• • • علیرضا ظهیرالدین و سیدمهدی صمیمی اردستانی و محمد اربابی (۱۳۸۳)، در مقاله­ای تحت عنوان «روان­درمانی موفقیت­آمیز چهار مورد اختلال هویت جنسی» پدیده تبدیل­خواهی جنسی را مورد بررسی قرار می­ دهند. در این گزارش روان­درمانی موفقیت­آمیز چهار مورد اختلال هویت جنسی گزارش شده است. مورد اول نوجوان ۱۶ ساله­ای است که رفتارهای جنس مونث و تمایل به تغییر جنسیت داشت که بعد از ۶ ماه درمان، طی جلسات هفتگی اختلال وی برطرف شده است. مورد دوم مرد ۱۹ ساله­ای است که خود را مونث می­دانست و تمایل به برقراری روابط جنسی با جنس مذکر در نقش جنس مونث داشت که بعد از ۱۲ جلسه درمان هفتگی شکایات وی برطرف شده است. مورد سوم دختر ۱۸ ساله­ای است که از پنج سال قبل خود را پسر می­دانست و برای انجام جراحی تغییر جنسیت مراجعه نموده بود که بعد از ۶ ماه روان­درمانی هفتگی اظهار می­ کند که دختر است و تمایل به ازدواج با یک مرد را دارد.

  

نتایجی که ازین مقاله به­دست آمده است این را نشان می­دهد که درمان غیرهورمونی و غیرجراحی در بیماران اختلال هویت جنسی موثر می­باشد و باعث تثبیت هویت جنسی مشابه با ساختار ژنتیکی و جسمی آنها می­گردد. از طرفی همان­طور که مارکس و همکاران (۲۰۰۰) گزارش کرده ­اند، اختلال هویت جنسی طی گذشت زمان شدت و ضعف پیدا می­ کند و این شدت و ضعف متاثر از آسیب­شناسی روانی همراه و در پاسخ به تجربیات جنسی و حوادث زندگی تغییر­ می­یابد. حتی گزارش­هایی از بهبودی خودبخود در بالغین مبتلا به اختلال هویت جنسی ذکر شده است. می­توان با روش­های درمانی ذکر شده به تخفیف علایم، حصول بهبودی و نیز درمان آسیب­های روانی همراه کمک کرد. علاوه بر روان­درمانی انجام آزمون زندگی واقعی (زندگی در نقش جنس مخالف) نیز در تصمیم ­گیری بهتر پیرامون این بیماران کمک خواهد کرد. میزان انصراف از تبدیل به جنس مخالف بعد از آزمون زندگی واقعی و هرمون درمانی ۵۰ درصد ذکر می­ شود که این امر نیز درمان زودهنگام جراحی را زیر سوال می­برد (ظهیرالدین و دیگران: ۱۳۸۳).

• • سیدمهدی صابری، سعیده سادات مصطفوی و مریم دلاوری (۱۳۸۹)، در یک مقاله پژوهشی تحت عنوان «بررسی مقایسه­ ای روند متقاضیان به عمل جراحی تغییر جنسیت به کمیسیون پزشکی قانونی تهران با توجه به استانداردهای بین ­المللی» به بررسی مقایسه­ ای روند متقاضیان به عمل جراحی تغییرجنسیت پرداخته­اند. هدف از این مقاله، بررسی روند ارجاع متقاضیان عمل جراحی تغییر جنسیت به کمیسیون پزشکی قانونی با توجه به استانداردهای بین ­المللی است. این مطالعه در قالب طراحی پژوهشی و در طی یک سال در سازمان پزشکی قانونی تهران صورت گرفته است.

