بال مستطیلی ()
بال مخروطی ()
بال مثلثی ()
شکل۲-۷: انواع بال بر اساس نسبت مخروطی
باریک شوندگی بال اصلاح توزیع نیروی برآ روی بال را در بر دارد، همچنین وزن بال را کاهش میدهد و مرکز جرم هر کدام از بالهای چپ و راست به سمت خط مرکزی بدنه نزدیکتر می شود، که این خود سبب کاهش ممان خمشی وارد در ریشه بال میگردد. باریک شوندگی بال هزینه ساخت بال را افزایش میدهد چون هر کدام از دندههای عرضی بال شکل متفاوتی خواهند داشت.
۲-۴-۳- زاویه عقبگرد
زاویهی بین ربع وتر یا امتداد لبهی حمله با محور عرضی هواپیما زاویه عقبگرد گفته می شود. هنگامیکه یک بال مسقیم در عدد ماخ بالاتر قرار میگیرد نیروی پسا افزایش قابل ملاحظهای دارد. برای یک بال مستقیم واگرایی درگ[۴۲] پدیدهای است که افزایش نیروی پسای قابل توجهی در عدد ماخ پایینتر رخ میدهد. این بدین معناست که بال مستقیم واگرایی درگ را زودتر تجربه می کند. و همچنین کارایی آیرودینامیکی در ماخهای بالاتر کاهش مییابد. از بال با زاویه عقبگرد میتوان برای غلبه بر تاثیرات ناسازگار جریان در حد صوت استفاده کرد. برای بال با زاویه عقبگرد عدد ماخ واگرایی درگ در مقایسه با بال مستقیم بیشتر است. برای هواپیماهای تجاری که در رژیم جریانی در حد صوت در عدد ماخ حدود ۸/۰ پرواز می کنند، بال با زاویه عقبگرد ضروری است در غیر این صورت افزایش قابل ملاحظهای در نیروی پسا به وجود می آید. بال با زاویه عقبگرد پایداری را بهبود میبخشد هر چند وزن سازه را افزایش میدهد.
۲-۴-۴- زاویه دایهدرال یا هفتی[۴۳]
زاویهی بین صفحهی خط وتر یک بال و صفحهی xy را دایهدرال بال میگویند. صفحهی خط وتر یک بال، یک صفحه فرضی است که به وسیله متصل کردن وترهای مقاطع یک بال در طول دهانه آن بدست می آید. اگر نوک بال بالاتر از صفحه xy باشد، زاویه را دایهدرال مثبت و یا به طور سادهتر دایهدرال گویند. اما اگر نوک بال پایینتر از صفحه xy باشد، زاویه را دایهدرال منفی یا انهدرال گویند. به منظور حفظ تقارن در یک هواپیما، دو بال چپ و راست باید زاویه دایهدرال یکسانی داشته باشند.
شکل۲-۸: زوایای دایهدرال و انهدرال]۴۳[
دلیل اصلی به کاربردن زاویه دایهدرال، بهبود پایداری عرضی هواپیماست. پایداری عرضی عمدتا تمایل یک هواپیما به بازگشت به وضعیت تعادل خود، هنگامی که با یک اغتشاش مواجه شده و هواپیما حول محور x رل میزند، تعریف می شود.
الف) بعد از برخورد اغتشاش
ب) قبل از برخورد اغتشاش
