرد
۴- شرایط فرایند( روش ، حرارت و زمان مخلوط کردن).
۵- مقدار اسید آسکوربیک استفاده شده[۴۰].
کونی نوری و ماتسوموتو گزارش کردند که مکانیسم اثر بهبود دهندگی اسید آسکوربیک فقط مخصوص ال- آسکوربیک اسید است و دی- آسکوربیک اسید هیچ گونه اثر بهبود دهندگی در خمیر ندارد[۶۹]. ضمن این که ایزو آسکوربیک اسید (IAA) نیز نمی تواند به عنوان یک عامل بهبود دهنده در کیفیت نان موثر باشد[۱۰۹]. الدالین در سال ۲۰۰۸ گزارش کرد که افزایش ۴۰ پی پی ام آسکوربیک اسید در نان موجب پایداری خمیر در طی مخلوط کردن و افزایش شدید قابلیت جذب آب آرد می شود. استفاده از غلظت ۴۰ یا ۶۰ پی پی ام اسکوربیک اسید باعث افزایش الاستیسیته خمیر به مقدار دو برابر نسبت به نمونه شاهد شد. از طرفی افزایش ۴۰ پی پی ام اسید آسکوربیک باعث بهبود شکل قرص نان، رنگ و شکل ظاهری بهتر پوسته شد اما هیچ تفاوت معنی داری در خواص درونی نان های حاصل شده ایجاد نکرد. استفاده از بهبود دهنده ای که در سطح تجاری با نام ۲-C به فروش می رسد و عمدتاً حاوی مالت، سدیم فسفات، آرد سویا و آمیلاز است به همراه ۴۰ پی پی ام آسکوربیک اسید بهترین خصوصیات حسی درونی و بیرونی را در نان حاصل کرد. آلدالین همچنین گزارش کرد که نگهداری نان ها در دمای اتاق باعث افزایش بیاتی نان می شود[۱۹]. ویدانگ در سال ۱۹۹۵ برای مشخص کردن اثر دو ایزومر آسکوربیک اسید روی خصوصیات رئولوژیکی خمیرهای نان حاصل شده از گندم یک رئومتر دینامیکی استفاده کرد. او متوجه شد که ال- ترئوآسکوربیک اسید[۵۵] از نظر رئولوژیکی به مراتب موثرتر از دی- اریتروآسکوربیک اسید[۵۶] عمل می کند که این امر احتمالاً به دلیل حضور گلوتاتیون دهیدروژناژ فعال[۵۷] در آرد گندم است[۱۱۹].
الدالین در سال ۲۰۰۸ نشان داد که با بهره گرفتن از ۵/۰ درصد C-2 و ۴۰ پی پی ام آسکوربیک اسید نان های حاصل شده بیشترین امتیاز را در ارزیابی حسی کسب کردند. این نتیجه مشابه نتیجه حاصل شده از تحقیق ویدانگ در سال ۱۹۹۵ و برومر در سال ۱۹۹۶ می باشد[۱۹و۱۱۴]. افزایش لسیتین و روغن قنادی به مقدار ۲۵/۰ گرم در هرکیلوگرم آرد به همراه ۷۵ پی پی ام آسکوربیک اسید و ۲ پی پی ام آمیلاز باعث بهبود کیفیت نان می شود] ۱۹[. مطالعات انجام شده نشان می دهد که استفاده از آسکوربیک اسید باعث بهبود الاستیسیته و مقاومت خمیر حاصل شده از آردهایی با کیفیت متوسط و ضعیف می شود، به گونه ای که مقاومت خمیر به ورز دادن و ظرفیت نگهداری گازآن بهبود می یاید و نان حاصله فرم و شکل بهتری خواهد داشت. استفاده از آسکوربیک اسید باعث تولید نانی با رنگ روشن تر، حجم و بافت مطلوب تر می شود[۳۲]. افزایش مقدار آسکوربیک اسید در محدوده ۱۰۰ تا ۲۰۰ پی پی ام باعث افزایش حجم نان و بافت مغز نان بهتر در آرد تجاری می شود[۱۹].
