شکل۳-۵- رفراکتومتر دستی (مدل N-1α)
۳-۳-۶- محتوای پروتئین گلبرگ
برای اندازه گیری میزان پروتئین در گلبرگ‌های گل شاخه بریده ژربرا در تیمارهای مختلف در روز پنجم آزمایش یک شاخه از هر پلات خارج شده و جهت استخراج پروتئین، از روش برادفورد ( ۱۹۷۶) استفاده شد.

شکل ۳-۶- اندازه گیری پروتئین گلبرگ
۳-۳-۷ - رنگیزه کاروتنوئید گلبرگ
در روز پنجم آزمایش یک شاخه گل از هر پلات جهت اندازه گیری کاروتنوئید خارج شد. گلبرگ‌ها را خشک کرده و رنگیزه کاروتنوئید از روش مزومدار و مجومدار^[۱۰۸](۲۰۰۳) اندازه گیری شد.
شکل ۳-۷- اندازه گیری رنگیزه کاروتنوئید گلبرگ
۳-۳-۸- جذب آب
با توجه به حجم اولیه محلول گلجای (۵۰۰ میلی­لیتر) و میزان تبخیر اتاق و کاهش حجم محلول گلجای، جذب آب از فرمول زیر می­باشد:
(مقدار تبخیر اتاق در همان روز+ محلول باقیمانده در پایان عمر گلجایی) – ۵۰۰ = جذب آب
۳-۳-۹- شمارش باکتری ساقه و محلول گلجای
نمونه گیری از انتهای ساقه و محلول گلجایی ۲۴ ساعت پس ازشروع آزمایش انجام و شمارش باکتری به روش لویی و همکاران^[۱۰۹] (۲۰۰۹) انجام شد.
۳-۳-۱۰- فعالیت آنزیم پراکسیداز (POD)
برای سنجش فعالیت سینتیکی آنزیم POD از روش یین و همکاران (۲۰۰۷) استفاده گردید. ۴۵۰ میکرولیتر محلول H₂O₂(225 میلی­مولار) و ۴۵۰ میکرولیتر محلول گایاکول (۲۲۵ میلی­مولار) با هم مخلوط گردید و به آن ۱۰۰ میکرولیتر عصاره آنزیمی اضافه و تغییرات جذب در طول موج ۴۷۰ نانومتر با بهره گرفتن از دستگاه اسپکتروفتومتر دنبال شد. در محلول بلانک به جای عصاره آنزیمی، ۱۰۰ میکرولیتر از بافر فسفات ۵۰ میلی مولار (۷pH=) استفاده شد.
۳-۳-۱۱- فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز (SOD)
فعالیت SOD به روش اسپکتروفتومتری و با بهره گرفتن از روش ژیا نوپلتیس و رایس(۱۹۷۷) و با کمی تغییر اندازه‌گیری شد. نمونه‌های بافت در داخل یک هاون و در حضور نیتروژن مایع آسیاب شد و به دمای ۸۰- منتقل شد. مقدار ۵/۰ گرم از بافت منجمد شده‌ با یک میلی‌لیتر بافر فسفات پتاسیم ۵/۰ مول، ۱/۰ گرم پلی‌وینیل پولی‌پیرولیدین (PVPP) و pH 7 رقیق شد. پس از هموژنایز کردن، نمونه‌ها به مدت ۱۵ دقیقه و دمای ۴ درجه سانتی‌گراد و با دور ۱۴۰۰۰ در دقیقه سانتریفیوژ شدند. محلول رویی به آرامی برداشته شد و با ریختن در تیوب بلافاصله به دمای ۸۰- تا اندازه‌گیری فعالیت منتقل شد.
محلول واکنش شامل EDTA 1/0 میلی مولار، بافر فسفات ۵۰ میلی مولار، متیونین۱۳ میلی مولار وNBT 75 میکرومولار و ریبوفلاوین دو میکرومولار (مجموعا به یک میلی‌لیتر) و ۱۰۰ میکرولیتر عصاره آنزیمی بود. تیوب‌های حاوی محلول واکنش به مدت ۱۵ دقیقه درحالی‌که به آرامی شیکر می‌شدند در معرض نور فلورسانس (یک عدد لامپ فلورسانس حدود ۴۰۰ لوکس) و دمای ۲۲ درجه‌سانتی‌گراد قرار گرفتند. واکنش با انتقال تیوب‌ها به شرایط تاریکی متوقف شد و سپس جذب نمونه‌ها در طول موج ۵۶۰ نانومتر قرائت شد. برای سنجش فعالیت این آنزیم علاوه بر کووت‌های نمونه و بلانک از کووت شاهد نیز استفاده شد، که محتوای واکنشی نمونه بلانک و شاهد مشابه نمونه‌ی اصلی است با این تفاوت که هر دو نمونه مذکور فاقد آنزیم بودند. لازم به ذکر است که نمونه‌ی کنترل به همراه نمونه‌ها در معرض نور قرار می‌گیرد و نمونه‌ی بلانک در تاریکی قرار داده می‌شود. میزان جذب نمونه‌ها در طول موج ۵۶۰ نانومتر خوانده شد.
۳-۴- تجزیه و تحلیل داده‌ها
داده‌ها ابتدا در نرم افزار Excel ثبت شدند، سپس تجزیه و تحلیل آن‌ها با بهره گرفتن از نرم افزار آماری SPSS و مقایسه میانگین‌ها بر اساس آزمون Tukey در سطح پنج درصد، انجام شد. رسم نمودارها با نرم‌افزار Excel انجام گرفت.
فصل چهارم
نتایج
۴-۱- عمر گلجایی
بررسی نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که تیمارها اثر معناداری در سطح یک درصد برعمر گلجایی گل‌های شاخه بریده ژربرا داشته‌اند (جدول ۴-۱). نتایج حاصل از مقایسه میانگین‌ها نشان می‌دهد که کاربرد عنصر نیکل به تنهایی نتوانست سبب افزایش معناداری در عمر گلجایی گل‌های شاخه بریده ژربرا گردد، در حالی که کاربرد سولفات نیکل و نیترات نیکل سبب بهبود عمر گلجایی و افزایش معنادار این شاخص نسبت به نمونه‌های شاهد گردید همان طور که ملاحظه می‌شود حداکثر عمر گلجایی (۱۱ روز) در کاربرد نیترات نیکل به غلظت ۵۰ میلی گرم در لیتر به دست آمد. اگر چه تیمار سولفات نیکل سبب افزایش معناداری در عمر گلجایی گل‌های ژربرا گردید اما تفاوت معناداری بین سطوح مختلف سولفات نیکل وجودنداشت (شکل ۴-۱).
۷.۶۱c
۶.۸۹c
۷.۰۵c
۷.۲۲c
۹.۷۲b
۱۰b
۱۰.۳۲ab
۱۰.۵ab
۱۱a
۹.۹۲b
عمر گلجایی(روز)
تتیما
تیمارها
شکل ۴-۱- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر عمر گلجایی گل‌های شاخه بریده ژربرا
نیترات نیکل سولفات نیکل نیکل