روش این پژوهش توصیفی- مقطعی است. تعداد ۱۲۹ مورد از پرونده ­های موجود در پزشکی قانونی تهران که در سال­های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ برای مجوز عمل جراحی تغییر جنسیت صادر شده بود، با توجه به چک­لیستی محقق ساخته بر پایه پژوهش­های بنیادین پیرامون اختلال هویت جنسی و باا ستفاده از ملاک­های تشخیصی DSM_IV_TR و ملاک­های موسسه­ی بین ­المللی ملال جنسی هری بنجامین برای اختلال هویت جنسی و همچنین با مجوز کمیته اخلاقی تحقیقات سازمان پزشکی قانونی کشورمبنی بر محرمانه بودن اطلاعات بیماران مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجه­ها نشان می­دهد که تعداد افراد متقاضی تغییر جنسیت از زن به مرد (FtM)، ۷/۵۲% از متقاضیان را شامل می­ شود که این یافته با نتایج مطالعات خارجی متفاوت بوده است. با توجه به متغیرهای اصلی پژوهش (وضعیت تشخیصی مراجعین، انجام دوره­ های روان­درمانی، زندگی در قالب نقش جنسی مقابل و بررسی وضعیت هورمونی) نتایج توصیفی به­دست­آمده نشان داد که تنها ۱۳/۲۷% از پرونده ­ها با مراحل و استانداردهای بین ­المللی روند درمان تطابق کامل دارند. بنابراین فرضیه این پژوهش مبنی بر عدم تطابق کلیه پرونده ­ها با استاندارد بین ­المللی تایید گردید ( ۰۱/۰% p<). با توجه به میزان اندک تطابق روند درمان بیماران با استانداردهای بین ­المللی و نواقص موجود در شرایط زندگی همه جانبه در قالب نقش جنسی مقابل برای بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی در کشورمان اهمیت توجه به تمامی مراحل درمان این بیماران ضروری به نظر می­رسد. البته محدودیت در اجرای این مرحله از درمان (زندگی در نقش مقابل) تا حد زیادی به موانع فرهنگی- اجتماعی و خانوادگی در ارتباط با پذیرش این بیماران، به­خصوص متقاضیات تغییر جنسیت از مرد به زن، ارتباط دارد که نیازمند بسترسازی گسترده فرهنگی و اجتماعی جهت فراهم کردن شرایط مطلوب است (صابری و دیگران: ۱۳۸۹).

• • امیرحسین جلالی، کاوه علوی، سعید پاکدل، مسعود احمدزاده اصل و مهرداد افتخار (۱۳۹۰)، در مقاله­ای تحت عنوان «آگاهی و نگرش افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی مراجعه کننده به انستیتو روانپزشکی تهران نسبت به ایدز» پدیده­ تبدیل­خواهی جنسی و رابطه آن را با بیماری ایدز مورد بررسی قرار داده­اند. هدف از این پژوهش، بررسی میزان آگاهی و نگرش بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی(GID) مراجعه کننده به انستیتو روانپزشکی تهران نسبت به ایدز بود.