در سال ۱۹۹۹ میلر و هاسنی گزارش کردند که در نتیجه استفاده از آسکوربیک اسید G’ مدول و G” ویسکوز افزایش و تانژانت زاویه فازی(tg δ) که می توان توسط رئومتر دینامیکی اندازه گرفت کاهش می یابد[۸۲ و۸۳]. باید توجه کرد که G’ بالاتر و tg δ کمتر خمیر تیمار شده با آسکوربیک اسید به معنای انعطاف پذیری بیشتر، مقاومت بیشتر و خواص رئولوژیکی بهتر در مقایسه با نمونه شاهد می باشد[۳۲]. تست آرامش[۵۸] نشان می دهد که استفاده از آسکوربیک اسید باعث افزایش کشش اولیه و زمان آرامش خمیر مخصوصاً در فاز دوم آرامش می شود[۱۱۵]. افزایش آسکوربیک اسید و C-2 در بهبود کیفیت نان ها نسبت به نمونه شاهد به دلیل تغییرات فیزیکی حاصل ازگاز درون خمیر، باعث افزایش حجم قرص نان می شود. این بهبود می تواند به دلیل تاخیر در ژلاتینه شدن نشاسته در طی پخت و در نتیجه افزایش حجم نان باشد و این افزودنی ها باعث تقویت دیواره های بین حباب های گازی شده که قابلیت افزایش حجم را بهبود و بدین ترتیب از دست رفتن گاز را به تاخیر می اندازند[۱۹]. مهم ترین تغییرات حاصل شده در اثر افزایش آسکوربیک اسید عبارتند از:
افزایش پایداری خمیر[۵۹] به مقدار ۱۵ تا ۳۰ درصد
افزایش مقاومت خمیر[۶۰] به مقدار ۲۰ تا۴۰ درصد
کاهش درجه نرمی[۶۱] خمیر به مقدار ۱۰ تا۲۰ درصد
افزایش مقاومت خمیر در مقابل کشش به مقدار دو برابر
کاهش نسبت γ به مقدار ۳۰ تا ۵۰ درصد
بهبود خواص نانوایی آرد به مقدار ۳۰ تا۶۰ درصد
کاهش الاستیسیته به مقدار حدود ۳۰ درصد
بهبود کیفیت نان به مقدار ۱۰ تا۴۰ درصد در روش مستقیم تهیه خمیر و ۱۰ تا۲۰ درصد در روش غیر مستقیم
افزایش تازگی نان مخصوصاً درهنگام استفاده از شکر، روغن و پروپیونات کلسیم در فرمولاسیون آن[۳۲].
با بهره گرفتن از آسکوربیک اسید می توان نانی با تخلخل و الاستیسیته بالاتر تولید نمود. در آردهایی با کیفیت پایین مقدار ۷۰ تا۱۰۰ پی پی ام آسکوربیک اسید کافی است زیرا غلظت بالاتر به دلیل احتمالی اتمام تمام گروهای سولفیدریل فعال باعث کاهش کیفیت نان تولیدی می شود[۳۲].
ناکاموری و کوراتی در سال ۱۹۹۷ گزارش کردند که مکانیسم اثر اسید آسکوربیک بر خواص رئولوژیکی خمیر به دلیل بهبود ظرفیت الکترون دهندگی آن و تولید ترکیبات فعالی مانند -۲O طی اکسید شدن آسکوربیک اسید توسط یون های فلزی فعال است[۸۵]. چنانچه اسید آسکوربیک به همراه برومات در آرد استفاده شود، مکانیسم اثر بهبود دهنده آن بیشتر خواهد بود و کیفیت نان تولید شده نیز به مراتب بالاتر می رود، زیرا برومات اسید آسکوربیک را به دهیدروآسکوربیک اسید تبدیل و از طرفی گروه های تیول را هم اکسید می کند و در این حالت به مقدار کمتری آسکوربیک اسید نیاز است. در هر صورت باید توجه کرد که استفاده از برومات در اکثر کشورهای جهان ممنوع است[۴۳و۱۰۹].
در سال ۲۰۰۳ هوروشووا و نووتنا گزارش کردند که اثر احیاء کنندگی آسکوربیک اسید طی مخلوط کردن و استراحت خمیر است زیرا گلوتن جدا شده از خمیر بلافاصله پس از مخلوط کردن خمیر تا حدودی ضعیف تر است، ولی بعد از استراحت خمیر اسید آسکوربیک از طریق ایجاد اتصالات عرضی بین پروتئین باعث تقویت ساختار آن می شود[۵۷]. تاثیر آسکوربیک اسید در محدوده ۳۰ تا ۷۵ پی پی ام تقریباً خطی است و در محدوده ۷۰ تا ۱۰۰ پی پی ام باعث بهبود خواص خمیر در روش سنتی تهیه خمیر و بهبود کیفیت نان تولید شده از طریق تشدید پدیده افزایش حجم آن در ابتدای قرار گرفتن در تنور و ایجاد نانی با ساختار مغز نان نرم تر و مطلوب تر می شود. استفاده از مقدار خیلی زیاد (بیش از ۲۰۰ پی پی ام ) آسکوربیک اسید باعث عدم تخمیر مناسب و ایجاد شکستگی در خمیر در طی ورآمدن آن می شود زیرا چنین خمیری فاقد انعطاف پذیری مطلوب است. از طرفی نان تولید شده از این خمیر دارای حجم کم، بافت خشن، تعداد زیادی حباب هوای متلاشی شده و بزرگ است[۵۷].