در این پژوهش با روش توصیفی- مقطعی، ۵۸ بیمار مبتلا به اختلال هویت جنسی (۴۱تبدل­خواه زن به مرد و ۱۷تبدل­خواه مرد به زن) به روش نمونه گیری دردسترس، به پرسش­نامه­ای پاسخ دادند که تغییر یافته پرسش­نامه پیشنهادی موسسه سلامت خانواده (گروه توسعه بین ­المللی، ۲۰۰۰) برای سامانه مراقبت رفتاری ارتباط جنسی با همجنس بود. این پرسش­نامه به وسیله افتخار و همکاران، روی گروهی از افراد هم­جنس­گرای ایرانی به کار رفته و شامل دو قسمت است: خودایفا (۷۹گویه، شامل یافته­های جمعیت­شناختی، سابقه مصرف الکل و مواد خودکشی و تاریخچه رفتارهای جنسی) و مصاحبه­ای (۳۶گویه، درباره آگاهی نسبت به بیماریهای آمیزشی، ایدز و انگ اجتماعی ایدز). از ۵۸ آزمودنی، ۱۷ نفر(۳/۲۹%) تبدل­خواه جنسی مرد به زن و ۴۱ نفر(۷/۷۰%) تبدل­خواهی جنسی زن به مرد بودند. میانگین سنی (و انحراف معیار) کل آزمودنی­ها ۱/۲۷ (۲۳/۷) سال بود و در دامنه ۴۸-۱۷ سال قرار داشت. میانگین سنی (و انحراف معیار) مردان زیستی و زنان زیستی به­ترتیب ۴/۲۶(۸/۰) و ۴/۲۷(۷/۰) سال بود. دیپلم با درصد فراوانی ۹/۳۷، نما و میانه تحصیلات بود. محل سکونت ۷/۸۹% و ۴/۷% افراد به­ترتیب ثابت و موقت گزارش شد. دو نفر نیز سابقه ازدواج داشتند.
نتایجی که ازین پژوهش به­دست آمده به صورت زیر است: با وجود اینکه بیش از سه­چهارم آزمودنی­ها ابراز کردند درباره بیماری­های آمیزشی مطالبی را شنیده­اند، بیشتر آنها در بیان نشانه­ها ناتوان بودند، هم­چنین برخی نشانه­ های نام­برده شده به­ صورت کامل با پرسش ارتیاط نداشت، یا با سایر بیماری­ها مشترک بود (سوزش ادرار، تغییرشکل لثه و شل شدن اسفنکتر مقعد). بنابراین کفایت آگاهی در مورد نشانه­ های بیماری­های آمیزشی در شرکت­ کنندگان محل تردید بوده است. ارتباط نداشتن نشانه­ های تجربه شده با نشانه­ های نام­برده شده نشان می­دهد آگاهی از نشانه­ های عفونت­های آمیزشی، که از عوامل خطرساز آلودگی HIV است، در میان آزمودنی­ها سطح مناسبی ندارد. بیشتر آزمودنی­ها تنها یک یا دو راه از راه­های انتقال HIV را نام بردند و این نکته مهم است که در نظر نگرفتن راهی به­عنوان راهی پرخطر، ممکن است به­معنای بی­خطر دانستن آن باشد. زنان تبدیل­خواه جنسی بیشتر از مردان، به تماس جنسی مقعدی یا واژینال بدون کاندوم، به­عنوان یک راه پرخطر برای انتقال HIV اشاره کردند و در سایر موارد میان زنان و مردان تفاوت آماری معناداری دیده نشد. از سوی دیگر، هیچ فردی به روابط جنسی بی­خطر اشاره نکرد. آگاهی نادرست در این مورد ممکن است سبب محدودیت غیرضروری زندگی یا تشویش بی­مورد فرد شود (کیم و همکاران: ۲۰۰۶).
در میان روش­های پیشگیری، بالاترین میزان به شناخت از سلامت شرکا بود (۱/۴۳%)، این در حالی است که نوع رابطه جنسی، به­عنوان یک متغیر بسیار مهم در انتقال HIV، تنها به وسیله دو نفر بیان شد. با وجود آنکه آمیزش مقعدی عامل خطر مهم­تری در انتقال HIV است (وئلر، ۱۹۹۱)، بیش از دوسوم آزمودنی­ها فکر می­کردند خطر انتقال HIV در تماس مقعدی کمتر از تماس واژینال است. در هیچ­یک از این موارد نیز ارتباط معناداری با تحصیلات دیده نشد. به­طورکلی این بررسی نشان می­دهد که سطح آگاهی آزمودنی­ها درباره ایدز و بیماری­های انتقال­یافته از را راه رابطه جنسی نامطلوب است. بنابراین با توجه به رواج رفتارهای پرخطر در این بیماران، پیشنهاد می­ شود تمامی مبتلایان به اختلال­های هویت جنسی در ارزیابی­های روان­شناختی پیش از عمل اطلاعات کافی در مورد ایدز و عفونت­های آمیزشی دریافت کنند (جلالی و دیگران:۱۳۹۰).

• • حمیدرضا عطار و مریم رسولیان (۱۳۸۲)، در مقاله­ای تحت عنوان «تشخیص اولیه­ اختلال هویت جنسی: گزارش موردی» به بررسی پدیده­ تبدیل­خواهی جنسی می­پردازند. این گزارش با هدف معرفی موردی از تشخیص اولیه­ اختلال هویت جنسی و تغییر جنسیت نگاشته شده است.

این بررسی یک مطالعه تک­موردی به روش کیفی است. مورد، زنی ۴۰ ساله، مطلقه و دارای ۲ فرزند بوده و برای تغییر جنسیت تاکنون ۶ عمل جراحی را پشت­سر گذاشته است. پس از یک ماه زندگی در نقش مرد، با هدف برگشت به جنسیت نخستین خود یعنی داشتن نقش جنسی زن به کمک عمل جراحی و ازدواج دوباره با همسر پیشین و برعهده گرفتن سرپرستی فرزندانش در نقش مادر به پزشک مراجعه نموده است. پزشکی قانونی به درخواست وی او را برای اظهارنظر به درمانگاه انستیتو روانپزشکی تهران ارجاع نموده است. او در این درمانگاه بارها مورد مصاحبه های روانپزشکی و ارزیابی­های روانشناختی قرار گرفته و سپس اعلام شده است که انجام هرگونه اقدامی که وی را به وضعیت پیش از عمل جراحی برگرداند، پذیرفتنی است و از آن حمایت می­ شود. نتایجی که از این مطالعه به­دست می ­آید به صورت زیر است: برای مطرح ساختن تشخیص GID براساس DSM-IV باید هر دو ملاک زیر وجود داشته باشد:
ملاک الف: همانندسازس قوی و پیوسته با جنس مخالف، یعنی تمایل به جنس مخالف بودن یا پافشاری براینکه از جنس مخالف است. این همانندسازی با جنس مخالف نباید تنها نوعی تمایل برای کسب برتری­های فرهنگی آن جنس باشد.
ملاک ب: فرد باید از جنس خود به­ طور مداوم ناراحت باشد یا آن نقش جنسی را برای خود نامناسب بداند.
در این بررسی چنین گرایش در مراجع دیده نمی­ شود، بلکه میل به تغییر جنسیت در دوران مختلف با شدت و ضعف متفاوتی بروز نموده و پیوسته در حال تغییر بوده است. از سوی دیگر برخی برتری­های جنس مرد تمایل او را برای تغییر جنسیت تشدید نموده است. بنابراین معیارهای تشخیصی DSM-IV در مورد او صدق نمی­کند. اگرچه درمان جراحی در بیماران با تشخیص اولیه­ اختلال هویت جنسی موثرترین شیوه درمانی می­باشد، برپایه­ی بازنگری شرح حال این مراجع، پذیرش پیشنهاد تغییر جنسیت نیاز به بازبینی دقیق معیارهای تشخیصی دارد (عطار و رسولیان: ۱۳۸۲).

• • فاطمه جواهری و مرتضی حسین­زاده (۱۳۹۱)، در مقاله­ای تحت عنوان «پیامدهای اجتماعی اختلال هویت جنسی: سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی تغییر جنس­خواهان در ایران» پیامدهای اجتماعی اختلال هویت جنسی را مرد بررسی قرار داده­اند. این مقاله با تکیه بر دیدگاه لین که معتقد است کیفیت زندگی نوعی بازگشت سرمایه اجتماعی است، ابتدا میزان سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی جوانان تغییر جنس­خواه ایرانی را توصیف می­ کند، سپس با الهام از دیدگاه لین رابطه میان سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی آنها را تحلیل می­نماید.

این پژوهش با روش پیمایش انجام شده و از پرسش­نامه­ پژوهشگر ساخته برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. جمعیت تحقیق شامل کلیه تغییرجنس­خواهان (زن و مردی است که یا در آستانه جراحی تغییر جنس بوده ­اند یا این مرحله را به اتمام رسانده­اند) و در سال ۱۳۸۷ در یکی از واحدهای تابعه سازمان بهزیستی پرونده داشته اند. به­ علت تعداد محدود افراد دارای پرونده که بالغ بر ۵۸۱ نفر می­شدند، به جای نمونه گیری از روش تمام­شماری استفاده شد.
نتیجه­ای که از این مقاله بدست آمده به صورت زیر است: افراد تغییرجنس­خواه با نوعی اختلال هویتی متولد می­شوند، اما شرایط اجتماعی­ای که در آن به­سر می­برند بر پیچیدگی و شدت مشکلاتشان می­افزاید. اطلاعات این تحقیق نشان داد که میانگین شاخص کل سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی و مولفه­های آن در بین تغییرجنس­خواهان در سطح پایینی قرار دارد. این بدان معناست که این افراد در قلمرو فردی و اجتماعی با شرایط دشواری روبرو هستند. نکته جالب توجه این است که در شرع اسلام تغییر جنسیت گناه و جرم نیست و جراحی برای تغییر جنس از نظر قانونی مجاز است (کریمی، ۱۳۷۹). اما عموم مردم با نوعی تردید و بدگمانی با این پدیده مواجه می­شوند. این نشان می­دهد که نظام فرهنگی جامعه همپای نظام حقوقی و قضایی حرکت نکرده و در این مورد خلا وجود دارد. همین وضعیت موجب عدم پذیرش و مقبولیت اجتماعی تغییرجنس­خواهان و در نهایت باعث ضعف سرمایه اجتماعی آنها شده است. نکته شایان توجه دیگر این است که از آنجا که اشکال مختلف سرمایه قابل تبدیل به یکدیگر هستند (لین، ۲۰۰۳)، نازل بودن میزان سرمایه اجتماعی تغییرجنس­خواهان امکان دست­یابی آنان را کاهش می­دهد. به این ترتیب، اختلال هویت جنسی احتمال دست­یابی به منابع و بسیج آن را در جهت اهداف موردنظر تضعیف می­ کند و وجود نابرابری اولیه موجب به ­وجود آمدن نابرابری ثانویه می­ شود. بر این مبنا می­توان گفت تغییرجنس­خواهان در اغلب موارد قربانی شرایطی هستند که خود مسئول به ­وجود آمدن آن نبوده­اند. یافته­های این مطالعه دیدگاه لین مبنی بر رابطه میان سرمایه اجتماعی و بازگشت اظهاری آن یعنی کیفیت زندگی تایید می­ کند.
از بین سه مفهوم مرتبط با سرمایه اجتماعی (رابطه، اعتماد و حمایت اجتماعی)، رابطه اجتماعی بیشتریت تاثیر را بر تغییرات کیفیت زندگی داشته است، اعتماد اجتماعی با فاصله زیاد و سهمی کمتر در مرتبه دوم قرار دارد و اثر متغیر حمایت اجتماعی در پرتو دو متغیر دیگر ناپدید شده است. در واقع، کیفیت خوب زندگی تا حد زیادی تحت تاثیر گستردگی و و عمق روابط اجتماعی هر فرد با دیگران است. این واقعیت یک نکته مهم را خاطرنشان می­سازد. چنانچه مدیران اجتماعی برای بهبود کیفیت زندگی تغییرجنس­خواهان مصمم باشند، در این صورت لازم است در جهت اصلاح نوع و کیفیت رابطه اجتماعی آن­ها با اعضای جامعه گام بردارند ( جواهری و حسین­زاده:۱۳۹۱).