در سال ۱۹۸۹ قارونی و همکاران گزارش کردند که در تولید نان عربی افزایش ۵۰ میلی گرم اسید آسکوربیک در هرکیلوگرم آرد باعث افزایش مقاومت به پهن شدن و تولید نانی با ضخامت بیشتر می شود. با افزایش غلظت آسکوربیک اسید بیشتر از این مقدار، کیفیت بافت درونی نان کاهش می یابد. در این حالت نان دارای شکل غیر یکنواخت، مغز نان مرطوب، زبر و خشک خواهد شد[۹۰]. در سال ۱۹۶۸ دی رویتر گزارش کرد که استفاده از ۴۰ پی پی ام آسکوربیک اسید و زمان تخمیر ۱۰ دقیقه باعث تولید نانی با بیشترین حجم می شود[۵۷].
در سال ۱۹۷۲ ترویلز ۷۵ پی پی ام آسکوربیک اسید نشان دار شده با ایزوتوپ کربن ۱۴ (C ۱۴) را به منظور بررسی این نظریه که هیچ کاهشی در غلظت آسکوربیک اسید حین مخلوط شدن ایجاد نمی شود و برعکس همه کاهش آسکوربیک اسید حین پخت صورت می گیرد، استفاده کرد. تحقیقات این محقق نشان داد ۲۷ تا ۳۱ درصد آسکوربیک اسید حین پخت به دی اکسید کربن تبدیل می شود و باقیمانده آن به ال- ترئونیک[۶۲] محلول در آب تبدیل می شود. از طرفی اثر آسکوربیک اسید بر خمیر در حین تخمیر به ترکیب آرد مصرفی بستگی دارد. او همچنین گزارش کرد که افزایش حجم نان در تنور و تولید نانی با حجم بالاتر تحت تاثیر مقدار خاکستر کمتر از ۶/۰ درصد و بالاتر از ۷/۰ درصد قرار نمی گیرد[۵۷]. قارونی و همکاران در سال ۱۹۸۹ گزارش کردند که استفاده از ترکیب آسکوربیک اسید و روغن قنادی باعث تولید خمیری با قوام بالاتر می شود، ولی داده های فارینوگراف نشان داد که جذب نانوایی و زمان مخلوط کردن خمیر توسط آسکوربیک اسید تغییر نمی کند[۹۰].
۱- ۲۲ - اهمیت درصد استحصال آرد روی ویژگی های نان
درصد استخراج عبارت است از مقدار وزنی آرد حاصل از ۱۰۰ قسمت گندم تمیز شده و بدون ناخالصی که از آن به عنوان عامل تعیین بازدهی گندم در آسیاب، کیفیت آسیابی گندم و مناسب بودن آرد برای تولید فرآورده های مختلف استفاده می شود[۳].
با توجه به اثر مثبت افزایش درجه استحصال بر کمیت آرد به دست آمده از گندم و ارزش تغذیه ای آن از نظر وجود فیبر بیشتر اهمیت بررسی آثار مثبت و منفی سبوس بر کیفیت نان مشخص می شود. با افزایش درجه استحصال آرد، رنگ نان تیره شده و عطر و طعم آن بهبود می یابد. به علت حضور پنتوزان و سبوس بیشتر افزایش درجه استحصال موجب به تاخیر انداختن بیاتی می شود. از طرفی افزایش درجه استحصال آرد سفتی بافت را افزایش می دهد[۱]. از طرفی توجه به این نکته حائز اهمیت است که افزایش سبوس آرد با حجم نان حاصله ارتباط خطی و معکوس دارد، که این مسئله در نان های حجیم حائز اهمیت است[۳۴]. در کشور ما در حال حاضر به طور عمده چهار نوع آرد برای مصارف مختلف تولید و توسط دولت به بازار عرضه می شود که عبارتند از آرد کامل با درصد استخراج ۹۵ تا ۹۷ درصد برای نان سنگک، آرد سبوس گرفته با درصد استخراج ۵/۸۷ درصد برای نان های لواش و تافتون، آرد ستاره با درصد استخراج ۷۲ درصد برای مصارف صنعتی و صنفی. زمانی نان های سفید طرفداران زیادی داشت و بنابراین روز به روز از درصد استخراج آرد کاسته می شد، اما خوشبختانه در حال حاضر وجود فیبر در برنامه غذایی اهمیت زیادی پیدا کرده و بنابراین روز به روز درصد استخراج افزایش می یابد زیرا پوسته گندم دارای مقدار زیادی از این مواد است. بدیهی است همزمان با این کار مقدار زیادی مواد معدنی و ویتامین های گندم در آرد حفظ شده و به مصرف می رسد. در جدول ۱-۲ درصد استخراج آرد و ارتباط آن با مقدار خاکستر برخی از آردها داده شده است.
جدول۱- ۲- رابطه درجه استخراج با خاکستر آرد گندم [۳].
درصد خاکستر | حدود و درصد استخراج | درصد خاکستر | حدود و درصد استخراج | درصد خاکستر | حدود و درصد استخراج |