• • سهیلا رضایی (۱۳۷۲)، در پایان نامه­ خود تحت عنوان «برررسی اختلال هویت جنسی در دختران» به بررسی پدیده­ اختلال هویت جنسی پرداخته است. در این رساله، شکل­ گیری و تحول هویت جنسی و یافتن نشانه­ های اختلال هویت جنسی در دختران قبل از بلوغ بررسی شده است. به منظور بررسی سوالات مطروحه، ۱۶۸ کودک دختر ۴-۱۱ ساله مهدکودک­ها و مدارس ابتدایی و راهنمایی شهر تهران به­ صورت تصادفی انتخاب شدند.

به منظور وارسی سوالات، از روش فرافکنی از طریق نقاشی یک شخص، پاسخ به پرسش­نامه مک هوور، روش مشاهده . مولفه­های نشانگان اختلال هویت جنسی در دختران بر حسب مجموعه سوم بازنگری تشخیصی و آماری انجمن روانپزشکی آمریکا و روش مصاحبه انجام شده است. پس از بکار بستن روش­های مذکور درباره هر یک از آزمودنی­ها، به استخراج نتایج کیفی و کمی مبادرت گردید و برای پردازش داده ­ها از آزمون مجذور کای در طرح­های دومتغیری، تحلیل واریانس و مولفه­های متعامد در آزمون روندها استفاده شده است. نتایج نهایی به شکل زیر حاصل گردید:

1. 1. سن بر شکل­ گیری و تحول هویت جنسی تاثیر دارد.

1. 1. دختران در کلیه سنین، قبل از بلوغ جنس مونث را ارزنده­سازی می­ کنند.

1. 1. در کلیه سنین تعداد افرادی که هریک از نشانه­ های اختلال هویت جنسی را داشته اند کمتر از تعداد افرادی است که این نشانه­ها ار نداشته­اند.

1. 1. بین جنس شکل اول ترسیم شده و نشانگان اختلال هویت جنسی ارتباطی وجود ندارد (رضایی: ۱۳۷۲).

• • بهنام اوحدی (۱۳۸۶)، در مقاله­ای تحت عنوان «ویژگی­های تصویربرداری مغز افراد دچار اختلال هویت جنسی در مقایسه با افراد سالم» ویژگی­های تصویربرداری مغز بیماران دچار اختلال هویت جنسی با افراد سالم مورد بررسی قرار داده است. این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده و برای هر یک از دو گروه بیمار و شاهد ۳۰ نفر که واحد معیارهای ورود و فاقد فاقد معیارهای خروج بودند به روش غیرتصادفی از بین بیماران مراجعه­کننده به بیمارستان روزبه، سازمان بهزیستی و پزشکی قانونی تهران انتخاب شدند. اطلاعات جمعیت­شناختی شامل قد و وزن و دورسر و اندکس توده­ی بدن گردآوری و MRI به روش FSE T2 3D انجام شد. داده ­های MRI مغز به وسیله نرم­افزار حجم­سنجی ارزیابی گردید. حجم هسته قرمز، حجم پارانشیم مغز، حجم اینتردورال، حجم مایع مغزی نخاعی و مساحت کورپوس کالوزوم با به­ کارگیری آزمون­های آماری و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته­ ها از این قرار بود که حجم هسته قرمز در گروه بیمار کمتر از گروه شاهد بود (p<0.01). حجم هسته قرمز و حجم اینتردورال و پارانشیم مغز زنان و مردان تفاوت معناداری داشت. بین حجم هسته قرمز بیماران مرد و زن طبیعی تفاوت معنی­داری دیده نشد، ولی حجم هسته قرمز بیماران زن کمتر از مردان نرمال بود (p<0.01). در واقع نتیجه­ای که می­توان گرفت بدینگونه است که بین ساختار آناتومیک مغز افراد دچار اختلال هویت جنسی و افراد سالم تفاوت­هایی مشاهده شد. در مراحل رشد و تمایز سامانه عصبی مرکزی، ممکن است ساختار آناتومی مغز این بیماران دچار تغییراتی شده و از مسیر معمول و طبیعی هماهنگ و همراستا با جنسیت فرد پیروی نکرده باشد ( اوحدی: ۱۳۸۶).

• • محمدرضا ابراهیمی (۱۳۸۴)، در مقاله­ای تحت عنوان «پژوهش در ایجاد اختلال هویت جنسی در فضای ارتباطات درون­خانوادگی» به بررسی پدیده­ تبدیل­خواهی جنسی می ­پردازد. تاکید اصلی این مقاله بر روابط درون­خانوادگی و فضای ارتباطات اعضا خانواده با یکدیگر و در طی دوران کودکی و سالهای اولیه­ رشد و عوامل مساعدساز بعدی می­باشد. در مبتلایان به این اختلال، تجربیات اولیه هیجانی و عاطفی به­عنوان زمینه­ ساز اصلی در نظر گرفته می­ شود. با ارائه یک مورد بالینی در این پژوهش، تصویر واضحی از این درگیری­های هیجانی و عاطفی در رابطه با دیگر اعضا خانواده ارائه شده و عوامل گوناگون که با قرار گرفتن در کنار یکدیگر به تشکیل فضایی بیمارگونه، که منجر به وقوع این اختلال می­گردد بررسی شده است.

نتایج حاصله از بررسی این موردها نشان می­دهد که اختلال هویت جنسی نشات گرفته از ارتباطات درون خانواده با یکدیگر و همچنین چهارچوب و کیفیت ابراز این ارتباطات در فضای روابط درون خانوادگی و در طی سالهای رشد می­باشد. افراد مبتلا به اختلال هویت جنسی همچون آینه­ای به انعکاس تصویر ویژه دروندادها و درون­فکنی­ها و علائم شناور در فضای تعاملات با دیگران در جریان زندگی و در دوران کودکی و نوجوانی خود می­پردازند. در واقع پژوهش نشان می­دهد که در این اختلال درون­فکنی انزجار از مرد بودن یا زن بودن به شکل برون­نمایی علائم اختلال هویت جنسی نمودار می­گردد. در طی جلسات رواندرمانی با مبتلایان به این اختلال پیگیری یک علامت ارگانیک بیهوده است. در واقع هویت جنسی کودک در دوران حساس اولیه رشد و در ارتباط با افراد خانواده از جنس­های مختلف شکل می­گیرد. نارضایتی فر از جنسیت خود در حقیقت درون­فکنی انزجار از مرد بودن یا زن بودن است که در فضای ارتباطات اعضا خانواده شکل گرفته و به شکل برون­نمایی علائم اختلال هویت جنسی نمودار می­گردد. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که سیستم ارتباطی اعضا خانواده افراد مبتا به این اختلال تفاوت اساسی با سیستم ارتباطی اعضا خانواده بهنجار دارد. مهمترین این تفاوت­ها به شرح زیر می­باشد:
سن پدران معمولا بالا می­باشد. پیری پدر، تعاملات و کنش­های عاطفی و هیجانی ضروری برای رشد بهنجار را به حداقل می­رساند.